Gisteren zag ik een ontroerende documentaire over C&W zanger / componist Glen Campbell. Ik kocht eind jaren 60 een album van Glen waarop hij duetten zong met Bobby Gentry. Eerder hoorde ik het fraaie nummer "Gentle on my mind" van hem en was toen benieuwd naar nieuwe nummers van hem.
In de docu ging het vooral over Glens ziekte van Alzheimer. Het leverde veel mooie en emotionele momenten op. Vooral het besef dat zijn geheugen alsmaar afneemt en de manier waarop hij daarmee omgaat is indrukwekkend. Maar zodra het over muziek gaat, herinnert Glen zich zo goed als alles. Ik zag ook wat van zijn afscheidsconcert. Glen was vaak de kluts kwijt, maar toch kwam het eerder aandoenlijk dan ergerlijk of misschien schokkend over. Hij wilde per se nog een keer optreden. Het werd hem gegund door zijn vrouw en kinderen. Ik vond erg mooi. Zijn echte fans waren enthousiast. Anderen zijn van mening dat Glen zich zelf voor gek had gezet. Jammer, want Glen liet zichzelf nog een keer zien. Glen zoals hij nu is en ooit was : super! In april j.l. is Glen 80 jaar geworden.