Afscheid van de Seeley

Maurice op de Seeley

Een jaar geleden had ik het besluit al genomen : afscheid nemen van de Seeley. Die bijzondere motor wilde ik na bijna 13 jaar eigenaar te zijn geweest, verkopen als ik 65 zou worden. Ik vond de combinatie van AOW en Seeley de klassieke motor (1977) tekort doen. De grote vraag was : aan wie zal ik hem verkopen? Of eigenlijk : in welke vertrouwde handen zal ik de clipons van het gele beest overdragen?
Gelukkig hoefde ik daar niet al te lang over na te denken. Eerst heb ik de vraag voorgelegd aan mijn beide oudste zonen, maar die hadden geen interesse. Toen ben ik naar een liefhebber gestapt, die veel interesse toont in de motor- en bromfiets uit de jaren 60 en 70. Zeg maar gerust een geestverwant, want zo mag ik neef Maurice gerust noemen.
Vorige week kwam hij met zijn Mandy naar de Seeley kijken. Toen hij de Seeley van zo dichtbij zag, hoorde ik hem opmerkingen maken, die overeenkwamen met mijn gedachten toen ik die klassieker bijna 13 jaar geleden in het magazijn zag staan. Samengevat waren die gedachten : "Wouw!!" We hebben goede afspraken gemaakt voor de afhandeling van de overdracht en Maurice kan de Seeley komen halen wanneer hem dat uitkomt. Het is goed zo, de Seeley blijft in de buurt en in vertrouwde handen.