Begin deze week ben ik een belofte nagekomen. Ik ben naar het adres gereden van de vrouw met de stabij. Ze zocht iemand die af en toe op haar hond zou willen passen. Toen ik op het adres aankwam, arriveerde ook een meneer in een auto van de Provincie. Ik vroeg hem of ie soms ook op dit adres zijn moest. Hij zei lachend : "Jazeker, want ik woon hier." Het was de man des huizes. Zijn vrouw deed open, in de veronderstelling enkel haar man te zien. Ze keek mij wat verbaasd aan en keek vervolgens naar haar man. Die was al bekend met mijn reden van bezoek en zei dat tegen zijn vrouw. Ik had dit keer geen muts op, dus ze herkende mij niet direct, zei ze.
Aan de thee hebben we nader kennis met elkaar gemaakt en wat gegevens uitgewisseld. Ze zullen binnenkort een afspraak maken voor een tegenbezoek. Natuurlijk komt de hond dan ook mee.