Later, nadat het bedrijf naar Amstelveen was verhuisd, reed er dagelijks een taxibusje van het CS in Amsterdam naar Amstelveen heen en weer. Het plezierige was, dat voor de extra reistijd wij 's morgens een kwartier later mochten beginnen en 's avonds een kwartier eerder weg mochten. Elke dag reed ik met zeven collega's heen en weer. De groep was evenwichtig verdeeld : vier vrouwen en net zoveel mannen. Een van de vrouwelijke collega's leidde een dubbel bestaan. Ze werkte parttime. Ze poseerde voor pornoblaadjes en acteerde in pornofilms. Dat stak ze niet onder stoelen of banken. Trots liet ze geregeld de nieuwste uitgave van de Candy zien zien, waarin foto's van haar stonden. Haar vriend was bodybuilder en besteedde veel te weinig tijd aan haar, zei ze vaak.
Haar make-up was mooi aangebracht. Geen felrode lippen of dik belijnde ogen, maar alles met mate. Ze kleedde zich erg opzichtig. Ultra korte rokjes, knielaarzen met hakken en blouses en truitjes met diepe decolletés. Maar dat vonden wij, haar mannelijke collega's, geen enkel probleem. In zeer grote tegenstelling tot de vrouwen op de afdeling, die een uitgesproken hekel hadden aan "de kleine teef". En toch was ze ook tegen hen sympathiek. Op een middag, na weer zo'n drukke werkdag, stapten we in dat busje om richting Amsterdam te gaan. Ik zat op de middelste bank bij het raampje. Toen ons pornosterretje instapte vroeg ik haar of ze soms voor het raam wilde zitten. Ze was namelijk vaak wagenziek. Ze glimlachte, boog haar hoofd en fluisterde in mijn oor : "Nee hoor schat, dank je wel. Dat ga ik vanavond pas weer doen."
Ik keek haar geschokt aan. Dat had ik nou helemaal niet van haar verwacht. Pornoster oké, maar achter de ramen zitten...."