Eerder schreef ik over mijn 'geluk hebben', dat later verklaard werd omdat ik een zondagskind ben. In wezen ben ik slechts een halfuur jarig, want ik was een laatkomertje. Pas rond 23.30 uur zag ik op die bewuste zondag eind 1948 het licht. Van een schemerlamp. Als ik zou willen, kan ik mijn verjaardagen erg kort vieren.😁
Later verklaarde ik mijn geluk door het gevoel gedragen te worden. Gedragen door mensen / geesten die mij goed gezind zijn. Wat ook meespeelt in mijn geluksgevoel, is het feit dat ik een ochtendmens ben. De dagen duren langer en ik heb sneller successen behaald, dan de notoire uitslapers / avondmensen. Succes geeft een fijn gevoel van geluk.
Het lijkt mij niets een dag te beginnen met vermoeidheid en/of chagrijn. Laat staan met een kater. Als ik wakker wordt, kijk ik als eerste of er al vrolijk daglicht langs het gordijn naar binnen geslopen is. Meestal lig ik nog in bed als ik mijn activiteitenlijstje in mijn grijze hoofd opmaak. Een goed begin is het halve werk. Dus de ochtend bepaalt de rest van de dag. Dus eigenlijk ben ik intens gelukkig. Ik ben een bofkont wat dat betreft. Ik zweer het : ik google net even tussendoor op ochtendmens en zie een zeer recent artikel. Het bevestigt mijn eigen ervaringen. Volgens mij hebben ze het over mij. 😛
Natuurlijk bescherm ik mijn gevoel van geluk, door negativiteit te mijden.