Troostplek

In de rubriek Troostplek liet het NCRV  televisieprogramma  'Man Bijt Hond' zien welke invloed en troost een graf kan bieden aan nabestaanden. In februari 2007 kreeg ik van de NCRV de vraag voorgelegd of ik mee wilde werken aan een aflevering voor Troostplek. Na enig denken besloot ik, op advies van mijn therapeut, ja te zeggen tegen de programmamaker. Ik bevond me toen halverwege mijn herstel.

Op een rustige en droge voorjaarsdag in de maand maart van 2007 reden Sonja, Mike en ik van onze woonplaats Lelystad naar Leiderdorp. We werden bij de Algemene begraafplaats van Leiderdorp aan de Hoogmadeseweg opgewacht door de interviewer / cameraman van de NCRV. Wij werden op onze beurt verwelkomd door de immer vriendelijke en zorgzame beheerder van de begraafplaats, die zelfs mijn naam nog wist! Bij de ingang met het grote ijzeren hek begonnen de opnames van de bewuste aflevering. Vandaar liep ik naar het graf van Ruud, niet ver van dat van mijn ouders en grootouders.
Tijdens de opnames, die overigens in een zeer ongedwongen sfeer verliepen, zag ik van tijd tot tijd iemand verdekt achter het karige groen mij/ons gadeslaan. Als ik nadrukkelijk naar de persoon keek, dook hij weg.  Na de opnames zag ik dat het een vrouw was. Gestoken in een grijs uniform met het dorpswapen van Leiderdorp zichtbaar op de jas. Ze verliet na de opnames de begraafplaats.
Later hoorde ik dat ze daar was vanwege een kwestie rond een eerdere uitzending van 'Man bijt hond' een klompje van een brugwachter van de Doesbrug. Jammer, dat mevrouw zich niet vooraf even heeft voorgesteld. Dan had ze van mij gewoon mogen toekijken en mee mogen luisteren. Nu werd haar aanwezigheid ervaren alsof we met iets illegaals bezig waren. De opnames verliepen overigens probleemloos, ontspannen en vlot.
De aankondiging van de uitzending een maand later luidde : "Dit keer zien we de 58-jarige Willem van Oudshoorn bij het graf van zijn jongere broer Ruud. Na zijn vader (1997) en in 2006 een oudere broer, heeft hij zes jaar geleden ook zijn jongere broer Ruud verloren.
Vooral die dood heeft hem aangegrepen. Willem moest vroeger altijd op Ruud oppassen, omdat hij een beetje een zorgenkindje was. Als Willem over het grindpad van de begraafplaats loopt, gaan zijn gedachten terug naar de dag van de begrafenis. Dat is een trieste herbeleving, maar zodra hij bij het graf komt, krijgt hij rust."