Een paar dagen geleden was het weer zover. De wond was mooi genezen en er groeide weer rode haartjes op, toen we opeens bloed spetters zagen.
Tom kreeg subiet zijn kraagje weer om, wat hij als bijna traumatisch ervoer. Zijn kattenluikje ging ook weer dicht. Tom kreeg dus ook weer huisarrest. Dat laatste vond ie nog erger. Hij trok als een gek aan het luikje. Zo hard zelfs, dat de voordeur ervan trilde! Nooit geweten dat die rooie dakhaas zoveel kracht in zijn voorpootjes had. Met zo'n kraagje sluit Tom als een ware panter door het huis. Dat gesluip werkt aanstekelijk op het jachtinstinct van Fenna. Ze heeft grote moeite zich te beheersen. Het liefst wil ze dat rooie aangeschoten wild eens eindelijk flink te grazen nemen.
Vandaag mocht Toms kraagje af. En het huisarrest werd opgeheven. Tom ging direct naar buiten. Ondanks de regen. Buiten maakte hij rare bokkensprongen en klom als een vluchtend aapje met dikke staart in een boom. Jippieeee!!Fenna keek hem door het luikje nieuwsgierig na. Een uur of wat later zat een natte Tom wat zielig voor de deur op de stoep. Hij keek mij vragend aan. Toen ik naar de voordeur liep, zag ik Fenna met haar kop door het luik gestoken. Ze dacht vast : "Zo rooie, jij komt er niet meer in!" Maar helaas voor Fenna is zij niet de baas en heb ik niet zo'n groot probleem met Tom.