Gisteren zag ik Robert ten Brink weer eens. Hij was in Japan, het land van de rijzende zon. En wat zag ik tot mijn grote schrik? Blanke Europeanen die plaatsnamen in een riksja. Je weet wel zo'n taxi met fietswielen en, wegens gebrek aan trekdieren, een mens ervoor. Het woord riksja is van origine Japans Jinriksha : op mensenkracht aangedreven voertuig. Toen ze daar lekker zaten begon een Jap (met spleetogen; hoe durft ie) dat ding voort te trekken. De arme Jap (een rijke doet zoiets niet) rende voor z'n leven, zo leek het. Toch zag ik geen zweep. Maar ook geen suikerklontjes, haver- of waterbak. Hij werd na de onmenselijke inspanning gewoon 'ge-yen-d'.
Vanmorgen las ik in het nieuws niets over deze zeer pijnlijke situatie. Niets over een Aziaat met spleetogen, niets over slavernij of onmenselijk werk en niets over een excuus voor de meisjes van plezier. Of is dat weer anders dan al dat gezeur over zwart, bruin, slavernij enz.? Ik weet het niet meer hoor.