Op de routes zijn vaak rustplekken in de vorm van banken aangetroffen. Er zijn ook schuilhutten en zelfs een waar een bbq tafel aanwezig was. Wat we wel misten was de horeca. We passeerden geregeld boerderijen, maar niet een had een zitje of terrasje voor passerende fietsers. Al was het maar voor een kop koffie of frisdrankje met Kuchen. Misschien is dat in Duitsland niet toegestaan of is men minder zakelijk? In de Achterhoek kwamen we die voorzieningen erg veel tegen. Ook elders in het land pikken mensen die langs de route wonen een graantje mee.
We passeerden soms dorpjes, maar dan was het de middagrust (van 13.00 tot 15.00 uur) die ons parten speelden. Overigens : die rust moeten ze gewoon handhaven. Een goede zaak. Het betekende dus wel dat we na die ervaring zelf proviand en drinken meenamen.We hebben ondervonden dat, wanneer je van zo'n route afwijkt, het erg lastig is om die weer terug te vinden. Ondanks de gedetailleerde fietskaart die we bij ons hadden. Een doorsteek maken, om een erg lange route wat in te korten, deden we dus niet meer. Ook als je over de reguliere fietspaden rijdt (bijv. langs secondaire wegen) is het lastig om een landelijke toeristische fietsroute te vinden. Toch zijn dit geen bezwaren die ons deden besluiten om niet meer in Duitsland te gaan fietsen. In tegendeel : het smaakte naar veel meer!