Terwijl ik mijn vrijwilligerswerk doe, zie ik een meneer op een mooie scooter aankomen rijden. Hij gaat een boodschap doen bij de Aldi. Een minuut of tien later komt hij naar buiten met een doos in zijn handen. Hij kijkt naar zijn glimmende Yamaha Neos en staat zichtbaar te denken : Hoe zal ik die doos meenemen? Dan neemt hij plaats op de buddy en probeert de doos in de ruimte tussen de beenkappen en zijn benen te persen. Maar de doos is te groot. Hij legt de doos op zijn knieën, start de scooter en begint voorzichtig te rijden. Hij komt slingerend niet verder dan een paar meter, want met de doos in die positie kan hij niet sturen. Gevaarlijk! Dus loop ik vlug naar hem toe om hem even te helpen. Helaas kan het spul niet zonder doos vervoerd worden. Het is een elektrisch apparaat met onderdelen. Dus de doos moet mee. Hij is te groot voor in de topkoffer, die meneer achter op zijn Neos heeft zitten.
Meneer is al op leeftijd en dan ben je minder zeker op de weg en het evenwicht bewaren is duidelijk niet meer als toen ie twintig was. Maar hij aanvaardt mijn hulp. Dat scheelt, want veel ouderen zijn eigenwijs. De scooter heeft een topkoffertje. Ik adviseer hem wat meer naar voren te gaan zitten. Achter hem ontstaat nu meer ruimte. Dan plaats ik de doos tussen hem en de topkoffer op de buddy. "Zo, en nu weer naar achteren met die kont". Meneer is enthousiast en roept ; "Hé, dat is slim!" De doos is net zo breed als de koffer en zit goed klem en meneer zit gewoon weer op zijn plaats. De topkoffer heeft een rubberen rand, die voorkomt dat de doos kan wegglijden. "Zo, u kunt eventueel onderweg nog uw hand erop houden, maar dat is niet nodig", zeg ik nog even. Hij bedankt mij lachend, geeft gas en rijdt vlot weg.
Ach ja, met de motor, scooter en fiets moet je wat creatief zijn, als je spullen wilt meenemen. Vraag maar aan Sonnepon.