Toen onze eigen jongens naar de basisschool gingen, viel het mij weer op hoe druk sommige meisjes in hun klas al met een vriendje of 'verkering' ('ik ben op hem') bezig zijn. Grappig om te zien, dat het de jongens in kwestie vaak helemaal niet boeide.
Ik had dezelfde houding hoor. Op de lagere schol was er ene Annelies O. die mij erg lief vond en mij telkens wilde zoenen. Ik vond het maar niks. Ook omdat ze een nogal lang postuur had en ik tot dan enkel klimervaring had met bomen, schuttingen en daken. Ze was verder best wel aardig hoor. Later, tijdens een reünie van de Mulo school, begin jaren 90, kreeg ik agenda's te zien, waarin vaak in hartjes met een pijl er doorheen mijn naam stond vermeld. Ik had stille aanbidsters! Soms kreeg ik uit een onverwachte hoek een verzoek : "Zullen we een keer uitgaan?" Maar ja, de keus tussen een paar nieuwe banden of een etentje was voor mij toen niet lastig. Sneu voor de jongedame, dat wel.
Misschien vroegen ze zich soms af : Where did our love go? Mijn antwoord is : "Vanwege mijn nogal innige relaties met mijn bromfiets, motorfietsen en auto is die er wat mij betreft nooit geweest."