In een aantal onderzoeken stuitte ik ook op personeel, dat van de baas stal. Het betrof zowel tijd als materialen. Het spel werd meegespeeld door anderen, inclusief managers, zodat het nauwelijks te achterhalen viel. Het was een soort tweede bedrijfscultuur. Het ging dus echt om concrete zaken, variërend van verduistering en bijklussen in de baas zijn tijd tot een flink dagdeel de dienstauto achter de bosjes parkeren en daar liggen slapen. In de horeca heb ik tot twee keer toe een kok opgepakt zien worden. De een had een casselerrib in zijn fietstas gestopt, de ander een paar flessen sterke drank. Er was ook een kok die de gewoonte had om in een koekenpan te spugen. Maar dat ritueel bleek normaal te zijn. Dan kon ie zien of de pan heet genoeg was, om dat lekkere biefstukje te schroeien.
Toch kunnen controles ook heel anders uitpakken. Vooral bij de overheden slaan ze door. Daar gaat het niet zozeer over werken, maar over de persoon. Als binnen zo'n instantie kwalijke zaken gebeuren en je doet er niet aan mee, dan hang je. En spreek niet de waarheid, want dan volgt een ware martelgang voordat je afgemaakt wordt.
Controles, camera's detectives, ze zeggen mij niets. Als dat soort zaken verschijnen weet ik dat er iets structureel mis is. Wie gewoon doet waar ie voor betaald krijgt heeft niets te vrezen. Een kwestie van zelfdiscipline. En zeg nou, welk bedrijf wil nou een goede specialist 'graag' ontslaan?