maandag 28 januari 2013

Ook maar een mens -3-

Benelli 125 cc 'krachtei'
De eerste keer dat ik op een motor oerend hard reed, was op een Yamaha XS 650 twin in 1971. Buurjongen Bram had zijn super oude, olie lekkende BSA ingeruild voor een splinternieuwe, (toevallig ) gele Jap, die nog niet zo lang op de markt was. De tweecilinder beschikte over een SOHC blok dat een mooi geluid produceerde. Op de A4 richting Schiphol was het die zondagochtend volgens Bram erg stil. Bram had al een rit gemaakt en nodigde mij na terugkeer uit dat ook eens op zijn 650 te doen. Jawel, Bram had een groot vertrouwen in mij. Ik zei niets maar zette direct de jethelm op mijn knar, nam plaats op de 650 en reed richting Hoogmade, om daar de snelweg op te draaien. Het was inderdaad erg stil. Iedereen was blijkbaar aan het uitslapen of zat vroom in de kerk. Mijn hart bonkte in mijn strot, want tot dan had ik alleen op de 125 Benelli gereden. Deze machine was een stuk zwaarder, reageerde sneller en ik kreeg door de zithouding (rechtop) een flinke klap rijwind voor mijn kiezen. Er bevonden zich allerlei lampjes op het dashbordje. Wat een luxe. Tot aan de snelweg was het flink wennen op de Yam.
Maar eenmaal op de A4, met het gas geleidelijk aan open (wat een power!), kroop het gewicht van tussen mijn benen naar mijn borst. Ik moest me vastklemmen aan het brede stuur en mijn wangen begonnen tegen mijn gebit aan te drukken. Mijn bril werd tegen mijn pupillen geblazen. Ik dacht even aan een ontbrekend vizier. De motor trilde vreselijk. Mijn handen begonnen te tintelen. Toen de naald richting de 190 kroop, merkte ik dat de achterkant vreemd begon te doen. Ik kende de verhalen over de slechte vering en minder geschikte achterband en besloot het gas een ietsepietsie terug te schroeven. Via de afslag Schiphol ben ik gekeerd en weer terug gereden. Natuurlijk nog een keer met bijna vol gas. Wat een bike was dit zeg! Jammer dat er geen clip-ons op zaten, zodat de zithouding wat meer gebogen zou zijn. Ik begon al gelijk te denken aan een zwaardere motor. Niet wetend dat meneer Honda inmiddels een heuse viercilinder op de ontwerptafel had liggen.