Terugkijkend in het verleden ben ik ooit met een blog begonnen omdat ik vanwege een paar traumatische ervaringen, dingen van me af moest schrijven. Het blog was uitsluitend privé en niets meer dan een kladblogje / -blokje. Omdat er ook verhaaltjes over mijn gezin en familie op geplaatst werden, besloot ik (na zachte drang) het blog publiek te maken. Louter voor de familie dus. Mijn eigen therapeutisch geschrijf heb ik toen eerst verwijderd. Ik heb nooit de behoefte gehad om het blog te promoten. Immers, ik schrijf voor mezelf. Het zijn gedachtespinsels. Neemt niet weg dat ik leuk vind, dat behalve de familie ook anderen het blog bezoeken en helemaal als ze leuk en/of serieus reageren. Maar zoals met veel sites waar je reacties kan achterlaten, heeft mijn blog ook last van scheldpartijen. Ze zijn afkomstig van slechts twee bezoekers, die een paar keer per jaar zo reageren. Dus dat valt erg mee. Ik ben best wel sociaal, maar mijn blog is niet bedoeld om gefrustreerde mensen van nut te zijn. Toch heb ik besloten om reacties vooraf te laten beoordelen (modereren). Vandaar dat lastige formulier en die controles. Helaas kan ik zelf niets veranderen aan het formulier. Ik zou wel een aparte beschrijving kunnen maken ten behoeve van het gebruik ervan. Mijn email adres, ook een vraag, heb ik om die reden ook verwijderd. Als iemand met mij contact wil, hoor ik dat wel vanuit het beheer van de te modereren reacties. Reacties met vertrouwelijke info (e-mailadressen, telefoonnummers, pincodes -huh?- enz.) worden dus niet gepubliceerd. Nog een voordeel van vooraf modereren.
In de oude Weblog situatie kon ik reacties wel zelf bewerken. Met Blogger niet. Het is plaatsen of verwijderen of melden als Spam. Dus vertrouwelijke info kan ik niet meer uit een reactie filteren, ik kan ze wel opvangen en voor publicatie behoeden.
Het is voor het eerst in acht jaar bloggen, dat iemand mij tips geeft en vragen stelt over het blog. Leuk hoor! Mijn DANK is, zoals je ziet, groot!