Het kwam een paar keer voorbij tijdens de spirituele avond in de Petrus kerk. Een van de deelnemers was er nogal enthousiast over. Voor mij was er niets nieuws onder zon. Eerder oude koeien. Ik vertelde al eens dat mij tijdens mijn loopbaan gevraagd was of ik soms een aanhanger van Deepak Chopra was. Hierbij werd gerefereerd aan mij stijl van leidinggeven. Tot dan wist ik niet van het bestaan van Deepak, laat staan dat ik een volger zou zijn.
Tijdens het uitvoeren van de werkzaamheden in de projectensfeer, richtte ik me volledig op mijn medewerkers en een goede samenwerking en nauwelijks op deadlines en het resultaat. De laatste kwamen vanzelf. Vertrouwen hebben in en kunnen loslaten waren ook mijn ding. Ik heb me nooit een projectleider of -manager gevoeld. Ik was meer een primus inter pares. Maar natuurlijk wel de eindverantwoordelijke. Zelfs toen mij een keer een stel zogenoemde sukkels werd gepresenteerd (nb door hun eigen leidinggevende!) als medewerkers voor een project van mij, dat volgens mijn opdrachtgever gedoemd was te mislukken. Ook toen vertrouwde ik volledig op die zogenaamde sukkels van medewerkers. Maar helaas voor de opdrachtgever slaagde ook dat project. Met opgewekte, trotse, gelukkige en gemotiveerde medewerkers!
Vragen die over mijn werkwijze gesteld werden, kon ik vaak niet goed beantwoorden. Ik deed veel op gevoel in een interactieve stijl. Belangrijke meetpunten waren momenten, waarop medewerkers mij in vertrouwen namen over privé kwesties en ik te horen kreeg dat zij een prachtige baan hadden en ik een luizenbaantje. En gelijk hadden ze. Telkens weer.
Zowel in Italië als in Amerika begreep men helemaal niets van mijn werkwijze. Immers, personeel moet men hard aanpakken vond men.
Men kan een schriftelijke cursus paardrijden volgen. Maar om het beest te verzorgen en voeden zal je naar de stal moeten. Het dier aaien, vriendelijk toespreken, verzorgen en voeren. En natuurlijk leuke ritten maken, waar je je leiderschap laat blijken. Als je dat nalaat, dan heb je ook niets aan die cursus paardrijden. Veel cursussen voor leidinggevenden gaan over stijlen,
technieken en methodes. Men vergeet de basis. De factor mens. En o ja, spiritueel heeft wat mij betreft weinig tot niets uit te staan met religie.