De volgende ochtend, als wij net klaar zijn met ons ontbijtje, komt de motorrijder zijn tentje uit. Na het ochtendritueel van een banaantje eten en een douche, nodig ik hem uit voor een kopje koffie. Ik sprak Engels, want mijn Aziatische talenknobbel is beperkt tot Ni hau en slamat makan. Kim, zo heet hij, accepteert het aanbod met een gulle lach. Kim komt oorspronkelijk uit Zuid Korea. Hij was zeven jaar toen zijn moeder na een echtscheiding kennismaakte met een Noorse ingenieur die in Korea tijdelijk aan het werk was. Zo kwam de kleine Kim in Noorwegen terecht. Helemaal in het noorden van dat land. Daar is ie opgegroeid en leraar geworden. Hij maakt een roadtrip naar Spanje en weer terug. Geen familie of kennissen opzoeken, maar alleen rijden en wat rondkijken. Hij heeft inmiddels ervaren dat zijn 600 cc te licht is voor het snelle Autobahn werk. Zijn maatschappelijke betrokkenheid, hij geeft ook les in maatschappijleer, leidde tot een interessante gesprek. Met name over de jonge immigranten in Noorwegen. Onder hen bevinden zich veel tieners die zonder ouders en/of andere familie in Noorwegen terecht zijn gekomen. Ze hebben problemen op school, waar ze tussen veel jongere klasgenoten zitten.
Voordat we volgens plan naar Nienburg a/d/ Weser vertrokken namen we afscheid. Kim stond erop dat ik even op zijn Yamaha plaatsnam. Hij propte lachend zijn systeemhelm op mijn hoofd.