KWF collecte

Voor de verandering klinkt de bel van de achterdeur. Door de vreemde positionering van de woningen hier, denken veel bezoekers dat de voordeur in de achtertuin staat. Vandaar toch ook bij die deur een bel gemonteerd. Als ik de deur open, zie ik een leuke jonge dame met een tablet staan. Op haar linker borst prijkt een embleem met de letters KWF.
Aan de ene kant vind ik het knap dat mensen zich nog lenen voor dat gebedel aan de deur. Aan de andere kant vind ik het schandalig. Er gaan miljarden de grens over, naar wapentuig en zogenaamde vluchtelingen. Maar een ziekte in eigen land bestrijden doet men via zo'n collecte. Je zou maar kanker hebben. Ik zeg haar vriendelijk dat ik niets met die collectes heb. Ik betaal enkel de grote graaiers. Zij zijn het die beter worden van dat met veel moeite opgehaalde geld. Niet de mensen die aan kanker of andere ziekten lijden.
Ze schrikt niet van mijn uitlatingen. Integendeel. "Dat heb ik al zo vaak gehoord. Net zo vaak als de verhalen rond dierbaren die aan deze ziekte zijn overleden.", zegt ze begripvol. Ik wens haar succes.