Omdat ik nogal gericht ben op de mens, wist ik in bepaalde gevallen vrij snel hun probleem op te lossen. Dat deed ik door enkel aanwezig te zijn. Ik ging in alle rust naast de persoon staan en liet hem/haar mij zien wat men deed. Wat denk je? In bijna alle gevallen was het probleem 'zomaar' opgelost! Wat was het geval? Het waren medewerkers die nogal gehaast hun werk deden. Ze volgden instructies van het systeem niet goed op of sloegen stappen over. Als ze iets moesten lezen begonnen ze meestal niet eens bovenaan. Bij hen voegde ik nog iets aan mijn alles oplossende aanwezigheid toe. In die tijd, jaren 70, sprak men namelijk nog over de tovenaars van de automatiseringsafdeling. Wat wij daar uitspookten was voor hen nog allemaal hocus pocus. Gebruikers waren toen nog niet zo betrokken bij de ontwikkeling van hun systemen. Sommigen waren bang voor ons omwille van hun baan. "Gaan jullie ons weg-automatiseren?", was een geregeld gestelde vraag.
Voordat ik zo'n iemand instrueerde, legde ik opzichtig met de woorden "Wacht even" mijn hand op het beeldscherm. Als men dan vanwege mijn aanwezigheid (het oog van de meester 😀 ) hun handelingen herhaalden, ging het er veel secuurder aan toe met als resultaat : geen probleem. Een paar keer ging het zelfs zover, dat men mij vroeg even te komen 'om mijn hand op het scherm te leggen'. Natuurlijk legde ik hen uit, waarom het volgens mij tot 'genezing' leidde. Door de groeiende werkdruk begonnen mensen fouten te maken. Ze gedroegen zich als opgejaagd wild door de chaotische werkwijze van bovenaf. Al bleef het een wat vreemde gewaarwording om als een soort genezer bij hun problemen geroepen te worden om met een handoplegging hun probleem op te lossen.