Het tweetal wordt op de voet gevolgd door wethouder Fackeldey. Een noeste werker, dat wel. Maar helaas met te weinig oog voor historie en soms verkeerd commercieel. Hij kan op de eerste plaats komen, maar dan moeten de bouwplannen op het Werkeiland voor goed van tafel en zal hij meer zijn beloftes moeten nakomen.De stad groeit en probeert met haar tijd mee te gaan. Dat lukt niet altijd even goed. Soms lijkt het alsof de stad groter geworden is dan de mensen die haar moeten besturen.
Van begin af aan heb ik het Stadhuisplein een saaie, kille plek in het stadscentrum gevonden. Net een soort binnenplaats waar gevangen worden gelucht. Ik moet omhoog kijken om het daglicht te kunnen ervaren. Zelfs in de heetste zomerdagen is het plein kil. Ik heb de bouw van het stadshart in Almere van dichtbij meegemaakt en vond die foeilelijk. En zie, het stadshart van Lelystad is daar een kopie van geworden. Jammer. Maar misschien is het een trend.
De omgeving van de stad is ideaal. Water en bossen en veel fietspaden. Alleen de Oostvaardersplassen vormen een smet op het groen-blazoen van de stad.Waar Lelystad nogal zwak in is, is de communicatie met haar inwoners. Die verloopt vaak erg stroef. De benadering is die vanuit een soort angst. Op voorhand. Zodoende neigt het samenwerken te veel naar : "wij weten wat goed voor jullie is". Een soort verlicht despotisme. De afgelopen 18 jaar is me opgevallen, dat ideeën bij voorkeur uit het stadhuis moeten komen en niet van de inwoners. Inwoners hebben geen goede ideeën. En als ze die hebben, dan nemen ze die stiekem op het stadhuis over. En nadat enige tijd verstreken is, heeft een ambtenaar opeens een goed idee. Alsof inwoners dat vergeten zijn....
Eigenlijk staat die vorm van communiceren haaks op die van onze burgemeester. Mevrouw Horselenberg is niet alleen welbespraakt, ze is ook open en haar belangstelling komt gemeend over. Voor haar komst in 2006 had ik zo mijn bedenkingen. Die werden voornamelijk gevoed door de media. Maar ik moet zeggen dat Margreet Horselenberg in mijn beleving een zeer goede burgemeester is. Ik heb haar vele malen gezien en aangehoord. Haar voorganger, meneer Chris nog wat, (met die sjofele Drees regenjas) heb ik in de eerste tien jaar een of twee keer gezien.
Mevrouw Horselenberg is sportief en behoorlijk stoer. Zo zag ik haar een keer op een koude, druilerige zondagochtend in maart het startschot geven voor een rit met cabrio's. Is ze toch mooi vroeg uit haar warme bed gekomen, om een groep mafketels met hun speeltjes van start te kunnen laten gaan. Het feit dat ze het startpistool naar de lucht en niet op de voorste cabriorijder richtte, toont aan dat onze burgemeester over een zeer grote dosis zelfbeheersing beschikt. Je begrijpt dat de burgemeester helemaal bovenaan mijn lijstje staat.