De andere kleinkinderen zie ik een stuk minder. De eerste drie jaar waren erg leuk en gezellig. Nu hebben ze zo hun eigen ding. Ze zijn ouder geworden. Er is ook geen vaste dag waarop ze even langskomen. Zoals wij als kinderen en later als ouders met onze eigen kinderen dat vroeger deden bij opa en oma. Meestal in het weekend. Ik denk dat het een maatschappelijk verschijnsel is. Alles verandert. Ouder worden betekent tegenwoordig ook eenzaam worden.
Er zijn ouderen, die hun eenzaamheid goedpraten : "De kinderen hebben het tegenwoordig zo druk. Ze hebben gewoon geen tijd voor mij." Wat dat betreft zie ik het toch anders. Ik ben meer van : "Geen tijd, geen prioriteit."
 |
| Bij opa en oma op bezoek |
Op bezoek gaan mag natuurlijk geen verplicht nummer worden. Het moet leuk blijven.
Als kind vond ik het telkens weer leuk om bij mijn oma en opa te zijn. Ook al deden ze niet veel met mij. Er was alleen een kaartspel. Buiten dat waren er kippen, konijnen, de eieren omdraaien, het kippen- en konijnenhok schoonmaken, paardensla zoeken en gewoon buitenspelen. Misschien is het daar fout gegaan. Misschien moet ik me helemaal niet bezig houden met mijn kleinkinderen. Misschien moeten ze zichzelf gewoon bezig houden. Net zoals mijn oma en opa dat deden. Niet alle veranderingen zijn goede.
Wat het ook moge zijn, de komende drie jaar ga ik volop genieten van de kleine Emma.