Fenna's vakantie

Fenna ligt uitgestrekt voor de luifel. Zo’n dagje tippelen in Bieleveld (heeft niets opgeleverd, alleen geld gekost) en de fietstochten gaan haar niet in haar koude vacht zitten. Ze heeft haar rust verdiend. Tot nu toe gaat het vrij goed met haar op de campings. Alleen als er mensen zijn die zo nodig tegen haar moeten praten, gaat ze tekeer. Onze aanwijzingen (negeren a.u.b.) ten spijt. Fenna is al zo vertrouwd met de caravan, dat ze ‘s avonds -als we zelf nog buiten zitten- aangeeft dat ze binnen wil slapen.
Er zijn meer honden hier op de camping. Ook Nederlandse. Om toch wat aanspraak te hebben, laat ik haar soms even kennismaken met zo’n Hollander. Kan ze even in haar eigen taal snuffelen.

De fietstochten doorstaat ze ook erg goed. Ze geeft aan wanneer ze even een plas of grote boodschap moet doen. Dan trekt ze richting de berm. Ze loopt vaak aangelijnd naast Sonja’s fiets. Soms mag ze los, als er nauwelijks verkeer is op de landweggetjes. Ook dan luistert ze prima. Ze komt op commando 'naast!' direct naast de fiets lopen zodra er andere fietsers aankomen.
Als een van ons even de caravan verlaat, gedraagt ze zich opvallend rustig. Geen gepiep of geblaf zoals ze dat tijdens de eerste kampeerervaring als pup deed. Ze neemt bijna dagelijks een frisse duik. Als ze te ver het water ingaat, dan is het roepen van haar naam voldoende om haar weer terug richting de wal te dirigeren. Ik ken mensen die extra lange touwen gebruiken om de hond te laten zwemmen. Ik heb hen gevraagd naar de reden. Ze zijn als de dood dat de hond nooit meer terugkomt. Dat ie blijft doorzwemmen. Op de vraag hoe vaak dat hen overkomen is, is steevast het antwoord : nooit, maar.......
Met Fenna gaat het dus goed, al kan ik me voorstellen dat de hele dag aangelijnd niet bepaald leuk is.