 |
| Overbuurman |
Vlak voor de caravan, meneer groette vrolijk, liep hij erom heen. Geen verrassing voor ons dus. Het bleek onze buurman te zijn van het huisje naast ons. ‘s Middag zie ik hem weer. Hij is de buitenkant van zijn huisje aan het bijwerken. Ik vraag hem of ie al klaar is. Hij schudt lachend zijn hoofd. Meneer is nooit klaar met klussen, reageert hij. We raken aan de praat over zijn huisje en het werk dat hij eraan heeft. Even later komt zijn overbuurman erbij staan en met z’n drietjes praten we over de dingen van de dag. De andere buurman woont hier permanent. Vanwege de kosten, zegt hij openhartig. Zijn huisje is wintervast, die van mijn buurman niet.
Niet veel later gaat het over de politiek en de problemen van het land zoals zij die ervaren. Het zijn beiden leeftijdgenoten van mij. Het interessante is, is dat zij de grote veranderingen niet altijd als positief ervaren. De mentaliteit is veranderd. De nieuwe generatie is brutaler en gemakzuchtig volgens hen. “Ze leren veel minder op school dan wij, maar ze weten het allemaal veel beter!”
Ze hebben er ook moeite mee, dat veel geld ’gefressen’ wordt door immigranten, die hier nog geen minuut gewerkt hebben. Volgens hen zijn de meeste van hen economische vluchtelingen. Niet om te komen werken, maar om te profiteren. “Let maar op, de meeste zijn jonge avonturiers, waaghalzen!“, waarschuwt hij mij met een bezwerend vingertje. Volgens hen is het aantal echte vluchtelingen dat naar Duitsland komt erg laag. “De rest zit in tentenkampen ergens anders, waar ze zich veilig voelen“, is het betoog.
“Waarom wil een vluchteling per se naar Duitsland, Scandinavië, Holland of Engeland? Omdat ze veel weten over de sociale voorzieningen in het westen“, aldus overbuurman. Beiden vragen ze zich bezorgd af hoe lang deze situatie vol te houden is. “Hier in Duitsland zijn ook veel arme mensen. Die krijgen het steeds moeilijker”, zucht buurman, “die hebben het slechter dan de zogenaamde vluchtelingen.”