Jezus met de bus

Nog niet zo lang geleden zag ik dankzij Maria (nee, niet de heilige, voor zover ik weet) een foto van een autobus met een aparte tekst erop. Ik dacht gelijk : "Zo, heeft Hij zijn ezel ingeruild voor een heuse moderne autobus? Jezus toch!" Sorry hoor, maar ook over mijn geloof kan ik niet altijd even serieus blijven. Geloof moet toch ook leuk blijven nietwaar? Ik heb de bus gemist en daarom niet van binnen gezien. Ik weet zodoende niet hoe de voorzieningen zijn om tot rust te komen. Menige kerk die ik bezocht heb, straalt dat van binnen wel uit. Tenminste, bij mij. In het verre verleden heeft mijn geloof mij flink parten gespeeld. Ik had erg veel moeite met het klakkeloos aannemen van de leer. Niet dat ik bewijzen zocht of zo, want dan is het niet meer geloven, maar weten. Geloven moet iets mysterieus hebben. Toch was ik toen benieuwd naar de manier, waarop anderen dan de dominee en mijn moeder naar het geloof keken. En dat mocht dus toen niet. Nee, de Bijbel was en is onaantastbaar. Later mocht het wel, maar toen was dit eigenwijze, dwarsliggende zwarte schaapje al verloren geraakt tijdens zijn zoektocht naar de waarheid. Maar al zoekend en overdenkend werd dit verloren schaap toch weer door zijn Herder gevonden. Vreemd, want eigenlijk wilde ik niet gevonden worden en gewoon het zwarte schaapje blijven. Heb ik dan toch die bus niet gemist?