Diverse keren kreeg ik na een psychologische test of een assessment te horen, dat ik graag beslissingen neem. Zelf zag ik het anders. Voordat ik een beslissing neem, heb ik de situatie eerst goed bestudeerd. Dat kan wat tijd vergen, maar ook snel gebeuren. Als ik echt een onderzoekje / analyse moet doen, neemt het wat tijd in beslag. In andere situaties zijn het eerder voorgekomen incidenten. Dan maak ik gebruik van mijn ervaringen. Ik houd er niet zo van om opgehouden te worden. Er zijn mensen die blijven twijfelen, terwijl we al lang op weg zijn. “Ja, maar als we nou eens…”, klinkt het dan, terwijl we die fase allang gepasseerd zijn. Wat ik in principe niet doe, is beslissingen voor anderen nemen. Ik laat ze liever zelf naar een oplossing zoeken. Daar leren ze tenminste wat van. Ik heb leidinggevenden gekend, die dat wel deden. Dat waren vaak techneuten. Met dat soort leidinggevenden heb ik altijd moeite gehad. Dat zijn de mensen die iemand opzij duwen en vervolgens zelf op het toetsenbord gaan zitten rammelen. Vaak ook nog wat geïrriteerd. Een paar keer hoorde ik zo’n techneut zeggen : “Zal ik het zelf maar even doen?” Dom hoor, want daar leert de ander dus niets van.
Toen ik een keer van vakantie terugkwam, zei de medewerker die tijdelijk mijn functie waarnam wat beteuterd : “Ik heb een verkeerde beslissing genomen.” Ik zei toen geruststellend : “Beter een verkeerde beslissing dan geen beslissing. Het is net zo belangrijk om te weten hoe het niet moet.” Zelf ben ik ook zo begonnen; met verkeerde beslissingen.