Met plezier

Het is natuurlijk niet zo, dat we hier alleen voor de lol zitten. Er liggen ook allerlei klusjes te wachten. Die doen we overigens ook met het nodige plezier. Het is vooral afwerking van bijna afgerond werk.

Vanmorgen heb ik de buitenkant nog eens bekeken. Het huisje is zo goed als vierkant, met zijden van bijna 8 meter. Ze zijn voorzien van deuren en ramen. Die zorgen ervoor, dat de lengtes van de rabatdelen verschillen. Aan de hand van een grove tekening van de omtrek van het huisje, heb ik de rabatdelen genoteerd, die vervangen moeten worden. Ik wil tijdens het vervangen rekening houden met het patroon. De delen zijn op de stukken van 8 meter korter dan de lengte vereist. Deze zijn daarom om en om gemonteerd, zodat de naad de aansluiting tussen beide delen om en om ligt. Het is de bedoeling dat de hele buitenkant geschuurd en opnieuw geschilderd gaat worden. Kortom, zoals Bea al zei : “Er is nog veel te doen!” En daar bleef het bij haar bij. 

In het huisje heb ik een paar plinten aangebracht en wat schroefgaten geplamuurd. Daarna heb ik het plafond van het halletje gewit. Ik ben blij dat we de telescopische ladder hebben meegenomen. De nok in het huisje bevindt zich namelijk op 3 meter hoogte. Daar moest ik ook even met de roller en kwast zijn. Ik heb veel boven mijn macht staan werken op die ladder. Nogal vermoeiend. Maar weer een klus geklaard!

Sonja kwam binnen voor de thee en zei lachend : “Je ziet er niet uit!” Maar ja, dat weet ik al jááááren. Toch maar even in de spiegel gekeken. Jeetje, het leek alsof er een duif op mijn hoofd gescheten had!