Wat iemand ook mag organiseren, er zijn altijd weer zeurpieten. Ik weet wat het is, want ik heb gedurende mijn leven aardig wat georganiseerd. Wat dat betreft komen de randverschijnselen sterk overeen met die van algemeen en projectmanagement : altijd weer zeurpieten. Het is ook alles wat ze bijdragen aan een activiteit; gezeur. Ik heb de gewoonte hen aan te bieden zelf eens iets te organiseren. Maar dan krabbelen ze plots terug. Sommigen roepen gelijk : "Sorry, zo was het niet bedoeld!" Maar het werd wel gezegd. Vaak werd er ook achter mij rug om gezeurd. Daar lig ik helemaal niet wakker van. Zo is de mens nu eenmaal. Ik dus ook.
Zeurpieten doen wel mee in de zin van gratis eten en drinken. Maar een helpende hand uitsteken is er niet bij. Dat is iets wat ik dus wel doe. Zo heb ik mezelf ad hoc tot ceremoniemeester op een bruiloft benoemd. Om de opkomende chaos te beteugelen. Ik heb als gast geregeld achter de bbq gestaan, geholpen met de vaat en in de bediening. Er zijn ook zeurpieten die tegen hun gastheer / -vrouw ongezouten hun kritiek spuien. Natuurlijk doen ze dat pas nadat ze hun magen eerst rijkelijk gevuld hebben. Zeurpieten zijn overigens ook ergens goed voor. Ze kweken een dikke laag op je ziel. De momenten van gezeur zijn ook een mooie oefening om te leren incasseren en rustig te blijven.