zaterdag 19 januari 2013

Verliezen lijden -4-

Een nieuwe softwareversie implementeren
Vanuit een werksituatie lukte het mij over te stappen naar een 'rustiger' (wat heet) omgeving. Ik werd hoofd IT van een provinciale bibliothekenorganisatie. Maar het reorganisatie spook bleef mij achtervolgen. Nog geen drie maanden na mijn entree kwam ik in een nachtmerrie terecht, waarin een interim-directeur een nare hoofdrol speelde. Hij begon mij onder vier ogen te discrimineren en met allerlei beledigingen uit te dagen. Later zou blijken dat hij in opdracht van het bestuur met een stille reorganisatie bezig was, om de IT functie uit te besteden. Hij probeerde met zijn wangedrag mij uit de tent te lokken in de hoop dat of ik zou vertrekken of in de fout zou gaan. Toen dat niet lukte, werd ik door hem van fraude beschuldigd. Later zou blijken dat de aangevoerde bewijzen door een andere interim manager (een goede vriend van die nare interim directeur) waren opgesteld. Dat was op een dermate erg opvallend domme manier gedaan, dat mijn advocaat dacht dat ik haar voor de gek hield. Na een (weer gewonnen) rechtszaak, brak er iets in mij. Ik stortte volledig in.
Terwijl ik bijna ter ziele lag te gaan werd ik besprongen door het UWV, dat mij graag weer snel aan het werk wilde zetten. Hierbij ging men geheel voorbij aan mijn verleden. Hoewel ik al in 1996 gedeeltelijk was afgekeurd, ben ik al die tijd full time bezig geweest.
Met het UWV werd het een zware worstelpartij. Twee re-integratie trajecten liepen vast. Logisch, want ik wist niet eens dat ik nog leefde en het UWV wilde mij ondanks mijn nieuwe beperkingen weer terug in de IT. Een paar jaar later kreeg ik zowel mondeling als schriftelijk van het UWV excuses aangeboden voor al hun  fouten. Want dat waren er nogal wat. Maar tot op heden mis ik nog steeds een deel van mijn uitkering. Dat heb ik maar zo gelaten. Ik besloot uiteindelijk zelf maar bezigheden te gaan zoeken, met in mijn achterhoofd de medische adviezen en op basis van mijn gevoel.