Telkens weer probeer ik er wat van te maken. Ik bedoel van situaties, die een normaal mens tot wanhoop zouden drijven.
Zoals deze feestdagen bijvoorbeeld. Ik vier Pasen helemaal alleen. Nee hoor, niks zieligs aan. Vanmorgen ben ik Paaseieren gaan zoeken, die ik zelf gisteravond in de tuin verstopt heb. 'Een makkie voor een gekkie', hoor ik jullie denken. Maar dat is niet zo. Ik maak namelijk in positieve zin gebruik van mijn slecht korte termijn geheugen! Hahaha! De zoektocht heb ik uiteraard op de kalender genoteerd, anders zou ik die ook nog vergeten. Ben alleen vergeten op te schrijven hoeveel eieren ik verstopt heb.
Ik kan gerust veel eieren eten. Vroeger raakte ik nogal opgewonden van eieren. In militaire dienst kregen we ze op de vrijdag, voor het weekendverlof. Op de kazerne, in de vreetschuur, werden de 'neukpatronen' zoals die gekookte eieren met respect door het kader werden genoemd, feestelijk uitgereikt. Op de maandag werd mijn opstandige libido weer bedwongen met kamfer dat kwistig door het eten werd gestrooid, zodat mijn dienstmakkers ook niets van mij hoefden te vrezen als we samen onder de douche stonden. Maar daarover hoef ik me niet meer druk te maken. Ik heb tot nu toe slechts één ei teruggevonden. Of had ik er maar één verstopt?