De video die toont hoe ik het instrumentenpaneel kan verwijderen, komt niet overeen met de montage van onze Matrix. Als ik de eerste schroef verwijderd heb, dan kan ik niet zomaar de kap verwijderen. Die kap zit geklemd in het dasboard met kunststof nippels. Ik durf ze niet met kracht weg te drukken, omdat er dan misschien iets afbreekt. Dus laat ik het kapotte lampje maar zitten.
Met veel interesse volg ik afleveringen van series over Overleven, survivals. Soms mogen deelnemers een beperkt aantal hulpmiddelen naar hun eigen keus meenemen. Maar het komt ook voor dat ze alleen met de kleding die ze aan hebben ergens in een verlaten landschap achtergelaten worden.
Het gaat vervolgens over kennis van de natuur (o.a. wat is wel en niet eetbaar), creativiteit en doorzettingsvermogen. Van primair belang zijn onderdak / beschutting en vuur. Niet alle deelnemers zijn daarvan doordrongen. Met alle gevolgen van dien.
Sommige situaties vind ik onverstandig overkomen. Zoals een totaal onbekende omgeving verkennen zonder wapens, desnoods in de vorm van een stok met een scherpe punt en/of een knuppel gemaakt van een boomtak. Afgezien voor de eigen veiligheid vanwege aanvallen door wilde beesten, is een wapen ook handig wanneer men onderweg een prooi tegenkomt. Want er moet immers ook voor voedsel gezorgd worden. Zelfs deelnemers die wapentuig hebben meegenomen, gaan soms zonder dat wapen op pad. Om vervolgens tijdens hun zwerftocht een prooi te zien en spijtig te roepen : "Had ik nu maar mijn handboog meegenomen!"
Laatst zat ik helemaal verrast in mijn stoel, toen een deelnemer al na twee dagen afhaakte. Hij gaf als reden op, dat hij zijn kinderen miste. Ik dacht toen even : "Waarom heb jij je eigenlijk opgegeven?"
Voor mij is het pas echt een survival, wanner er geen cameramensen meegaan. Want hun aanwezigheid verzacht het eenzame gevoel. Deelnemers kunnen tegen de crew praten. Ook al zeggen de crewleden niets terug. Echt alleen ben je dus niet.