Geen doos in de meterkast

Vandaag moest ik tussen 10 en 13 uur thuis zijn. Men kwam de glasvezelaansluiting verder opbouwen. Stipt tien uur werd aangebeld. Ik was net met mijn blauwe envelop bezig, maar glasvezel gaat voor. Meneer stelde zich voor en vroeg wijzend naar de deur rechts van hem : "Is dit het toilet?" Ik keek hem wat verschrikt aan. Gelukkig volgde een nadere specificatie van zijn vraag, zodat hij niet in de meterkast maar op het toilet zijn blaas kon legen. Je weet het maar nooit met die techneuten.
Met lege blaas wierp hij een blik in de meterkast. "Hé, u heeft hier geen 230 Volt aansluiting!", zei hij verrast. "Hebben ze dat niet aan u gevraagd?" Ik kon me de vraag niet meer herinneren. Die zal waarschijnlijk niet gesteld zijn (of stond het in een brief?), want dat soort klusjes (in dit geval een contactdoos aanbrengen) vind ik altijd erg leuk om te doen. Maar met mijn vergietgeheugen is alles niet zeker.
Een vluchtige blik leerde mij dat er diverse lasdozen in de meterkast aanwezig waren, dus een extra contactdoos zal geen lastige klus worden. Maar voor nu werd het zijn verlengsnoer. "Koffie?", vroeg ik hem. Maar daar had de monteur geen trek in. Hij had net de blaas geleegd en wilde werken. Even later stond hij buiten te bellen. Waarschijnlijk over een bruine transgender op nummer 175 die nog geen doos heeft. Maar het kon ook zomaar zijn, dat iemand een signaaltje moest sturen als test. Dat weet je nooit met techneuten.
Een halfuur later kwam ie uit de kast. "Da's ook weer gedaan", zei hij tevreden terwijl hij zijn broek ophaalde. Hij vroeg mij een verlengsnoer te gebruiken om alleen vandaag de boel van stroom te voorzien. Er moest nog iets op afstand ingesteld worden. Ik beloofde hem dat te doen. Hij gaf mij een hand en vertrok. Ik hoef de rest van de dag dus niet thuis te zitten. Hoera! Het gebruik van glasvezel is weer een stapje dichterbij. Straks maar eerst een contactdoos monteren. Maar eerst terug naar de blauwe envelop.