Toen wij een aantal feiten opnoemden naar aanleiding van de uitbraak hier in een huisartsenpraktijk, kregen wij te horen dat we geen negatieve berichten mochten verspreiden. Wij laten ons in hun ogen kritisch uit wanneer wij feiten noemen. Het geen nee willen accepteren of niet kunnen omgaan met kritiek en/of tegengas, neemt hand over hand toe. De tv serie Dream School kan nog decennia vooruit.
Geleidelijk neemt de censuur in de social media toe. Kritiek wordt steeds minder geduld. Laatst hoorde ik een minister zeggen : "Op die vraag ga ik niet in. Ik wil het daar niet over hebben." Een politieke uitspraak voor het kinderlijke 'dat wil ik niet!' Voor mij is dat een teken van zwakte en het wekt argwaan. Het feit dat er veel meer argwaan ontstaan is, wordt veroorzaakt door halfbakken berichten die niet toegelicht worden.
Onder kritiek verstaat men ook alternatieve voorstellen of ideeën. Zo is er kritiek op de manier waarop dit kabinet met het Coronavirus omgaat. Het betreft meningen van deskundigen. Het is al een paar keer voorgekomen, dat video's met een dergelijke inhoud van YouTube verwijderd zijn. Dat vinden onze leiders erg fijn. Op hetzelfde medium vind ik video's waarvan ik denk : weg ermee! Maar die wrede en schofferende beelden mogen wel. In tegenstelling tot een gezonde, maatschappelijke discussie.
Ik vind het beangstigend, dat men heel geleidelijk, stiekem en/of subtiel naar een 'big brother' situatie wil groeien. De meeste mensen zijn al te volgen via hun smartphone. Ook wanneer ie uitstaat, want echt uit is anders. Dat was niet zo moeilijk te realiseren. Een populaire app maken met wat extra's erin is voldoende. Veel mensen halen zo uit eigener beweging hun Paard van Troje binnen. Ze willen blijkbaar digitaal geknecht worden.