De ouders besteden het door hun kinderen verdiende geld op een onaanvaardbare wijze. Op de eerste plaats denken ze heel goed aan zichzelf. Ze hebben niets te klagen. Ze verwaarlozen hun eigen kinderen (behalve de aangenomen kids) en geven veel geld weg aan vreemden, waaronder criminelen en ruziemakers. In bepaalde gevallen mishandelen en misbruiken Mark en Sigrid hun eigen kinderen (aardbevingen, toeslagenaffaire, corona- en energiebeleid, onthouden van zorg enz.). Een aantal van de kleinkinderen is door hen afgepakt, zeg maar rustig ontvoerd. Niemand weet waar die kinderen zijn. Van Mark is dat te verwachten, want hij heeft geen kinderen van zichzelf. Het zijn de kinderen van Sigrid. Van buitenaf lijkt het een voorbeeldig gezin, want Mark en Sigrid lopen er vrolijk lachend bij. Van opvoeden hebben ze geen verstand. Daarvoor laten zij zich adviseren door sektarische buitenstaanders. Mensen die uit zijn op zeggenschap over de familie Nederland. Om die reden moeten sommige kinderen hun werkzaamheden staken (en wie niet werkt krijgt ook geen eten), anderen nog harder werken en komen er nog meer aangenomen kinderen over de vloer. Alle werkende kinderen dragen een corona-enkelband. Ze hebben in de tuin de crisisvlag gehesen. Ze worden in hun doen en laten dagelijks gevolgd. Wie ziek is heeft pech. Die kan het beste zo snel mogelijk overlijden, want minder eigen kinderen is wel zo prettig, vinden Sigrid en Mark. Tenzij men vrijwillig meedoet aan medische experimenten. De gaskraan is dichtgedraaid en de maandelijkse bijdragen van de werkende kinderen is met 300% verhoogd. Dat alles omdat een corrupte bewoner verderop in de straat ruzie heeft met zijn buren, zeggen Mark en Sigrid. Om maatschappelijk goed uit de bus te kunnen komen, behoren ook een paar zichzelf christelijk noemende mensen tot hun vriendenkring. En ik weet hoe bepaalde 'christenen' met kinderen omgaan.