Het werd een mooie afscheidsdienst. Het was een emotioneel moment, toen ik de kist, begeleid door de kinderen door het gangpad voorbij zag komen.
Helaas kon ik vanwege mijn doofheid en de galmende akoestiek niet veel van de uitgesproken teksten horen. Bij de eerste woorden van de pastor(?) dacht ik : "Waarom zegt ze dat drie keer?" Maar het lag dus aan de akoestiek, die elk geluid uit de luidsprekers door de grote ruimte tegen de oude stenen muren deed kaatsen. Zelfs met een verhoogde concentratie, iets wat ik normaliter niet lang volhoud, lukte het me slechts flarden van hetgeen gezegd werd te verstaan. Ik vond het erg bijzonder alle neven en nichten weer eens bijeen te zien. Ik moet teruggaan naar ver in de vorige eeuw toen dat het geval was. Tante, hun moeder, zal het erg fijn gevonden hebben.Na de kerkdienst begaven we ons naar de begraafplaats, waar op die mooie, zonnige dag de aanwezigen met een laatste groet afscheid namen van onze lieve tante Lies. Ze is bijgezet in het graf van haar eerder overleden man, oom Daaf.