Mevrouw 1 besloot toch maar weer op de fiets te stappen en naar huis te gaan. "Ik ben nu toch al zeiknat", zei ze, "ik waag het erop." Ik vroeg nog even of ze kon zwemmen, waarop ze in de lach schoot. Mevrouw 2, van Pakistaanse, Afghaanse of Indiase komaf (of misschien een Hindoestaanse uit Suriname), keek mij verschrikt aan met wijd geopende grote ogen (zoals die van de wolf van Roodkapje) die schreeuwden : "Zwemmen??!!"
Ik ben maar niet begonnen over hoe laag de polder ligt ten opzichte van de rest van het land, want ik was bang dat ze dan zou flauwvallen. In die toestand kan niemand zwemmen. We besloten beiden ook maar weer te vertrekken. Ik kwam als een verzopen kater thuis. Daar stroomde de regengoot over en was Fenna enigszins in paniek. Het arme beest had nog niet eerder zoveel water naar beneden zien komen. Ergens raar dat ze wel van zwemmen houdt, maar niet van regen. Maar ja, het is een Friezin. Ik was door en door nat. Na weer in droge kledij gehesen te hebben, besloot ik alsnog de boodschappen te gaan halen. Het regende nog, zij het minder hard. Ik trok laarzen en een regenjack aan en stak de plu op. En wat denk je?
Halverwege brak de zon door! Onder een mooi blauwe lucht wandelde ik in mijn regen-outfit richting de supermarkt. In de supermarkt werd ik wat vreemd aangekeken door de aanwezige klanten. die allen wat meer zomers waren gekleed. Ze zullen vast thuis iets verteld hebben over die grijze Aziaat die blijkbaar pas in ons land is aangekomen en niet beter weet dan dat het hier altijd regent