Aan de afwas

Als ik bezig ben met het afspoelen van de vaat, komt een vrouw met een kindje van een jaar of 6 naast mij staan. Nadat we elkaar hebben begroet, gaan we samen verder met ons werk. Dan zegt de kleine meid opeens (let wel, in zeer goed en verstaanbaar Duits!) : “Das machst du zu Hause sonst niemals hè mammi?” Moeder schrikt zichtbaar van de opmerking van haar dochtertje in mijn bijzijn. “Nee, maar thuis hebben we toch een vaatwasser?” antwoordt moeder (in vertaald Duits).
Misschien om zich op voorhand te excuseren voegt ze er lachend aan toe terwijl ze naar mij kijkt : “Ik heb niet eerder zo de afwas gedaan.” Ik trek mijn wenkbrauwen op, lach en denk : “Schaam je!”
Vanwege haar werkwijze ga ik er vanuit dat ze de boel even aan het voorspoelen is, zoals ik. Met één verschil : ze gebruikt geen afwasmiddel. Als ze klaar is doet ze de Dreftloos gespoelde vaat in een bakje en vraagt of ze dat aan mijn kant van het blad mag laten staan. Ze gaat de kleine meid onder de douche doen, zegt ze.
Na mijn goedkeuring lopen beiden richting de deur naast mij, die naar de douches voor de dames leidt. Ik hoor de kleine vragen : ‘Ben je nu klaar met de afwas?“ Die Mutti antwoordt, dat ze het ‘Geschirr’ alleen nog maar hoeft op te ruimen in de caravan. Dan gaat de deur achter hen dicht.
Als ik een blik werp op haar teiltje, zie ik dat er nog etensresten aan de messen en de borden zitten. De twee bekers hebben beide een bruine koffierand. Het valt duidelijk niet mee zonder de vaatwasser.