Zittend in haar scootmobiel, zie ik haar wat onhandig met een beiteltje in de 'deurpost' (een hardhouten paal) van haar tuinhek steken. Als ik vraag wat ze aan het doen is, vertelt ze dat ze het hek niet meer op slot kan draaien. De sleutel moet twee keer om en pas na de tweede slag behoort de slot volledig zijn werk te doen. Maar bij de tweede slag loopt het slot vast. Het betreft een slot uit de categorie huis-, tuin- en keukengebruik, dat in dit geval in de tuin gebruikt wordt. Ik zie dat het gat in de paal niet diep genoeg is. Het hout is meranti en vrij hard. Zeker voor iemand van wie de spierfunctie in de handen minder is.
Ik bied aan even met de accuboor langs te komen, om het gat dieper te maken. Ze reageert blij : "Nou, als je dat voor me zou willen doen, graag!" Ze geeft mij de sleutel en zegt : "Ik ga nu weg. Doe de sleutel maar in de brievenbus. Alvast bedankt."
Wat een vertrouwen. Ik krijg zomaar haar sleutel. Ik controleer de constructie om te zien of het probleem ook op een andere manier kan worden opgelost. Maar dat gaat volgens mij niet. Ik ga de accuboor halen en begin na terugkeer het gat uit te boren. De 10 mm houtboor is precies goed en scherp genoeg om de klus in no time te klaren. Het slot werkt weer. Mevrouw is dik tevreden.
