Showstoppers

Er is wel Studio Sport, maar geen sport te zien. Ze zitten weer te ouwehoeren aan tafel. Lekker interessant hoor. Gebrek aan creativiteit van de NOS. Dus kijk ik naar Paderborn tegen Dortmund in de Bundesliga.

In de sociale media lees ik over allerlei showstoppers van mensen die op stap willen met hun camper. Kranen die blijven stromen of geen water leveren, wc's en/of douches die het niet doen, lampjes die blijven branden, een motorblok dat raar doet, raampjes die niet meer sluiten of open kunnen, (half) lege accu's en meer van dat soort zaken. Sneu natuurlijk.
Een keer is het ons overkomen, dat van de caravan vlak voor vertrek een steun afbrak. Gelukkig was onze beroepslasser thuis, dus het oponthoud was van korte duur. Het was een mooie breuk. Voor de rest is bij ons alles altijd al basic gebleven. Hoe meer toeters en bellen, des te groter de kans op panne.

Terug naar oude situatie

Ik heb het blog maar weer teruggezet naar de oude situatie. Oude bomen moet je niet verplanten. In de andere versie kon ik niet alle functies terugvinden. Waarschijnlijk weer dat bekrompen gedoe met apps. Daar heb ik dus niets mee. Zo zie je maar weer, niet elke verandering is een verbetering. Voor mij.

Zuinig met drinkwater

Ja hoor, het is weer zover. In ons waterrijk landje is het een tijdje droog en dus moeten wij zuinig omgaan met water. Er was eens een prins die zich bezighield met Watermanagement. Nu is ie koning, maar het water wordt nog steeds niet gemanaged. Wat die meneer al die tijd met het water uitgevreten heeft weet ik niet. Misschien heeft ie er sneeuw van gemaakt, zodat hij en zijn familie kunnen skiën. Ach ja, weet ik veel?

Ik blijf het watergedoe een erg suf gebeuren vinden : we barsten van het water, bouwen dijken, dammen, waarden, gemalen en sluizen, maar als het droog weer is is er een tekort. Amateurs. Een maand of wat geleden viel er te veel regen (zeiden sommigen). Altijd maar dat gezeur. Volgens mij zitten die bedrijven met smart te wachten op droogte. Om weer te kunnen zeuren. Die wachttijd kan men beter besteden aan het bedenken en uitvoeren (moet altijd expliciet erbij gezegd worden) van oplossingen. Tip : je kunt meer verkopen!

Wij hebben onze eigen bijdrage; we doen zuinig met water. Dus is er een zeer klein badje voor Luuk. Zelfs het water in de drinkbak van Fenna verdwijnt in de tuin als het ververst wordt. Terwijl we het toilet nog steeds doorspoelen met.... drinkwater.

Nu nog een bijdrage van de waterbedrijven en de overheid, zodat er altijd voldoende drinkwater is. Het is verdorie net de fietsenstalling bij een station : altijd te weinig stallingsruimte.

Testje

Blogger heeft iets nieuws bedacht. Speciaal om mobiel te bloggen. Maar ik gebruik geen mobiel. Ik doe dit testje je even, zodat ik van het pop-up scherm afkom. Hopelijk zit ik straks niet in een mobiele modus achter een laptop te typen. Ik zie namelijk nergens dat ik een keuze heb in wel of niet mobiel bloggen.

Ik zoek me nu suf hoe ik dit berichtje kan publiceren. Oké, het zijn die typische afbeeldingen geworden, die je op een telefoon ook ziet. In dit geval een omgevallen wigwam. Daar gaat ie dan.

Speelgoed maken -2-

onderdelen staartwiel

Vanmorgen heb ik onder de overkapping het bouwpakketje van het vliegtuigje voor Luuk opgepakt. Ik ben de onderdelen met een schuifmaat (passen en meten) gaan monteren. Ik heb ze gelijmd en geschroefd. Het schroeven deed ik pas nadat ik de gaten met een naald dun boortje had voorgeboord. Om splijten van het hout te voorkomen.
Ik heb de hoekijzertjes moeten buigen, om de stand van de wieltjes wat recht te krijgen.
Het staartwieltje heeft Willem McIJver gemaakt van een open rond schroefhaakje en een doorvoerrubber; beide uit mijn rommeldoos. Ik heb het rubber met wd40 behandeld en toen in het haakje gedrukt. En voilá een staartwiel. Daarna heb ik het wieltje in de staart van het vliegtuigje gedraaid. Het vliegtuigje heb ik met wat plamuur behandeld, zodat ik straks na het schuren een vlak oppervlak kan lakken. Rest mij nog iets te bedenken voor het maken van de propellers. Dat worden gevoelig onderdelen, die eigenlijk Luuk-proof moeten zijn. Luuk behoort namelijk tot de categorie zeer jonge onderzoekers. Hij heeft als studierichting Materiaalsterkte. Dat maakt opa op uit het observeren van zijn gedrag. Haha! Ik moet Luuk wel instrueren om vooral niet op het vliegtuig te gaan zitten of staan en het niet uit het zolderraam te gooien. Ach ja, het is me wat. En ach, het is speelgoed en elk kind speelt op zijn eigen manier.

Pinksteren

Toen ik vanmorgen in de spiegel keek, zag ik geen vlammetje boven mijn hoofd. De Heilige Geest is waarschijnlijk vanwege de Corona thuisgebleven. Het zij zo.
Ik durf te wedden dat meer dan de helft van Nederland niet eens weet waar Pinksteren voor staat. Ze zullen reageren met associaties als Pink Pop, Pinksterraces en/of jonge koeien (dus wordt ook Pinksteren teruggebracht tot 1 dag vanwege de uitstoot?). Voor de nitwits in het christelijk westen, die in Pinksteren alleen een extra lang weekend zien : met Pinksteren daalde de Heilige Geest neer op de apostelen. Ze kregen toen vuurtongen boven hun hoofden. Dat gebeurt 50 dagen na Pasen. Het woord komt uit het Grieks en is afgeleid van 50.
De uitstorting van de HG is in wezen het begin van het christendom / de christelijke kerk.

"Hij was maar een neger"

Het is toch schrijnend, dat na zoveel jaar een smartlap als deze nog steeds actueel is. De mensheid moest zich schamen.

Speelgoed maken

wat restanten hout

Mijn opa maakte een keer speelgoed voor ons. O.a. een vrachtwagen. Ik herinner me ook de afbeeldingen van Sneeuwwitje en de 7 dwergen, die hij met een figuurzaag had uitgezaagd. Zo maakte hij een draaimolen / carrousel, een lamp en een kapstokje. Als hij aan het zagen was, mochten wij niet het zaagstof wegblazen, want zo zei hij : "Dan breekt mijn zaagje." Ik ben een paar keer als een (angst)haasje de deur aan de Koningstraat uitgerend, omdat het zaagje brak. Ik horode mijn opa tieren : "Je hebt geblazen!", terwijl ik helemaal niet geblazen had. Ja, dan was ik flink boos op mijn opa. Mij de schuld geven. Ik had al veel moeite met onrecht.

een romp en een bijna vleugel

Deze opa maakt dus ook speelgoed. Dat deed ik ook al toen ik nog jong was. Ik maakte mijn eigen speelgoed. Van houtrestanten van de bouw. Zoals eerder verteld, gebruikte ik het keukengerei van mamma als gereedschap. Daar ben ik vaak op aangesproken. Maar als ik haar dan vertelde waarvoor ik het gebruikte, dan zei ze verder niets. Later heb ik voor de kids ook een paar keer speelgoed gemaakt. Nu ik zelf opa ben ga ik ook maar eens aan de slag. Met dit verschil : van mij mag je zo hard blazen als je wilt. Ik gebruik namelijk een decoupeerzaag.

een bijna vliegtuigje

Ik zag wat restanten hout liggen (net als vroeger) en zag er opeens een vliegtuigje in. In een stuk bezemsteel zag ik de wielen en de motorgondels. Ja, ja. Een kwestie van stukje van 3 cm afzagen en dan in de lengte doormidden. De helften vormen onder de vleugel gelijmd de motoren. Het multiplex dat ik van het klapraam over heb worden de vleugels en staart. Ik heb nog een paar hoekijzertjes liggen, zodat ik de wielen onder de romp kon schroeven.

Het bouwpakketje is klaar. Een volgende keer het vliegtuig in elkaar zetten. Ik ga nog op zoek naar twee propellers. Ik weet niet hoe ik staartwiel ga doen. Maar daar zal Willem McIJver ook wel een oplossing voor vinden. Als dat ook geregeld is rest mij enkel nog het lakken.

Bezigheidstherapie

Zo noem ik het maar. Vanmorgen was ik voor 10.00 uur in de loods. Daar ben ik weer wat oud metaal gaan scheiden. Ik had namelijk wat plekjes bijgewerkt op de bus en terwijl de lak droogde, doodde ik de tijd met het oud ijzer.
Dit keer waren het stukken cv pijp die geverfd waren. Vervelend, want vanwege de verflaag kon ik de moeren van de knelfittingen niet gemakkelijk over de pijp schuiven om ze te verwijderen. Dus ik moest relatief veel zagen. Wat een werk voor een oude man! Ik merk de laatste tijd, dat mijn spierkracht in mijn ramen afneemt. Gelukkig moet ik het meer hebben van mijn geest dan van mijn spieren.  Het was wel een tijdrovend klusje met die cv pijpen. Dus de lak had tijd genoeg om heel goed te drogen.
De pijpen kwamen overigens weer van een installatie, waar men stalen cv bis gecombineerd heeft met koperen. Ik blijf zoiets onprofessioneel vinden. Na het oud ijzer ben ik wat gaan opruimen in de loods en ik heb de boel aangeveegd. In de regel beperk ik het opruimen en vegen niet tot enkel mijn werkplek. Als ik dan toch de bezem pak, dan de hele loods maar doen. Inmiddels was het 13.00 uur geworden. Mijn maag begon vreemde borrelende geluiden te maken. Op naar huis.

Evaluatie Corona?

Ik hoop dat de overheid door een echt onafhankelijke instantie de aanpak van het Coronavirus laat evalueren en uit de bevindingen conclusies en acties zal verbinden. De EU wil zich al voorbereiden op een eventuele nieuwe calamiteit. De EU wil een volgende keer wel goed voorbereid zijn. Betekent dit ook, dat men eindelijk het zorgpersoneel ook beter gaat betalen? Ik ben bang van niet. Iedereen roept : gezondheid voorop! Maar in de praktijk is het een stiefkind. Er verdwijnt wel erg veel geld naar minder belangrijke zaken, maar onze gezondheid (en de armoede en ouderen) zal (onder) de VVD c.s. een rotzorg zijn en blijven. Zucht.
Er zijn naar mijn mening veel te veel mensen aan het virus overleden. De regering gaf onvolledige (gemanipuleerde?) berichten over het aantal besmettingen en doden. Ze had het louter over IC opnames. Zoals al in China en later in Italië en Spanje bleek, zijn met name de ouderen en zwakkeren het slachtoffer geworden.Men wist van tevoren in welke hoeken de klappen zouden vallen. En die zijn ook daar gevallen. Helaas had de overheid ervoor gezorgd dat er veel te weinig zorgpersoneel, hulpmiddelen en dus empathie was, om die groep te beschermen. Besmet en zelfs ziek personeel moest aan het werk blijven. Ik geef een dikke onvoldoende aan de manier waarop de overheid omgegaan is en nog steeds omgaat met de bestrijding van het virus. Het is een en al gezwabber van vaak zinloze maatregelen.

Een beetje dom

Men mag Suriname geen bananenrepubliek of fail state noemen, want dan worden mensen boos. Zoals verwacht hebben de verkiezingen in dat land geleid tot veel gesjoemel. Meneer Bouterse wil de stemmen opnieuw laten tellen. Er gaan geruchten als zou een kleinzoon van hem dozen met uitgebrachte stemmen hebben gestolen. De oppositie heeft met groot verschil gewonnen en dat zint meneer Bouterse c.s. niet. Bouterse wil vast blijven tellen totdat zijn partij en dus hij de verkiezingen gewonnen hebben. Om hem en zijn uitslag een slag voor te zijn, heeft men de voorlopige uitslag op het internet gepubliceerd.
Bouterse c.s. of wel de NDP (D van Democratisch!), doet mij denken aan de Democraten in de VS. Die zijn nog steeds bezig te proberen Trump af te zetten. Helaas hebben al de onderzoeken enkel shit van de eigen Democratische partij naar boven gebracht. Het blijft moeilijk om een nee of nederlaag te accepteren. Gelukkig wordt in Suriname geen WK voetbal georganiseerd. Anders zou het nationale elftal net zo lang moeten blijven spelen totdat het wereldkampioen is.
Wat ook een beetje dom is, was wat ik laatst gedaan heb. Ik zou een aanhangwagen met grof huishoudelijk afval wegbrengen. Aan de sleutelbos hingen 3 sleutels, waarvan 2 met dezelfde merknaam als de sloten op de wagen. De derde was afwijkend van vorm. De ene Abus-sleutel paste wel op een van de 2 Abus hangsloten, de tweede echter niet. Hij draaide wel, maar het discusslot ging niet open. Ik heb er zelfs wd40 in gespoten. Dus ben ik toen naar de dhz garage gegaan.
Wat bleek later? De derde, grote sleutel met de afwijkende vorm paste wel op het discusslot! Ik heb die sleutel links laten liggen, omdat ik gezien de vorm ervan er vanuit ging, dat die van een beugel- of een kabelslot was. Niet dus. Dat was dus de sleutel van het discusslot! Dom, dom, dom. Zelf heb ik ook discussloten gebruikt, maar die hadden alle een gewone sleutel. Ik vergat even met mijn tijd mee te gaan.

The Great Pretender

Midden jaren 50 een grote hit. Grijs gedraaid en nog steeds bekend, mede dankzij Queen. Zou het tegenwoordig misschien een leuk openingsnummer zijn voor de sociale media en dan vooral dating sites?

Censuur

Toen wij een aantal feiten opnoemden naar aanleiding van de uitbraak hier in een huisartsenpraktijk, kregen wij te horen dat we geen negatieve berichten mochten verspreiden. Wij laten ons in hun ogen kritisch uit wanneer wij feiten noemen. Het geen nee willen accepteren of niet kunnen omgaan met kritiek en/of tegengas, neemt hand over hand toe. De tv serie Dream School kan nog decennia vooruit.
Geleidelijk neemt de censuur in de social media toe. Kritiek wordt steeds minder geduld. Laatst hoorde ik een minister zeggen : "Op die vraag ga ik niet in. Ik wil het daar niet over hebben." Een politieke uitspraak voor het kinderlijke 'dat wil ik niet!' Voor mij is dat een teken van zwakte en het wekt argwaan. Het feit dat er veel meer argwaan ontstaan is, wordt veroorzaakt door halfbakken berichten die niet toegelicht worden.
Onder kritiek verstaat men ook alternatieve voorstellen of ideeën. Zo is er kritiek op de manier waarop dit kabinet met het Coronavirus omgaat. Het betreft meningen van deskundigen. Het is al een paar keer voorgekomen, dat video's met een dergelijke inhoud van YouTube verwijderd zijn. Dat vinden onze leiders erg fijn. Op hetzelfde medium vind ik video's waarvan ik denk : weg ermee! Maar die wrede en schofferende beelden mogen wel. In tegenstelling tot een gezonde, maatschappelijke discussie.
Ik vind het beangstigend, dat men heel geleidelijk, stiekem en/of subtiel naar een 'big brother' situatie wil groeien. De meeste mensen zijn al te volgen via hun smartphone. Ook wanneer ie uitstaat, want echt uit is anders. Dat was niet zo moeilijk te realiseren. Een populaire app maken met wat extra's erin is voldoende. Veel mensen halen zo uit eigener beweging hun Paard van Troje binnen. Ze willen blijkbaar digitaal geknecht worden.

Bonussen

In een tijd waarin iedereen roept over economische terugval, vinden bepaalde bedrijven w.o. de KLM het nodig om toch bonussen uit te keren.
Vanmorgen las ik over een bonus bij een Amerikaans Nederlands bedrijf van ruim 17 miljoen dollar voor een vertrekkend ceo, terwijl de nieuwkomer zonder in die functie enig prestatie te hebben geleverd die 54 miljoen dollar(!) zou krijgen. Het is verbijsterend te lezen om hoeveel geld het gaat en hoe hebberig mensen zijn. Het bedrijf, NXP, kan dat geld beter besteden aan de kwart miljoen arme kinderen in ons land en de vele miljoenen kinderen in Amerika. Ik ben blij dat veel aandeelhouders de giften geblokkeerd hebben. Nu nog die beschikbare miljoenen op een moreel verantwoorde manier besteden.

Weer een neger vermoord

In Minneapolis (VS) heeft een politieagent een neger vermoord. Het slachtoffer was niet gewapend. Op de beelden is te zien hoe de agent met zijn volle gewicht met de knie in de nek op het slachtoffer zit. Met een beetje verstand van het menselijk lichaam, behoor je te weten dat zoiets levensgevaarlijk is. Iemand die zo in bedwang gehouden wordt, kan minstens zijn nek breken. In dit geval lijkt het slachtoffer gestikt te zijn. Ik vind het nog steeds totaal onnodig. Er zijn andere oplossingen, zoals stroomstootwapens en pepperspray. Dit is een typisch voorbeeld van rassenhaat. Zeg maar een extreem geval van profilering. Gedurende de moord kijken collega's van de agent goedkeurend toe. Na de moord braken rellen uit en werden winkels geplunderd. Tja, actie vraagt om reactie.
Deze beelden staan vrijelijk op YouTube. Video's waarin kritische geluiden te horen zijn over maatschappelijke kwesties als het klimaat, het Coronavirus enz. worden vreemd genoeg verwijderd.

China onder druk

De VS heeft een vloot gestuurd naar de Zuid Chinese Zee. De VS vindt dat de uitbreiding van China's macht in dat gebied een gevaar is. Een gevaar, want.... er wordt in dat gebied veel olie en gas gewonnen. Zodra het om olie en dergelijke bronnen gaat, staat de VS militair klaar. China heeft al een aantal kunstmatige eilanden aangelegd met o.a. militaire bases. Zoals ik al eerder schreef heeft China al voet gezet op Australische grond. Via een andere weg. Geld is voor bepaalde Australiërs belangrijker dan het welzijn van hun landgenoten op de langere termijn.
China is kwaad vanwege de militaire actie van de VS. Al eerder had de VS kritiek op China vanwege het Coronavirus. In het zeegebied vinden over en weer al pesterijen plaats. Even ter zijde : in de Zuid Chinese Zee heeft mijn vader gedurende de 2 WO veel zeemijlen gemaakt in diverse onderzeeboten.

Een klimaatverandering

oude situatie

Het klimaat verandert en dus moeten wij ook veranderen. Laatst moest ik weer glimlachen, toen een weerdeskundige zei dat de temperatuur aan het stijgen is. Tja, dat hoorde ik al op school als zijnde een toekomstbeeld. En nu mag ik het zelf meemaken. Het gaat blijkbaar sneller dan men had verwacht.
Onder de overkapping hebben we aan de zijkant twee luiken (met bloemetjes) en een raam met plexiglas. De plexiglasplaat kan eruit gehaald worden als het te warm wordt. En het wordt alsmaar warmer onder de kap. Het verwijderen / schuiven van het raam is wel een wat lastig gebeuren. Het plexiglas zit tussen twee h-profielen waarin het wel heen en weer kan schuiven. Het was bedoeld als schuifraam, maar het werkte niet naar behoren. Sonja vroeg of ik van dat raam ook een luik kon maken. Met scharnieren aan de bovenkant. Alles is technisch mogelijk, dus ja. Daarna moest het creatieve brein aan het werk. Het moest dus een raam worden met aan de bovenzijde de scharnieren, zodat het omhoog opengeklapt kan worden. Met een haakje wordt het opengeklapt raam dan aan een van de dakbalkjes gehangen. Net zoals bij de huidige luikjes.

nieuwe situatie binnen

Omdat het plexiglas nogal dun is (en dus niet zo stijf als een glasplaat), heb ik een lijst gemaakt. Ik heb daarvoor de aanwezige alu h-profielen gebruikt, waarin de plaat nu gemonteerd is op het kozijn.
Van multiplex hout heb ik een 'lijst' gemaakt. Voor de verandering en de stevigheid heb ik er een rond gat in gezaagd. De multiplex lijst gaat, na geschilderd te zijn, samen met het plexiglas in het aluminium h-profiel. Ik maak speciale hoekverbindingen. Een dun laagje siliconen kit moet de boel bijeenhouden. Daarna kan ik de scharnieren erop gezet en het geheel opgehangen.
Van het een kwam het ander. Toen ik de verfkwast in mijn handen had, heb ik de buitenboel ook maar een likje gegeven. Ook dat is nog niet af, maar de eerste laag zit erop.

nieuwe situatie buiten

Het raam kan nu eenvoudig geopend en gesloten worden. Het ziet er ook speelser uit met zo'n grote patrijspoort. Ik heb het provisorisch gemonteerd. Voor de overnachting. Morgen ga ik ermee verder.

Weggeven

Het komt (helaas) niet vaak voor. Soms hoor of lees ik over armoe hier in de omgeving. Als het kan dan informeer ik de betrokkenen over de kleding die ik gratis gekregen heb. Als ze belangstelling hebben, dan mogen ze komen kijken en eventueel meenemen. Natuurlijk ook gratis. Veel mensen zijn te trots om toe te geven dat ze het financieel slecht hebben. Dat begrijp ik best wel. Er worden zoveel nog bruikbare goederen weggegooid. Maar gelukkig ook weggegeven.

Zij wel, wij niet

De EU gaat belasting heffen bij bedrijven die wereldwijd meer dan 750 miljoen omzetten. Ik herinner me nog de uitspraak van Rutte, dat bedrijven geen CO2 heffing hoeven te betalen. Anders zouden ze failliet gaan of vertrekken. In Brussel denkt men daar dus anders over. Ik ben benieuwd hoeveel bedrijven er straks uit Europa vertrekken.
De EU is naarstig op zoek naar nog meer geld. Dit keer is het Coronavirus de reden. De EU barst van het geld. Vooral in de zakken van de parlementariërs en alles en iedereen daar omheen.
Ondanks dat in ons landje ruim 250.000 arme kindertjes kent, willen zich christelijk noemende partijen zich wel inspannen voor kinderen van vluchtelingen in den vreemde. Ik vind het een vorm van discriminatie, asociaal gedrag en een gebaar van minachting voor de Nederlandse arme, hulpbehoevende kinderen. Christelijk is niet meer zo christelijk.

Fenna is loops

Het is weer zover, de teef is loops. Al een weekje hoor. We hebben er weinig problemen mee. Ze druppelt af en toe. Meestal als ze van haar bed komt. Geen heel spoor van druppels, maar twee of drie druppels. En soms staat ze bij de deur te piepen.
Tijdens het wandelen is het ook te merken. Normaal snuffelt ze al erg veel, maar nu ze loops is is het helemaal een snuffel- en markeerfeest. Het moet maar. Met Fenna valt het dus wel mee.
Het zijn meer andere hondeneigenaren waar wij soms last van hebben. Met name de reuen komen haar graag besnuffelen of erger. Dus houd ik haar kort als we andere honden passeren. Helaas zijn er eigenaren die de riem van hun hond juist laten vieren, zodat hij op Fenna af kan gaan. Gevolg is dat Fenna zich in de aanbieding gooit. Ze gaat gewillig met haar achterste naar de hond staan en begint te piepen. Ze trekt dan ook erg aan de riem.

Als ik dan zeg dat ze loops is, dan halen de meesten hun hond weer snel naar zich toe. Maar er zijn er, die dan zeggen : "Mijn reu is geholpen, hoor." Ze bekijken de situatie enkel vanuit die van henzelf. Het bekende ikke-verschijnsel dus.
Ik antwoord dan rustig : "Dat zal wel, maar dat weet Fenna niet. U ziet toch dat ze aan de riem trekt en dat ik moeite doe haar rustig te houden?" Pas dan valt het kwartje bij hen. Maar niet bij iedereen. Een van hen blijft nog steeds de riem van haar hond vieren, ondanks mijn eerder betoog. Dus loop ik samen met Fenna maar even om zodra ik het stel zie aankomen.

Ducato op de brug

hoog en droog

Jammer en triest dat er mensen zijn, die zo naar reageren op het overlijden van meneer Ruttes moeder. Natuurlijk wordt er een verband gelegd met zijn antivirusbeleid. Dat ligt weliswaar voor de hand, maar het blijft onkies om zo tekeer te gaan.
Vanmorgen ging ik op pad om een aanhanger met afval weg te brengen. Helaas kreeg ik het disselslot er niet vanaf. Ook wat WD40 en tikken op het slot bracht geen soelaas. Maar niet getreurd, op naar een nieuwe kans.
Omdat ik toch in Lelystad was, besloot ik langs de dhz garage te gaan om daar een afspraak te maken. Ik wilde wat preventief onderhoud plegen aan de onderkant van de bus. Voor alle zekerheid heb ik voor vertrek toch maar mijn kist met onderhoudsmiddelen in de bus gezet. Je weet maar nooit.
Bij de garage aangekomen, zag ik dat het stil was. Toen ik de eigenaar liet blijken dat ik een afspraak wilde maken, zei hij : "Je kunt ook nu terecht." Dat aanbod heb ik met beide handen aangegrepen. Ik heb eerst de onderhoudskist uit de bus getrokken en toen de bus de brug op gereden. Vervolgens heb ik de bus omhoog gebracht.
Het klinkt misschien wat raar, maar toen ik zo onder de bus stond kreeg ik een zeer goed gevoel. Ik kon alles overzien en overal bij, zonde rover de grond te hoeven tijgeren. Wat een luxe.

met beide voeten op de grond

Ik heb alle plekken waar het wat bruin begon te kleuren schoongemaakt en met antiroestmiddel ingespoten. Na droging, intussen ging ik verder met de controle, heb ik de plekken met tectyl afgedekt. De controle leverde nog wat smeerpunten op. Ik heb de handrem gesteld (had iets te veel speling) en het schakelmechanisme op de versnellingsbak gesmeerd.
De remmen zijn goed en de uitlaat ook. Ik heb met een hamer staan kloppen, maar sloeg nergens een deuk in. Het moet toch wel heel raar lopen als de bus straks voor de APK afgekeurd wordt.

Paul Anka's Diana

Tijdens ons verblijf op het fraaie eiland Curaçao hoorde ik dagelijks Paul Anka's muziek op Radio Hoyer. Hij heeft zelfs een keer een concert gegeven op het eiland. In 1962. De dochter van de toenmalige minister president(!) van de Antillen meneer Jonckheer was daar ook te gast. Ze stond met foto in de krant (natuurlijk). Ze zat bij ons op school (Marnix College). Ze werd dagelijks gebracht en gehaald in een grote, zwarte Lincoln Continental limousine met airco erin. De koude luchtstroom konden we voelen, als het portier openging.
Paul Anka dus, met Diana. Of wel (volgens de toenmalige pubers) : op een oude fiets moet je het leren.

Kolonialisme in Chili

Niet alleen op het Afrikaans continent (Zuid Afrika en Zimbabwe), ook in Zuid Amerika verzetten de oorspronkelijke bewoners zich tegen de landeigenaren met een Europese achtergrond.
In Chili heeft de staat veel grond verkocht aan Europeanen. De grond werd en wordt geclaimd door de inheemse bevolking, de Mapuche. Die groep voelt zich bestolen. Er is een verzet ontstaan die, behalve vreedzame demonstraties ook fysiek verzet kent. Er zijn onder de Mapuche die naar grovere middelen grijpen, zoals vuurwapens en brandstichting. Zij eisen hun gestolen grond terug. Gestolen door de Chileense regeringsleiders en vaak met medeweten van de Europese kopers (stellen de Mapuche).
Er zijn parallellen met de Natives in Amerika. Ook de Mapuche zijn in reservaten opgesloten en hebben waardeloze grond gekregen.
Wat mij in al die kwesties opvalt, is de houding van de Europeanen. Zij profiteren van hun aankopen zonder de lokale bevolking daarvoor iets terug te geven. Tja, dat is schreeuwen om problemen. De aanvallen op de 'Europese' kolonisten nemen toe. Ze vinden bijna dagelijks plaats.
Geheel naar westers gebruik verwijten de kolonisten de inheemsen, dat ze toch niets met het land doen en lui zijn. Een typisch westers, kapitalistisch uitgangspunt. Kolonisten komen daar enkel voor hun eigen gewin, zonder de inheemsen ervan te laten meeprofiteren. Kinderen zouden zeggen : jij speelt toch niet met jouw speelgoed, dus pak ik het maar. De Mapuche hebben niets met geld verdienen, winsten maken middels de natuur. Zij willen de natuur behouden zoals ie was. Naar westerse maatstaven kan dat dus niet.
De kolonisten geven de staat de schuld. Ze zitten klem tussen de inheemse bevolking en de Chileense overheid. Volgens hen is er geen uitweg. Volgens mij en anderen wel : waar een wil is, is een weg. De weg naar een vreedzaam bestaan.

Niet op één lijn

Een kind van gescheiden ouders vertelde mij een keer, dat het van de ene naar de andere locatie zwierf. Dan verbleef het bij de vader, dan bij de moeder, dan bij oma en opa en vervolgens weer bij de vader. Het leven verliep voor dit tienerkind in een cirkeltje.
Toen ik vroeg waarom dat zo was, zei het kind dat het door ruzies kwam. Als ze bij de moeder ruzie kreeg ging ze naar haar vader. Totdat ze daar ruzie kreeg, dan ging ze naar oma en opa. En als daar ook weer ruzie ontstond vertrok ze weer naar moeder. Het kind werd telkens weer met open armen ontvangen. Leuk voor het kind, misschien. Al heb ik daar zo mijn twijfels over.
Later begreep ik de reden van de ruzies, toen het tegen mij uit de toon viel. Of beter : het voelde zich zo op zijn gemak dat ie zijn gewone gedrag liet zien. Een gedrag waarmee zijn familie ook te maken kreeg. Het kind was niet gewend  om een 'nee' te horen te krijgen. Het wilde altijd zijn zin krijgen. Toen ik dat begreep, deed ik toch maar even een boekje open met mijn mening.
Als alle betrokken volwassen op één lijn zouden gaan zitten en met elkaar zouden communiceren, dan zou dat zinloze cirkeltje doorbroken kunnen worden. Dan is nee overal nee. Zo'n kind komt er na een ruzie dan niet meer zo gemakkelijk mee weg, door te vertrekken. Terugsturen dus en leren regels te aanvaarden. Daar wordt iedereen wijzer van. De tiener gaf toe, dat dat eigenlijk wel het beste zou zijn. Maar in de maanden erop veranderde niets. Ik hoop dat de situatie toch ten goede gekeerd is.

Het regent weer!

Lekker thuiskomen?

maar niet als dit voor je deur ligt

Omgekeerde wereld

hij niet

Het is via dna onderzoek al een paar keer bewezen, dat een en dezelfde wolf meerdere schapen doodt. Heel vervelend voor de mensen die met die beesten in het bos meehuilen. Zij beweren namelijk bij hoog en laag dat een wolf alleen dood om te eten. Nee, dus ook om te moorden. Veel recente beelden laten zien dat de wolf ook vanuit zijn instinct doodt. Er zijn wolvenliefhebbers, die de boel gemakshalve omdraaien. Zij stellen dat schapenhouders maar beter op hun kudde moeten letten. Een soortgelijke uitspraak doen anderen over de gevolgen van andere immigranten; criminelen.

hij wel?

Telkens wanneer ik lees dat een wolf zoveel schapen heeft doodgebeten (het is al vaker voorgekomen, ook in Duitsland), lijkt het mij beter die wolf af te schieten. Dat doet men bij honden al als ze één schaap afgemaakt hebben. Afschieten dus, al was het maar vanwege het dierenleed onder de schapen. Om in het geldcircuit te blijven : een dode wolf kost minder dan een dood schaap. Een wolf is een mooi beest hoor, maar ons (kikker!)landje is geen geschikt habitat voor zo'n moordenaar. Het is met veel roofdieren het geval : ook als ze volgevreten zijn, blijven ze levensgevaarlijk.

Ik ben fit

...baas, we zouden toch uitgaan?...

Laat ik het anders zeggen : ik voelde vanmorgen na het opstaan geen pijnlijke spieren. Dus het drukke gedoe gisteren heeft verder geen effect gehad. Al te vaak word ik herinnerd aan het advies van wijlen mijn broer. Hij zei vlak voor zijn overlijden tegen mij : "Je moet in beweging blijven broer!" En daar geef ik gehoor aan. Zijn uitspraak duikt vaak op in situaties, waarin ik over weeg de scooter of zelfs de auto te gebruiken. Dan is het even later toch maar weer de fiets. Ik merk wel dat ik de afgelopen periode weinig gefietst heb. De man met de hamer staat mij al erg vroeg op te wachten. Maar als ik de hobbel genomen heb, trapt het weer als vanouds(hoorn).
Waar ik wel moeite mee heb, is opstaan. Niet uit bed, maar als ik op de grond gelegen heb. Dus echt liggen. Als ik op de grond zit, kan ik vrij gemakkelijk weer opstaan. Maar als ik lig niet. Dan lijk ik wel een ouwe, stramme vent. Het zijn de momenten waarop ik even herinnerd word aan mijn leeftijd.

Pijnlijke voeten

Toen ik tegen zessen vanavond thuiskwam en op de bank neerplofte, voelde ik pas mijn voeten. Ik heb de hele middag gelopen en gestaan. O nee, ook een paar keer op de grond gelegen. Vrijwillig en een beetje verplicht. Ik ben benieuwd welke nieuwe spieren zich morgenochtend met klachten zullen melden. Haha.
Ik ben aan het verhuizen geweest. En ik heb wat aan de bus geprutst. Voor het verhuizen moest ik eerst wat meubilair uit elkaar schroeven. Ik moest daarvoor op mijn rug liggen, maar verdiende er helemaal niets mee. Gelukkig kwam een drietal sjouwers mij helpen. Ik heb zelf weinig gesjouwd. Wel wat getild en de mannen het gemakkelijk gemaakt door gereedschap aan te geven en kleine spullen uit de werkruimte verwijderen. Zo bleef de werkplek voor hen lekker opgeruimd en ruim.
Eerder was ik, in afwachting van de komst van het drietal, met de bus bezig. Ik had immers een spuitbusje lak op kleur laten maken. Ik moet zeggen, dat de meneer die concentratieproblemen heeft, wel goed geschoten heeft wat de kleur betreft. De kleur in de (spuit)bus komt zo goed als 100% overeen met de kleur op de (kampeer)bus. Ik heb niet alleen de twee grote plekken gedaan, maar ook een plek op het rechter portier.
Ik denk dat ik er nog een laagje opbreng. Eerst de boel maar goed laten uitharden.
Na het eten ben ik eerst onder de douche gesprongen. Wat een verademing!

Je maintiendrai?

Die tekst staat in ons nationale wapen, onder de leeuw. De Nederlandse leeuw. Toen was al sprake van exotische dieren in ons land. Een verbod op het invoeren c.q. houden van exotische dieren zou verboden moeten worden. Maar ja, daar is handhaving voor nodig. En daar doet men niet meer aan. Ik wel. Op gepaste wijze, want ik wil geen mes in mijn lijf omdat iemand afval op straat gooit en ik daar vriendelijk iets van zeg.
Gisteren heb ik een paar kinderen vriendelijk toegesproken. Ze waren het grint rond de boompjes hier aan het weghalen. In een gesprekje heb ik hen uitgelegd waarom daar grint ligt. Dat is om te voorkomen dat het ronde de boompjes een kattenbak wordt.
Ik heb hen gevraagd hoe het in hun land is met openbaar groen, loslopende katten en het schoonhouden van de omgeving. Tja, dat kent men daar niet. Wel loslopende katten, maar die zijn vaak verwilderd, zo werd mij verteld. En ze vinden het hier erg schoon en mooi. De kinderen spreken en verstaan overigens zeer goed Nederlands.
Zij leren het sneller dan volwassenen. Dankzij hun vriendjes, vriendinnetjes en de scholen. De volwassenen gaan naar een taalschool. Ik ga er vanuit dat het een betrouwbare is. Veel taalscholen zijn er voor de vorm en dus het geld. Er zijn er die nota bene door slecht of helemaal geen Nederlands sprekende allochtonen geleid worden. Met alle frauduleuze gevolgen van dien; de handjeklap cultuur hè. Ook daar ontbreekt handhaving. En dan zijn er nog veel meer regelingen, waar eenvoudig gefraudeerd kan worden.
Handhavers die wel willen optreden krijgen het moeilijk. Soms zeer moeilijk. Dan krijgen ze zelf klappen, vanwege handhaving aan de andere kant. Die andere kant wordt alsmaar beter in handhaven van hun eigen visie. Ach ja, het is een gevolg van niet meer gewend zijn aan handhaving van hogerhand. Niets moet, alles mag. Eigen schuld, dikke bult.

Rijsttafel volgens de Jumbo

Gebruiksaanwijzing : Prik gaten in het deksel. Opwarmen in de magnetron (natuurlijk!). Leegkiepen in een bord. Hussel de hele mikmak door elkaar. Prak het geheel fijn. Ellebogen op tafel en met een vork binnen 3 minuten opschrokken. Tip : gekookte aardappels er doorheen prakken.
Waarschuwing. Dit product is totaal ongeschikt voor mensen, die van echt Indonesisch eten houden. Tenzij de arts anders voorschrijft. Bij abusievelijk nuttigen acuut de maag leeg laten pompen!

Aangifte tegen de Belastingdienst

Nota bene het eigen ministerie (Financiën) heeft aangifte gedaan tegen de Belastingdienst. Wegens "...machtsmisbruik, discriminatie, ambtsmisdrijven, gemanipuleerde aangiften en strafbare feiten zoals opzettelijke fraude...", aldus het nieuws.
Ik kijk er niet eens raar van op. Toen ik bij de Dienst werkte schrok ik van de cultuur in Apeldoorn. Ik kreeg daar weliswaar enkel met een klein deel van de organisatie te maken, maar trok al snel de conclusie dat hij voor de hele organisatie gold. En blijkbaar dus nog steeds geldt. Een soortgelijke, zeer mensonvriendelijke cultuur kwam ik tegen bij andere (semi- of voormalige) overheidsinstellingen. Een cultuur waarin men niet alleen elkaar het licht in de ogen niet gunt, maar ook waarin de ambtenaar zich snel als autoritaire machtswellusteling gedraagt ten opzichte van burgers. Brrr. Het hele gedoe rond de toeslagen blijkt een flinke beerput te zijn.

Corona nieuws

Op een school is een aantal docenten besmet geraakt met het Coronavirus. "Gek hè? Hoe kan dat nou?", vraagt het RIVM zich vast af.
Er zal wel een procedure zijn, waarin staat dat kinderen van die school voor het verlaten van de school hun virus eerst in de prullenbak moeten gooien en niet naar huis meenemen. Maar het virus weggooien voordat ze de klas betreden, daar is dus geen procedure voor.
Andere kinderen hebben nergens last van. Ook niet van school, want ze zijn 'onvindbaar'. Ja,ja, daar geloof ik dus niets van. Laat me eens raden : die kinderen hebben een andere dan Nederlandse achtergrond. De meeste gezinnen vertrokken vrij snel al in maart : "Hoera, geen school en werk dus lekker naar het eigen land terug!" En weg waren zo'n 5.000 kids met hun ouders mee. Nu zijn er nog maar 500 zoek.
Er worden minder zelfmoorden gepleegd. Hoeveel suïcidale mensen aan Corona zijn overleden, wordt niet gemeld. Evenmin het aantal besmettingen onder hen. Ergo : nepnieuws. Dat het aantal verwarde mensen is toegenomen, begrijp ik. Ik zou ook in de war raken van al die rare maatregelen. Gelukkig heb ik nog mijn eigen verstand.

China en Hongkong

Zoals gezegd was de ingreep van de Chinese overheid om Hongkong in haar macht te krijgen te verwachten. Opvallend vind ik het zwijgen van de Britten. Laten zij de voormalige kolonie als een baksteen vallen? Net zoals Nederland dat met het voormalig Ned. Nieuw Guinea en dus de Papoea's gedaan heeft? De Papoea's worden sindsdien onderdrukt door Indonesië. Iets waar Nederland ook niet op reageert.
Vanuit de EU had ik een boycot van Chinese goederen en diensten verwacht. Maar ook de EU zwijgt. Men kan China terugfluiten via hun economie. Of is men daar al te afhankelijk van geworden? Het 'inlijven' van Hongkong, iets waar de inwoners pertinent tegen zijn, is toch heel anders dan het inlijven van de Krim door Rusland, waar bijna alle inwoners voorstanders van waren. De laatste ingreep leidde wel direct tot een boycot van Rusland. Aan de andere kant is het wel typisch EU : telkens het tegenovergestelde doen van wat het volk wil.

Gewoon thuis

Gisteren zijn erg veel mensen op stap gegaan. Ik heb het idee, dat velen het wazig beleid van Rutte c.s. zat zijn en hun eigen ideeën gaan volgen. Nu schijnt buiten de besmetting minder kans te maken. Wel op een strand zitten, maar niet op een terras. Wat een onzin. Wij houden ons maar aan het basisadvies en zijn thuis gebleven. Ik ben toch al niet zo van die drukte. Ik las dat wij zodoende tot de leden behoren van de intelligente lockdown. We hadden de bus ook aan het water kunnen parkeren. Maar we zijn standvastig. Ik las ook weer van die rare conclusies. Zo zouden rokers beter beschermd zijn tegen het virus. Het bericht meldt niet of het e- of tabaksrokers zijn. Wat een onzin. Longkanker lijkt me toch ook gevaarlijk. Leuk te horen dat men e-sigaretten nu ook ongezond vindt. Lijkt mij logisch, want er verbrandt chemische troep.

Hemelvaartsdag

De verhalen rond de Hemelvaart hebben ook zo hun eigen bijzonder- en geheimzinnigheden. Voor mij als late tiener / vroege twintiger een van de redenen om boeken van o.a. Von Däniken te lezen. Von D legt namelijk ook een link tussen de goden die mensen op aarde aanbaden of nog aanbidden en de ruimtevaart. Hij is daar niet de enige in. Ik geef toe dat ik eerst zo mijn bedenkingen had, omdat Von D. veroordeeld was wegens vervalsingen. Maar later ging ik steeds vaker in bepaalde theorieën van hem en anderen  geloven. Wat mij vooral boeit is het feit, dat in veel geloven er sprake is van min of meer gelijke uitgangspunten. Een ervan is dat goden uit de lucht komen en daar ook weer naar terugkeren. Zo'n 50 jaar nadat ik het eerste boek gelezen heb, zijn er diverse docu's en series op de tv te zien die dit onderwerp (waren de goden soms aliens?) nader onderzoeken. In de Bijbel zijn ook passages te vinden die suggereren dat toen al buitenaardse wezens de aarde bezochten.
Ik ben er niet op uit om de Bijbel c.q. mijn eigen geloof te ondermijnen. Dat blijft fier overeind staan. Maar er is meer dan wij denken. Ik wil graag weten wat dat 'meer' is.

Een extra kraan -2-

Toen ik mijn opdrachtgeefster het concept van haar kraan liet zien, had ze ook zo haar bedenkingen. Ze vond het niet nodig, dat de kraan lager bij de grond geplaatst zou worden. Gevolg was dat ik het concept met de hoek teruggebracht heb tot een rechte lijn. Aan het ene eind de kraan en aan het andere een T stuk om zowel de waterleiding als de kraan van het wastafeltje te verbinden.
Ik heb het eerste concept weer uiteen gehaald en heb een nieuw gemaakt. Gelukkig was er een buigijzer voorhanden, zodat ik de 12 mm buis dusdanig kon vormen, dat ie nu mooi langs de muur loopt. De muurplaat met kraan plat op de muur en de (standaard) aansluiting op de waterleiding zo'n 4 cm van de muur af. Toen de hoofdkraan weer openging, bleek alles waterdicht te zijn. Hoera! Vervolgens mocht Sonja haar eerste emmertje water tappen. Ze heeft er nu een speciale tuut opgedraaid, zodat de tuinslang met een simpele klik aangesloten kan worden.
Tja, de klimaatverandering heeft zo ook zijn charmes. Voor knutselaars en andere creatievelingen. En uiteraard de mensen die graag net zo'n kleurtje willen hebben als ik.

APK 2020

Van de RDW kreeg ik het bericht, dat de bus voor 4 juli a.s. gekeurd moet worden. De jaarlijkse APK staat weer voor de deur. Ik ben een keer nogal geschrokken toen de bus werd afgekeurd. De monteur zei toen dat er voor weken laswerk aan was. Het zou mij kapitalen gaan kosten. Ik vond die meneer opeens behoorlijk min spreken over de bus. Alsof ie hem liever niet meer in zijn garage had. De bus is vanaf de aanschaf bij die garage geweest. We hebben hem daar toen helemaal laten nakijken en een uitgebreide servicebeurt laten geven en de eerste APK laten doen. Dat was vanwege een nulmeting voor het onderhoud. En dan opeens, 2 jaar later, is de bus te min? Als zo'n garage kieskeurig kan worden omdat het goed gaat, dan kan dat ook op een wat vriendelijker manier verteld worden. Als klant heb ik ook mijn bijdrage geleverd aan hun succes. Toch?

Ik ben met het APK rapport naar een andere garage gegaan. Daar deed men erg luchtig over de afkeuring. Het laswerk viel reuze mee. Ik moest nog geen € 250 betalen. Het was het mij bekende stukje carrosserie aan de achterkant, onder de bumper. Later heb ik een andere specialist de bus laten inspecteren. Dat was in Soest. Ook hij, een lasser gespecialiseerd in Ducato's, had geen schokkend nieuws. De bus was volgens hem op alle zwakke punten al gelast en zag er aan de onderkant goed uit. Zijn advies was : "Per APK afwachten wat de opmerkingen zijn."
Sindsdien ben ik niet meer naar die eerste garage teruggegaan. Ik kreeg een wat naar gevoel van die opmerking. Wel geld verdienen aan servicebeurten etc. maar dan opeens roepen dat het een hopeloos geval is. Daar heb ik dus niets mee. Na die afkeur ben ik naar een andere garage gegaan. Daar is de bus inmiddels al 2x gekeurd. Ik heb online met die garage weer een afspraak gemaakt voor een keuring in juni a.s..
Er zijn hier een paar kleine doch goede garages. Helaas mogen zij nog geen APK doen.

Nog meer Gretaatjes?

kid in charge

Gekke meneer Rutte richt zich ook al tot de kinderen. "Kom met ideeën!", zie ie. Toch wel erg dat je als volwassene het niet meer weet en je het kinderen gaat vragen. Na Klimaat-Greta is het nu wachten op Corona-Corrie. Als het virus zo ernstig is, dan moet je kinderen niets vragen maar opdragen. Maar ach, Rutte heeft geen kinderen.
De afgelopen periode heeft heel duidelijk de huidige zwakte van onze maatschappij blootgelegd : gebrek aan kennis en management. Vanwege dat gebrek heeft men naar angst en machtsmisbruik(?) gegrepen als dwangmiddel. En nu gaat men dus bij kinderen te rade. Hopelijk komt een slim kind met een goed advies : ga studeren! Ik zag ze op een schoolplein gewoon spelen. Trekken en plukken aan elkaar. Je kent het wel. Totdat ze de klas in moesten. Toen was er opeens de 1,5 meter regel. Voor de kinderen maakt het allemaal niet zoveel uit : Volwassenen zijn in hun ogen gekkies. De meesten schamen zich voor hun ouders. Ik mocht niet eens in mijn korte broek met laarzen aan een kind ophalen bij de basisschool. Tijdens het brengen en ophalen bij de disco moeten ze ook om de hoek parkeren. Zo slim zijn kinderen.

Lola afwasborstel

Ik zie die naam Lola nog gebrand staan in een houten afwasborstel met blonde haren. Dat was in die tijd mijn Lola. Als we een vaatwasser hadden gekregen, had ik hem ook zo genoemd. Lola betekende voor mij de vaat doen. Totdat in 1970 de popgroep The Kinks een song over Lola maakte. Een vreemde kwast die tot een enorme hit uitgroeide. In een tijd, waarin steeds meer mannen zich vrouwelijk kleedden en gedroegen. Lola's, stuk voor stuk rare kwasten. Al dan niet van een brandmerk voorzien.

You raise me up

Mijn lieve moeder was erg gelovig. Nou, dat heb ik dus geweten. Naar christelijke scholen, de zondagsschool, catechismus, jeugddiensten, bidden voor en na het eten, twee bijbels in huis, op zon- en feestdagen als opgeprikt erbij zitten en..... seksuele voorlichting. O gut, dat laatste was nog de grootste tegenvaller. Maar daar heb ik al eens over geschreven. Van de rest ben ik niet slechter geworden, hoor. Zelfs wat beter, vind ik.
Het geloof gaf mijn moeder kracht en steun, zo zei ze eens. Misschien is het geloof tijdens haar verblijf in het Jappenkamp gegroeid. Nood leert immers bidden. Wat ik nou zelf zo fijn vond en nog steeds vind, is dat ze ons op zeker moment de ruimte heeft gegeven zelf invulling te mogen geven aan het geloof. Ze stopte met ons dwingen naar kerkdiensten te gaan, belijdenis te doen enz. Wat een vrijheid! Weg met dat christelijke keurslijf. Dat fijne gevoel heb ik goed onthouden en later ook zo geprobeerd over te brengen naar onze kids. Ze moesten wel kennisnemen van het geloof, maar mochten zelf bepalen wat zij ermee wilden doen. Dit nummer zou mijn moeder erg mooi gevonden hebben. Tenminste, als ze het vertaald zou hebben naar haar geloof :

Gamma en Praxis

Vandaag ben ik bij beide bouwmarkten geweest. Er was wel een groot verschil wat corona-maatregelen betrof. Bij de Gamma werd ik opgewacht door 2 medewerkers. Ze maakten de karren schoon en boden die daarna de klanten aan. Snel en soepel. Ze namen ze bij de uitgang ook weer in ontvangst om ze weer te desinfecteren en klaar te zetten voor gebruik.
Bij de Praxis was het dus anders. In de hal was het een bende. Er lag overal stukken van papieren handdoeken op de grond. Een prullenbak was er wel, maar die was zo goed als vol. Geen medewerkers, wel doe-het-zelvers aka klanten. Er lagen /stonden twee soorten manden op de grond : de kleine en de grote met wieltjes. Ze waren wat slordig neergekwakt door klanten, die de winkel hadden verlaten. Ik zag nieuwe klanten zo'n mandje met de blote handen beetpakken en het vervolgens met een desinfecteermiddel besproeien en met een stuk van de rol met papier afvegen. Volgens mij heeft zo'n werkwijze weinig zin; geen van de klanten droeg trouwens handschoenen. Zelf had ik al mijn latex handschoentjes aangetrokken. Ik gaf gevolg aan de beschreven procedure, maar met handschoentjes aan mijn tengels. Toen ik het gebruikte papier wilde weggooien heb ik eerst maar een flinke stamp op de uitpuilende hoop in de afvalbak gegeven. Dat kon ik wel doen met die latex handschoenen. Er was nu weer ruimte in de bak. Veel ruimte zelfs.
Het ware beter geweest indien een medewerker toezicht zou houden of geregeld even komt controleren en opruimen. Ik vond het maar een zootje.

Altijd polyester filler over

Als ik polyester gebruik om oneffenheden te plamuren, is het verhardingsmiddel altijd eerder op dan de filler. Zoals vandaag dus, toen ik twee plekjes aan de bus aan het bijwerken was. Zelfs als ik minder verhardingsmiddel gebruik en dus het uitharden langer duurt, kom ik aan zo'n kleine tube tekort. Waarom geen tube die volgens de mengverhouding voldoende is voor de bijbehorende filler? Of is hier ook over nagedacht? Ik weet dat de tubes los te koop zijn, maar telkens weer vergeet ik er een extra mee te nemen. Vandaag heb ik een extra tube gekocht. Wat denk je? Die tube heeft een inhoud die 3x groter is dan de bijgeleverde tube. Moet dat niet andersom zijn?

Een extra kraan

Nu het minder regent, raakt het water in de regenton vrij snel op. Dus wordt er met kraanwater gesjouwd. Reden voor Sonja om een extra kraantje te willen hebben. Een buitenkraan zou mooi geweest zijn, maar de oude baas heeft geen zin om moeilijk te gaan doen. Hij zou dan in de kruipruimte aan de slag moeten gaan. Met het verstrijken der jaren heeft die ruimte onder het huis geleidelijk tot een heel andere beeldvorming bij mij geleid. Als ik daar ben, dan lijkt het net alsof ik begraven ga worden. En dat wil ik niet. Ik heb namelijk voor een crematie gekozen. Dus komt er een extra kraantje in het toilet (foto 1). Het kleinste kamertje bevindt zich pal naast de achterdeur, dus ideaal.

Na een korte blik op de komende plaats delict, heb ik een boodschappenlijstje opgesteld. Vervolgens ben ik op de fiets gesprongen om zo'n 5 km verderop de bouwmarkt te bezoeken. Daar heb ik ook gelijk maar een tube met harder voor de filler gekocht.

Weer thuis ben ik eerst aan de koffie gegaan. Daarna ben ik de gekochte onderdelen in elkaar gaan zetten. Nog niet gesoldeerd, maar los. Als een concept. Toen ik daarmee bezig was, schoot mij pas te binnen dat ik geen gastankje meer had voor mijn brander. Dat had ik gisteren al gezien, maar ja... geheugen en zo (zucht). Dus ik weer op de fiets naar de bouwmarkt. Maar ach, ik denk maar zo : mijn slechte geheugen houdt op die manier mijn lichaam in beweging.

het concept

In het toilet wordt de kraan gevoed door een 12 mm buis, waarop een snelfitting zit. Een speciale, 12 x 10 mm, want de kraan heeft zo'n rvs slangetje van 10 mm. Die koppeling zal ik moeten vervangen door een gewone haakse 12 mm. Vlak daarna komt een T koppeling 12 x 10 x 12 waar de bestaande kraan op aangesloten gaat worden. Dan gaat de leiding naar beneden richting de muurplaat, waar de kraan ingedraaid wordt.

Ik heb maar geen buitenkraan (met sleuteltje) gekocht. Ik heb zo'n kraan die gebruikt wordt om de cv ketel te vullen. We willen graag de kraan afsluiten, zodat kinderhandjes hem niet stiekem openzetten als ze op de wc zitten te klieren. Vandaar het idee van de kraan met zo'n los sleuteltje. Maar dat ding kost bijna € 40,=! Ammenooitniet. Dus is het een kraantje van € 7,= geworden.
Eind van het kraanliedje is dat ik een verkeerde koppeling gebruikt heb en dat mijn gasbrander op de een of andere manier kaduuk is. Ik heb een origineel tankje gekocht (van hetzelfde merk als de brander, maar ondanks dat ik hem zeer zorgvuldig plaatste stroomde er gas weg! Kortom, mijn klus liep af met een sisser. Uithuilen en opnieuw beginnen. Het is niet anders. Zucht.

Nederland chanteert

De Nederlandse regering stelt voorwaarden aan de Corona-hulp voor onze voormalige koloniën. Ordinaire chantage, wat mij betreft. Net zoals de linkse politiek doet, die enkel bedrijven financieel wil steunen, als ze op groene energie overgaan. Het is omdat ze niet in zieken- en verzorgingshuizen terecht konden, anders had dat soort lieden daar de zieken ook gechanteerd. Zo van : alleen als je op ons stemt, krijg je hulp. Koopmansgeest heet dat hier. VOC mentaliteit.
Zoals ik al vaker schrijf, breng ik veel situaties terug naar gezinsniveau. In dit geval heeft vadertje Staat enkel bepaalde getinte kinderen ernstig misbruikt (koloniën economisch kaal geplukt) en niet opgevoed voor een (be)staan op eigen benen. Nu het op eigen benen staat, moet het opeens als volwassen en ervaren gaan handelen. Nederland heeft enkel geprofiteerd van de koloniën. Dat doet het nog steeds, via toerisme. Met veel poen op zak op zo'n tropisch eiland in je mooie eigen villa je vrije tijd doorbrengen. En af en toe jezelf een extra warm gevoel geven door een local een fooi te geven. Dat soort uitbuiting heet toerisme.

Dating

Zo heet dat tegenwoordig (zegt opa). Mensen die op zoek zijn naar een partner gaan daten. In mijn tienerjaren kreeg je een briefje of had je chance en eventueel een afspraakje in het fietsenhok. Dat is nu anders. Ik heb een tijdje zo'n tv serie gevolg. Het was een Engelse serie over dating. Er is nu een Nederlandse versie van, die ik minder goed vind.
Ik weet inmiddels wel, dat veel mannen die op zoek zijn naar een date, eigenlijk een 'one night stand' willen. Dat hoor ik niet enkel van mannen in die serie, ook van vrouwen. De laatsten vinden het opvallend, wanneer een man meer wil weten van hen en niet direct een foto van hun piemel stuurt of een foto van hun borsten vraagt. Seks als speerpunt in het zoeken naar een partner voor een dag of zo. De site Tinder is erom bekend (zeggen ze).
Selfies die gestuurd worden schijnen over het algemeen ook veelzeggend te zijn. Een jonge vrouw met een glas bier in de ene en een sigaret in de andere hand, zegt al genoeg lijkt mij. Of van vrouwen die getuite en/of opgepompte lippen en/of diepe decolletés of push up bh's tegen de lens aandrukken. Uiterlijk vertoon dus. Als men dat belangrijker vindt, dan haken velen af. De rest gaat toch voor een one night stand.

Het Gele Gevaar

In het westen maken velen zich onnodig druk over Rusland. Daarbij ligt de nadruk op het militaire aspect. In de schaduw van de Koude Oorlog is China druk doende meer grip te krijgen op de wereld. China doet dat via een andere weg : de economie. Het zijn Chinezen die zich overal inkopen. Het Afrikaans continent is grotendeels al in handen van de Chinezen. Een deel van Australië is ook al in handen van China. Niet alleen vanwege het opkopen van (nuts)bedrijven, maar ook van grond. Er komt geen leger aan te pas, maar wel slimme zakenlui. Via de technologie is China ook druk doende de wereld in zijn greep te krijgen. Het land maakt daarbij driftig gebruik van het 'kapitalistisch' doen en denken; goedkoop en hebben. Aan de economische ruzies tussen Amerika en China is af te lezen, hoe ver China al gekomen is.

Plaatstaal slijpen

Vanmorgen ben ik het schuurtje ingedoken. Als eerste heb ik wat ruimte gemaakt door een fiets buiten te parkeren. De helft van het hokje was gelijk vrij. Daarna heb ik de workmate klaargezet en op de 3 mm dikke stalen plaat de steunen afgetekend met een timmermanspotlood. Om die lijnen te zien had ik aan mijn leesbril niet genoeg. Dus verzon ik een truc. Tijdens het slijpen van metaal ontstaat een vonkenregen. Door al die vuurballetjes kan ik de potloodstreep helemaal niet meer zien. Dus heb ik langs die streep een licht gekleurde metalen plaatje gelegd. Met een griptang heb ik hem aan de grote plaat vastgeklemd. Dat lichtgekleurde plaatje gebruikte ik als 'leidraad' voor de slijptol, door vlak langs het plaatje te slijpen. Oordoppen in, schuurdeur dicht en toen slijpen. Totdat Sonja de deur en haar mond opendeed. Vanwege de oordoppen hoorde ik niets, dus leek ze op een van haar goudvissen. Dus even die doppen uit mijn gehoorgangen getrokken.  Ze riep gelijk : "Wat een rook! Moet je geen mondkapje op?!"
Ik zuchtte diep, mondkapje. Altijd maar weer die mondkapjes. Ik ben daar blijkbaar al wat corona-moe van. Maar ze had wel gelijk, dus alsnog een goedgekeurd(!) kapje (van de bouwmarkt, dames en heren politici) op mijn toet gedaan.
Dankzij een grote onderzeebootsleutel waarmee ik de grote plaat op de workmate vastgeklemd had, lukte het me de steun uit de plaat te slijpen. Maar wat een vonken, wat een herrie en wat een stof! Toen ik hem onder de bus paste, was ie aan een kant een halve centimeter te lang. Nadat ik de correctie aangebracht had, paste hij als gegoten. Er kan gelast gaan worden!

Naar de tandarts

Vanmiddag ben ik weer naar de mondhygiëniste geweest. Ik had voor vandaag een afspraak, maar eerlijk gezegd was ik die al weer vergeten. Haha! Ik had hem ook niet na de kalenderwisseling genoteerd. Ook vergeten. Tussentijds heb ik er wel een paar keer aan gedacht, maar de Corona perikelen deden me die afspraak weer snel vergeten. Gelukkig belde de praktijk, om mij eraan te herinneren. Ik denk vanwege de lockdown.
Voordat ik de wachtruimte kon betreden, moest ik met een gel mijn beide handen ontsmetten. In de wachtruimte zat achter een tafeltje een gemaskerde medewerkster, die mij opving hoewel ik niet eens met de deur in huis viel want die stond open. Mij werd eerst naar mijn naam gevraagd. De gemaskerde keek op een lijst en ik werd afgevinkt. Ik kreeg een bekertje met wat vocht aangereikt; ik moest mijn mond spoelen. Ik had nog niet eens grove taal geuit. "Niet doorslikken en twee minuten spoelen aub", zeiden de bebrilde ogen boven het masker. Na zo'n twee minuten wees ik naar het bekertje om te vragen of ik mijn mondspoeling daarin terug moest spugen. Dat moest dus. Ik kreeg een servet om mijn mond af te vegen. De beker met inhoud inclusief servet verdwenen in de prullenbak. Ik dacht nu de procedure doorlopen te hebben, maar dat was niet zo. Ik moest nog een formulier invullen met allerlei corona-vragen. Ik miste de vraag of ik al gegeten had, maar dat zal wel weer Indisch zijn.
Ter afsluiting werd mijn temperatuur opgenomen met een klein pistool. Voordat ik mijn handen omhoog gedaan had, had ze blijkbaar al geschoten. Het was niet mis, dus ik mocht naar binnen. Daar zag ik twee mij bekende ogen boven een groen masker. Ik vleide me met een rustig gevoel neer in haar stoel, deed mijn mond open en liet haar haar gang gaan.

Traag en vlug

plamuren, schuren en spuiten

Omdat ik toch in de buurt van een autoshop was, wilde ik daar de zilvergrijze lak van de bus laten scannen. Ze maken met behulp van de scan autolak op kleur. Ik heb de lak nodig om wat plekjes bij te werken, zodra ik ze afgewerkt heb. Voor de ingang van de winkel moest ik mijn handen wassen. Ik werd direct geholpen. De medewerker liep naar buiten om de kleur goed te bekijken. "Volgens mij is die lak gerold", sprak hij. Daar weet ik dus niets van, maar ik wilde wel een spuitbusje in die kleur. Even later vond de scan plaats en ging meneer daarna naar binnen.
Ik heb daar in die winkel bijna een halfuur staan wachten (en rondkijken). De medewerker was met van alles en nog wat bezig, behalve met mijn spuitbus. Om de haverklap nam ie de telefoon aan (er waren nog drie collega's in de winkel) en begon dan met dat ding aan zijn oor artikelen te bekijken. Volgens mij waren het klanten met vragen.
Na een kwartier (ik keek hem telkens aan als ie weer de winkel in kwam) vroeg ie opeens : "U wilde toch een spuitbusje hè?" Ik zei subtiel : "Het is wat lang geleden, maar ja dat klopt." Hij begreep de boodschap en zei dat ie moeite heeft om zich te focussen als het druk werd. Het was helemaal niet druk, maar hij maakte zich wel erg druk. Na zo'n 10 minuten wachten, stapte een stel de winkel in. De jongeman liep direct naar het verfhok en begon tegen de medewerker te praten. Die beloofde hem te zullen helpen (natuurlijk).

plamuren, schuren en spuiten

Even later kwam meneer zijn verfhok uit om de jongeman te gaan helpen. Dus ik zeg : "Gaat het nog lang duren met die lak?" Hij schrok en zei : "Het is een Mercedeskleur, meneer." Alsof dat een showstopper zou zijn. "Van mij mag het ook een muizenkleur zijn", reageerde ik, "als het maar dezelfde kleur is." Hij ging vlug weer terug naar zijn hok, de jongeman wat verbaasd achterlatend. Ik legde de jonge klant uit dat ik al bijna een halfuur op mijn lak sta te wachten. Er was begrip. Even later kon ik afrekenen. Al met al duurde de spuitbus-exercitie een halfuur. Twintig minuten langer dan in hun advertentie.
Op de terugweg ben ik naar de andere kant van de stad gereden. Naar een las- en metaalconstructiebedrijf, waar ik wat plaatmateriaal heb gekocht. Ik wil op voorhand een paar hoeksteunen aan de bus vernieuwen. Ja, dat wordt mijn eerste echte lasklus met het nieuwe lasapparaat. De steunen (verstevigde hoekijzers) houden de vloer op de chassisbalken. Het zijn er vier, waarvan twee nogal roestig zijn. Toen ik het roest verwijderd had, restte een dunne laag metaal. Voorkomen is beter dan genezen, dus... Uit een vergaarbak trok de medewerker een mooie plaat van 40 x 40 van 3 mm dik. Ik betaalde, legde de plaat in de bus en vertrok weer.

Veel doden in Flevoland

Samen met de provincie Limburg voert Flevoland de lijst aan met de meeste Corona-doden. Zo staat in een landelijk ochtendblad te lezen. Het betreft hier officiële cijfers. Velen in deze provincie (Flevoland dus) wisten dat al, maar van officiële zijde wordt volgehouden dat het hier allemaal meevalt. Zo zie je maar weer : in de Corona-tijd regeert ook hier de leugen. Men heeft hier veel te lang het virus zijn gang laten gaan. De ouderen en zwakkeren werden te lang niet beschermd.
Zo waren er leugens rond de besmetting van een huisartsenpraktijk en rond die in een verzorgingstehuis. De waarheid is en blijft een winnaar. Al duurt het wat langer voordat ie naar boven komt.

Nederland is een boevenparadijs

Het is algemeen bekend, dat ons land een waar paradijs is voor het boevenvolk. Alleen in Den Haag beseft men dat nog steeds niet. Vandaag werd er wat aandacht aanbesteedt.  De Nationale Politie maakt zich namelijk ernstig zorgen over de toename van drugscriminaliteit en in het bijzonder het aantal laboratoria waar drugs gemaakt worden. Zelfs uit Zuid Amerika komt het boevengilde naar ons landje toe, om hier drugs te fabriceren. Volgens de NP komt dat vanwege de goede infrastructuur, de aantrekkelijke productiefaciliteiten en het milde strafklimaat in Nederland. Ik mis in deze opsomming nog de afwezigheid van handhaving (tenzij een virus heerst, want dan ziet het blauw op straat), het fraude gevoelige korps en het gevoerd gedoogbeleid. Als het aan bepaalde politieke partijen ligt, komen er nog als extra lokkertjes voor de boeven bij : subsidiëring van de productie van drugs en een uitkering bij werkloosheid. Alles is tegenwoordig immers mogelijk.

Naar Gretna Green

Er was een periode in de jaren 60 waarin jongeren naar Gretna Green reisden, om daar te trouwen. Het betrof huwelijken, die hier niet toegestaan waren vanwege de te jonge leeftijd van de bruid en/of bruidegom.
Ik moest daar weer even aan denken, toen ik de docu zag over een verboden liefde. Zij was pas 15 en hij 18. Ze waren smoorverliefd op elkaar. In dit waar gebeurd verhaal vertelde de moeder van het meisje, hoe de affaire verliep. Wat mij opviel was de vrij starre en autoritaire manier, waarop de moeder probeerde tussen de beide verliefden te komen. Het was duidelijk eenrichtingsverkeer vanuit haar ouderschap : ik wil het niet, ik verbied het. Van een gesprek met haar dochter was geen sprake. Erger, moeder schakelde jan en alleman in om haar dochter en vriend in de gaten te houden. Iets waar nogal veel plaatsgenoten graag gehoor aangaven. Het betrof overigens een gewone, werkende jongeman die tot dan een gewoon leven leidde. Hij werd en plein public door de moeder aangesproken op zijn gedrag. Dus eigenlijk te kijk gezet. Het gevolg was voorspelbaar : de beide jongeren werden steeds meer naar elkaar toe gedreven. De moeder repte met geen woord over een goed gesprek met haar dochter en/of vriend. Moeders wil was duidelijk wet.
Het verhaal kent een triest einde. Op een dag werd het jonge stel dood aangetroffen voor de woning. Ze hadden zelfmoord gepleegd. In een afscheidsbrief schreef de dochter aan haar moeder, dat ze nu voor eeuwig bij haar vriend kon zijn.
Gedurende het hele verhaal zag ik steeds meer een moeder, die zich krampachtig verzette en een alsmaar radelozer wordende dochter. Het gedrag van de moeder voldeed aan het bekende vergelijking, waarin een relatie als zand in een hand voorgesteld wordt. Een hand vol zand, die alsmaar verder toegeknepen wordt om het vooral niets te verliezen. Met als resultaat, dat alles verloor; het zand glipte door haar vingers.
De moeder werd tijdens het vertellen niet emotioneel. Ze zei aan het eind droogjes : ik heb gedaan wat ik als ouder moest doen. Ze beschouwde de zelfmoord van het stel louter als hun besluit.