Vanmiddag ging ik naar de super om een opwaardeerbon te kopen. Ik stond nauwelijks bij de onbemande infobalie toen door de speaker een stem klonk : "Stephanie, naar de info balie. Stephanie, naar de info balie." Zo'n haast had ik niet, maar toch een leuke attente reactie. Stephanie groette mij vriendelijk en hielp mij aan een opwaardeerbon. Mijn telefoon start op met een scherm van T- mobile, maar heeft een Telfort prepaid kaart. Duidelijk?
Toen ik betaald had vroeg Stephanie mij : "Wilt u de bon mee, meneer?" Ik keek haar een beetje ondeugend aan en fronste mijn wenkbrauwen. Ze schoot in de lach en zei : "Natuurlijk! Wat dom. Daar staat immers de opwaardeercode op!"
Thuis pakte ik de bon om het beltegoed mijn smartphone nog meer op te waarderen, Al lezend zie ik een stukje taalgebruik, waar mijn broek normaliter van zou afzakken. Ik heb de broekriem al een aantal jaar geleden flink moeten aanhalen vanwege de crisis, mijn woekerpolissen en deze regering. Dus bleef ie ook nu nog om mijn lijf hangen. Dat scheelde dan weer.
Op de bon heeft Telfort wat tekst staan. En zoals ik al eerder beschreef, ook hier het 'u /uw' en 'jij' door elkaar gebruikt. Erg storend (ik ben geen vriendje van hen) en inconsequent. Dat niet alleen. Telfort vraagt mij : "Heeft jij vragen? Zo ja, dan mag ik hen voor 50 cent per gesprek bellen. Nou, ik heeft dus geen vragen, Telfort. Ook niet over kwaliteit, visitekaartje, ABN, werving van personeel enz..