Afgelopen periode heb ik diverse keren te maken gekregen met mensen die heldenmoed toonden. Ze vochten en vechten nog steeds tegen hun ziekte en voor hun herstel. Petje af voor al die vaak eenzame strijders. Niet alleen, maar toch vaak eenzaam. Ze zijn een voorbeeld voor velen en voor anderen een reden hun kwalen te relativeren; het kan dus veel erger. Klappen krijgen, vallen, overeind krabbelen en ondanks de pijn, de angst en het verdriet het gevecht dapper aangaan. Ik wens deze helden alle kracht toe.