Verliezen lijden -2-

Het ging een tijd goed. Zakelijk gezien. Maar dat duurde niet al te lang. Ik was een dienstverband voor bepaalde tijd (de duur van het project) aangegaan bij een multinational. Men beloofde mij dat na succesvol beëindiging van het project binnen tijd en budget, ik een vast contract zou krijgen. Maar  het mij beloofde contract voor onbepaalde tijd, kreeg ik niet aangeboden ondanks dat ik geheel aan de voorwaarden had voldaan. Ik had een maand eerder een nieuwe manager gekregen. Die gaf als reden op, dat er sprake was van te veel vergrijzing binnen het bedrijf (dank u). In dat zelfde jaar overleed mijn vader aan prostaatkanker. Nog twee klappen voor mijn kop.
Vervolgens kwam ik terecht bij een IT bedrijf in Zoetermeer. Dat bedrijf had mij al een paar keer benaderd, zelfs bij mijn opdrachtgevers. Omdat ik daar een accentverschuiving in mijn functie kon realiseren (meer met mensen werken), heb ik de overstap gewaagd. Helaas bleek ik in een alles behalve leuke cultuur terecht gekomen te zijn. Een techneuten bolwerk, waar geen plaats was voor de factor mens. Erg vreemd voor een bedrijf, dat wel de officiële functie van Peoplemanager kende. Ik had een manager die zich erg misdroeg ten opzichte van een paar medewerkers. Daar schrok ik van. Gelukkig kreeg ik vrij snel een nieuwe manager. Maar toen ik ziek werd kreeg ik geen fruitmand of beterschap kaartje van hem, maar een brief waarin werd beweerd dat ik ontslag had genomen! Ergens logisch, want als je ziek bent lever je het bedrijf niets op. Een nieuw juridisch gevecht begon. Pas na 9 maanden gaf het bedrijf toe, dat ik nimmer mijn ontslag had ingediend.
Gedurende die negen maanden doodde ik de tijd door (met toestemming) mijn zoon bij te staan met het opzetten van een tweewielerbedrijf. Helaas werd daar twee keer achtereen ingebroken en hebben we de zaak maar verkocht. Klap op klap en dat maakte mijn herstel moeilijk. Wat nu?