Er was een tijd dat ik zei of dacht : "Hé, jongens, ruim je rommel eens op!" Deels om ze te leren, dat ze hun eigen spullen weer moesten opruimen en deels omdat ik nu eenmaal een geordend iemand ben. Een rommelige omgeving roept onrust bij mij op.
Tegenwoordig zeg ik weliswaar iets als ik spullen zie slingeren, maar met een bijgedacht die anders is. Ook de kleinkinderen moeten hun spullen opruimen. Ook zij moeten dat leren. Vind ik.
Maar ik kijk er wat anders tegenaan. Vaak denk ik : ze zijn er nog. En daar ben ik blij om.
Er zijn mensen die op die manier nog graag eens spullen van iemand zouden willen zien rondslingeren. Ook vanuit de gedachte : "hij/zij is er nog." Of iemand nog eens een keer 's nachts horen snurken. De gebeurtenissen in het leven maken dat ik tegen veel situaties anders ben gaan kijken. Vaak vanuit de gedachte : "Is het belangrijk?"