Als ik aan mensen vraag wat ze belangrijk vinden als het om werken gaat, dan hoor ik steevast opmerkingen als : onderling vertrouwen, openheid, betrouwbaar, vrijheid, zelfstandigheid, zekerheid, uitdagingen, kunnen groeien, de eigen kwaliteiten benutten enz. Eigenlijk stuk voor stuk zaken waar men zich blijkbaar prettig onder voelt.
Het opvallende is dat in veel bedrijven leiding wordt gegeven op een manier, die niet aansluit op het welzijn van de medewerkers of er zelfs haaks op staat. Vaak gaat het louter om cijfers, scoren. Zaken die bereikt worden door 'power management' (ik ben de baas!). Managers letten louter op het resultaat en niet hoe dat bereikt wordt/is.
Iedereen weet of behoort te weten, dat je met goed gemotiveerde en opgeleide mensen veel gemakkelijker, leuker en sneller de beoogde resultaten boekt. Het aloude faciliteren blijft vaak beperkt tot het verstrekken van opleidingen en hulpmiddelen. Aan het welzijn van de medewerker wordt voorbijgegaan.
Het is ook niet gebruikelijk dat een manager zijn excuses aanbiedt aan een medewerker. "Ben je belazerd, daar begin ik niet aan!", wordt dan geroepen. Een bewijs dat niet alle managers mensen zijn. Naar boven toe excuses maken is geen probleem. Sommigen gaan zelfs door het stof daarvoor. Uit lijfsbehoud. Erg ongezond, dunkt me.
Waarom mogen medewerkers hun leidinggevende niet beoordelen? Eigenlijk zouden leiders gekozen moeten worden. En wie zijn dan die leiders? Inderdaad, mensen die openheid, vertrouwen, eerlijkheid, zelfstandigheid enz. hoog in het vaandel hebben staan.
In de huidige situatie is het nog steeds zo, dat hoe asocialer de kandidaat is, des te hoger kan hij plaatsnemen in de organisatie. Want wie louter met cijfers omgaat moet geen last hebben van zijn geweten. Maar er is hoop. Er komt steeds meer kritiek op de grote graaiers. Nu de rest van de kwalijke trekken nog. Het is tijd voor het nieuwe leidinggeven. Hoe hoger de functiee, des te zorgvuldiger moet men denken en doen.