Taugé schoonmaken

Sonja is samen met een buurtbewoonster de bbq van morgen aan het voorbereiden. Morgen komt een aantal buurtbewoners bij ons gezellig aanschuiven. Op het menu staat meer dan alleen geroosterd vlees met en sausje. Het bestaat uit gado gado. Diverse groenten en blokjes tofoe / tahoe met een pindasausje er overheen. Naast kool en sperzieboontjes behoort ook taugé tot de ingrediënten. Dit keer hebben we bij wijze van uitzondering de taugé op de ouderwetse manier schoongemaakt : de groene dopjes en het bruine staartje eraf. Een stukje monnikenwerk, dat vroeger thuis heel gewoon was. Net als het pellen van de Hollandse garnalen. Gelukkig had deze taugé erg weinig groene dopjes, dus was het een kwestie van de taugé even aan de staart trekken. Met de tv aan en een snurkende Fenna was het klusje best wel vol te houden. De taugé wordt overigens voor het nuttigen even in kokend water gedompeld. Wat het vlees betreft : voor de liefhebbers is er saté(!) en kipkluifjes. Maar de hoofdingrediënten voor morgen zijn een goed humeur en lekkere trek.

Trump en Poetin

De beide staatslieden gaan elkaar in Helsinki ontmoeten. Ik durf te wedden, dat die twee zich stiekem zullen vermaken met het potsierlijke onderzoek (of is het een heksenjacht?) in Amerika naar de invloed van Rusland op de verkiezingen.
Dankzij Poetin en Trump is de vrede in Syrië nabij. Trump heeft de geldkraan dichtgedraaid, die o.a door Clinton en Obama was opengezet voor het gewapend verzet tegen Assad. Recent nieuws is, dat de rebellen in het zuiden van Syrië het gewapend verzet (daarom?) wil beëindigen.
Ik vind het jammer, dat Turkije de vrije hand heeft in Syrië om daar weer een genocide te begaan. Dit keer zijn de slachtoffers Koerden. Mannen, vrouwen en kinderen worden systematisch afgeslacht met stilzwijgende goedkeuring van de NAVO, de EU en veel NGO's en organisaties die zich anders zo druk bezighouden met mensenrechten en druk maken over onmenselijke praktijken. De Koerden zijn jaren lang politiek misbruikt. Bijna iedereen heeft de Koerden nu als een baksteen laten vallen, om vooral Turkije politiek tegemoet te komen. Vanwege het NAVO lidmaatschap en het afstoppen van vluchtelingen. Assad heeft de Koerden (tegenstanders van het Syrisch regime) steun toegezegd in hun strijd tegen het Turkse leger. Het kan verkeren. Ik hoop dat de top in Helsinki niet alleen voor Rusland en Amerika, maar voor de hele wereld positief zal uitpakken.
Trump overweegt Amerikaanse troepen uit Duitsland weg te halen. Een voor de hand liggende reactie, gezien het gedoe rond de te lage NAVO bijdrage van de Europese lidstaten. Van mij mag Trump ook de kernwapens uit Brabant weghalen. Sla die maar in Brussel op. Mocht de pleuris uitbreken, dan vallen de eerste bommen tenminste niet op ons landje.

Dweilen met de kraan open

Zo zie ik de manier waarop men in het algemeen bezig is met de mensenstroom uit Afrika en het nabije oosten. De kraan, het land dat ontvlucht wordt, staat open, terwijl men in Europa loopt te dweilen. Ik ben in het algemeen niet zo gecharmeerd van symptoombestrijding. Al eerder schreef ik, dat de miljardenhulp die wij de afgelopen decennia naar o.a. Afrika gestuurd hebben, niet geleid heeft tot het gewenst resultaat. Logisch, want het meeste geld verdween in de zakken van toenmalige leiders, inclusief door de gulle gevers vertrouwde regeringen.
Het lijkt me beter ook deze kwestie eens bij de bron aan te pakken. Ga eerst aan de slag om een vinger achter de werkelijke oorzaken / beweegredenen te krijgen. Ga vervolgens met de resultaten aan het werk. Hetzij diplomatiek, hetzij door directe hulp. Maar dat laatste dan wel op een goede manier en niet zoals het tot nu toe gegaan is met de bodemloze Afrikaanse put, die men graag Ontwikkelingshulp noemt.

Geen teletekst, geen zender

Jarenlang heb ik dagelijks teletekstpagina's gelezen van een groot aantal tv zenders. Met gevolg dat ik op die zenders ook geregeld naar programma's keek, onder het mom van nu ik er toch ben.... Afgelopen jaren hebben veel tv zenders hun teletekstsysteem afgeschaft. Men zegt vanwege hun website. Maar ja, ik zit achter de tv op dat moment en niet achter de laptop. Trouwens op veel websites is het nieuws lastig te lezen / vinden. De headlines zijn verspreid over de site. Ik mis al te vaak een inhoudsopgave met de nieuwskoppen.

Veel ouderen hebben niet eens een computer, wel een televisie.

Op een aantal regionale zenders is nog teletekst beschikbaar. Maar dat betreft vooral lokaal nieuws. Teletekst vond en vind ik nog steeds de mooiste oplossing. Niet alleen vanwege de inhoudsopgave en andere selectiemogelijkheden, waardoor ik gericht kan lezen. Ik kan ook rustig lezen zonder lastig gevallen te worden door het consequent gezeik van een cookie scherm en allerlei pop-up schermen die mijn leesvoer bedekken. Gewoon lekker ouderwets. Als ik dan zie dat men de tv programma's steeds meer laat draaien om leuke, doch zeer dure uitstapjes van bekende Nederlanders die mij weinig nieuws vertellen of laten zien (we hebben ook Google functies op de computer!), dan geef ik toch maar de voorkeur aan teletekst. Maar helaas heb ik over de besteding van het belastinggeld niets in te brengen.
Soms zie ik onder in beeld een tekst lopen. Van links naar rechts met allerlei nieuwskoppen. Waarom draait die tekstband niet van rechts naar links? Dat zou ik handiger vinden om te lezen. Nu kan ik pas lezen als de hele tekst in beeld is.

Watermanagement

Op Curaçao hadden wij onder het huis een bassin, waar regenwater in opgevangen werd. De meeste huizen hadden zo'n bassin. Dat opgeslagen water werd gebruikt voor de planten, het voorspoelen van de vuile was en het wassen van de kever. Bij ons tweede huis stond een windmolen in de tuin, die grondwater pompte, dat verzameld werd in een groot vat. Ik heb het over de jaren 60 van de vorige eeuw. Er werd en wordt op dat eiland serieus aandacht besteed aan het gebruik van water.
Wij hadden ooit een prins, die zich met Watermanagement ging bezighouden. Een fraaie naam voor... tja voor wat eigenlijk? Vanmorgen las ik een bericht op Teletekst, waarin een aantal drinkwaterbedrijven haar verbruikers oproept vooral zuinig te zijn met drinkwater; vanwege de droogte. Watermanagement in een nat kikkerland, waar men middels dijken en pompen de voeten tracht droog te houden. In een landje waar na een paar weken zonder regen het effect hetzelfde is als na een sneeuwbui in de winter : paniek! Het landje waar we onze tuin niet meer mogen bestraten, zodat het regenwater de grond in kan verdwijnen. Regenwater, dat we zo broodnodig hebben om structureel zuiniger met drinkwater om te kunnen gaan. We doen er bijna niets mee. Drinkwater is immers spotgoedkoop. Gezuiverd water waarmee we het toilet doorspoelen. Het land waar veel wasstraten en wasinrichtingen waar vuil materiaal wordt gereinigd en brandkranen aangesloten zijn op het drinkwatersysteem.
Watermanagement, er is nog heel veel te doen. Oproepen tot een zuiniger verbruik is het paard achter de wagen spannen. De drinkwaterbedrijven zouden er goed aan doen met oplossingen te komen, die het de verbruiker gemakkelijk en aantrekkelijk maken, om meer met regenwater te doen.

Tegen vrede

Die drammerige linkse Amerikanen blijven protesteren tegen Trump. Het gaat niet over het immigratiebeleid en de uitvoering ervan. Want dan had men ten tijde van Obama de straat op moeten gaan. Onder Obama is een record aantal illegale immigranten opgepakt en teruggestuurd. Ook Obama was bezig met het versterken van de grens met Mexico. In stilte, zonder enig protest. Trump doet hetzelfde, zij het dat hij vooral kijkt naar het crimineel verleden van illegalen. Nou, dat zijn er nogal wat. Terugkijkend in het recente verleden zijn de protesten van voornamelijk Democraten hypocriet te noemen. Het gaat er blijkbaar om wie en niet om wat.
Sommige tegenstanders proberen zelfs parallellen te trekken tussen Amerikanen die via de officiële weg (dus niet illegaal!) naar het goedkopere Mexico verhuizen en Mexicanen die illegaal in Amerika proberen te komen. In veel gevallen verbaast het mij hoe krom mensen reageren op situaties als deze. Ik schrijf het toe aan gebrek aan competentie of ordinaire haat. Veel kinderen van illegalen sluiten zich aan bij de reeds bestaande criminele bendes. In veel gevallen worden ze daartoe gedwongen, omdat hun ouders zich in criminele buurten schuilhouden.
Alles wat meneer Trump doet, kan geen goedkeuring wegdragen in de ogen van zijn tegenstanders. Dus hebben zij binnenkort vanwege de vrede op het Koreaans schiereiland, de pest aan vrede. Of zijn linkse mensen niet consequent? De belastingverlaging hebben ze niet geweigerd. Tja, het is wennen met zo'n populistische, zakelijke president, die luisterend naar zijn achterban gewoon zijn verkiezingsbeloftes nakomt.

Halfbakken gedoe

Op school leerde ik hoe ik brieven moest schrijven en beantwoorden. Ik leerde ook dat ik zorgvuldig moest zijn, omdat zo'n brief een visitekaartje is. Van mij of van een bedrijf waarvoor ik zou werken.
Het beantwoorden van een brief gebeurde met de aan mij gerichte brief naast me op de tafel. Ik moest zo'n brief 1 op 1 beantwoorden. Als beide brieven naast elkaar gelegd werden, zag je van links naar rechts een vraag en antwoord bericht. Op die manier ontstond een compleet antwoord of complete reactie op de ontvangen brief.
Die werkwijze zie ik steeds minder terug in de correspondentie van nu. Of het een brief betreft of een e-mail bericht, de afhandeling is vaak onvolledig. Er blijven te vaak vragen openstaan. Wat ik ook erg slordig vind, is dat men de naam en/of de adresgegevens niet correct geschreven heeft. Dergelijke fouten zijn voor mij een teken van desinteresse van de kant van de schrijver. Als ik ergens gesolliciteerd had en ik kreeg een antwoord met mijn naam en/of adresgegevens fout weergegeven, dan verdween zo'n brief ongelezen linea recta in de prullenbak.

In Humanistische sfeer

Zoals bekend ben ik tamelijk gelovig opgevoed. Eerst in Sinterklaas, later in God. Als kind genoot ik van de verhalen uit de Bijbel. Het genieten ebde met de jaren weg en maakte steeds meer plaats voor een afkeer. Ik voelde me in een keurslijf geplaatst, met weinig ruimte voor andere dan de voorgeschreven bewegingen. Op de HBS leerde ik tijdens het vak Godsdienst andere geloven kennen. Ik realiseerde me toen, dat al die geloven een en dezelfde basis hadden : liefde in combinatie met iets Almachtig. Op een gegeven moment ben ik uit dat alsmaar knellende keurslijf gestapt en ben op zoek gegaan naar een meer persoonlijke beleving van het geloof. Ik kwam uiteindelijk in een soort van humanistische sfeer terecht. Een soort universeel geloof. Daarin ben ik blijven hangen, omdat die sfeer mij het beste bevalt.

Zomers

Het is heerlijk zomers weer. Hoewel, van mij mag het een paar graden minder zijn. Dat neemt niet weg, dat ook ik geniet. Vanmiddag was ik even in het centrum van het dorp om boodschappen te doen. Ik had de e-bike van Sonja gepakt, want die fiets is een soort vrachtwagentje. Twee tassen achterop en een mandje voorop. De hoeveelheid die ik ging halen paste niet in mijn simpel zijtasje, dat meer bedoeld is voor schroefjes, spijkers en haakjes.
Als man geniet ik natuurlijk ook van ander moois. Zoals de zomers geklede dames. Niet van alle dames hoor. Ze moeten wel fatsoenlijk gekleed gaan. Niet zoals een moeder die ik zag. Ze was, tja hoe zal ik het zeggen, niet bepaald slank. Dat geeft niet, maar waarom moet dat dan zo door kleding geaccentueerd worden? Ze droeg een ultra kort spijkerbroekje dat ik eerder bij bakvisjes verwacht te zien dan bij iemand van middelbare leeftijd met zo'n figuur. Het hesje was ook te heet gewassen. Toen ik haar van achteren zag, dacht ik opeens aan mijn eerste bezoekje aan Artis, toen ik voor het eerst een olifant van dichtbij zag. Ook van achteren. Ook toen dacht ik : Zo, wat een kont!" Maar dat beest had een mooie kont, geen lubberende fruitzak zoals deze mevrouw. Bij haar hingen twee levensgrote halve bleke sinaasappels naar buiten. En dan zeuren ze aan mijn hoofd vanwege mijn witte sokken.
Helaas kon ik de kinderen niet even spreken. Ik had ze willen zeggen voortaan moeders op te sluiten als dat soort kleding aantrekt. We zouden toch een beetje op het milieu gaan letten.

Stoer doen en grienen

"Je moet zelf gecommandeerd zijn om te kunnen commanderen" is een gevleugelde uitspraak. Het geldt in het algemeen, dat je eerst zelf iets ondervonden moet hebben, om het later te kunnen toepassen. Ik heb zelf jaren in het veld gewerkt, zodat later als Peoplemanager / fieldmanager de gedetacheerden veel beter aanvoelde. Ook wanneer het minder leuke zaken betrof, zoals ziektes enz.
Ik ben als kind en later als tiener vaak gecommandeerd. Mijn moeder vroeg nooit aan mij of ik soms een boodschap voor haar wilde doen. Ze gaf me een opdracht, die ik op een goede manier moest uitvoeren. Ik vond het eerder erg, dat het al bijna zes uur 's avonds was en de winkel zou gaan sluiten. Bij mijn jongeren broertje en zusje hoorde ik haar ook nooit iets vragen als : "Wil je naar bed?" of "Vind je dit lekker?" als het om eten ging. Ook als we met de kever op pad gingen kregen we vooraf een plaatsbewijs en haalde het maar niet in je hoofd om daar van af te wijken. Mijn pa was ook meer van niet lullen maar poetsen. "Hier, ga daar maar mee stoer doen", zei ie een keer en gaf me de doos met schoenpoetsmiddelen. Hij zei ook vaak dat stoer doen en grienen niet samen konden. Zo ging dat. En een keer geel was ook een rood oor. Om die reden heb ik weinig moeite met het aansturen van mensen gehad. Ik had het zelf allemaal al ondervonden.

Wie zijn neus schendt

Vanmorgen weer een boiler ontmanteld. Met als resultaat een enorm koperen vat en twee zakken met piepschuim. Met de slijptol heb ik eerst de metalen buitenwand in de lengte doorgeslepen. Die kon daarna zo van de boiler gepeld worden. Daarna was het piepschuim aan de beurt. Door de warmte en het geregeld krimpen en uitzetten van het koperen vat vloog het schuim er in grote plakken vanaf. Ik gebruik daarvoor een kleine koevoet. Het klusje was binnen een half uur geklaard. Voordat ik de slijptol opruimde, heb ik er een nieuw schijfje ingedaan.
Het staat zo zielig om de tol met een bijna onbruikbaar schijfje achter te laten; niet leuk voor de volgende die hem wil gaan gebruiken. Wat dat betreft is het net als met het laatste velletje wc papier; wel even een nieuwe rol ophangen. Ik was met de Lupo gegaan, omdat ik na dat klusje naar de vuilstort zou gaan. Maar ja, dan moet je wel het pasje meenemen, domme Wimmie!!
Het is trouwens goed oppassen geblazen met de Lupo. Het karretje ligt dermate laag op de weg, dat verkeersdrempels, trottoirs en stootbanden in parkeervakken een regelrecht gevaar vormen. Voor dat je het weet heb je de neus beschadigd. Zelf vind ik het niet zo prettig om zo laag op de weg te zitten. Het zicht is aanzienlijk minder dan dat in de Ducato bus. De bus staat ook aanzienlijk hoger op de poten, zodat we geen last hebben van ophogingen. De neus van de bus is goed zichtbaar, vergeleken met die van de Lupo. Die van de Lupo verdwijnt uitbeeld naar beneden toe.
Soms gebruik is de carrosserie van een auto naast me als spiegel, om te zien tot hoever ik de Lupo naar voren kan rijden zonder de neus te beschadigen. De Lupo is wel super zuinig. Het drie cilinder diesel blokje, verbruikt ergens tussen 1 : 20 en 1: 30 en is ook erg stil. Je hebt nauwelijks in de gaten dat de auto 100 of sneller rijdt. Zo stil. Net zo stil als het nu in Duitsland is.

Duitsers eruit

waarom huil je nona manis?

Nee hoor, geen leedvermaak van mijn kant. Duitsers spelen over het algemeen erg goed, degelijk voetbal. Ze hebben de Hollandse school gekopieerd en verbeterd. Ze zijn er wereldkampioen mee geworden. Maar dit keer is Der Löw(e) uitgebruld; Wir schaffen es nicht. De Duitsers keren verslagen uit Rusland terug. L'histoire se répète.
Mexico gaat wel door, ondanks het verlies van Zweden. De Zweedse naaimachine Toivonen was ook weer van de partij. Ondanks de winst tegen Duitsland gaat de Zuid Koreaanse ploeg weer naar huis. Maar met opgeheven hoofd; ze hebben immers de wereldkampioen verslagen en uit het toernooi geknikkerd. Laat het nou net keeper Neuer zijn die helemaal van een koude kermis thuis zal komen. Het was nog de vraag of hij mee zou gaan naar dit WK vanwege een blessure. Hij ging mee naar voren voor de 1-1. Maar hij verloor een duel waardoor de bal in een verlaten Duits doel rolde.
Ik zag gisteren ook nog Maradona even. De man die stug volhoudt, dat God vals speelt. Zijn kerk heeft hem daarvoor  nog steeds niet geëxcommuniceerd. Maradona wond zich gisteren nogal erg op. Zeg maar, typisch Zuid Amerikaans. De beelden waren niet zo duidelijk, maar volgens mij probeerde de Argentijn aan het eind van de wedstrijd de kalklijnen op te snuiven. Life is live.

Zwakke analyses

Zoals bekend volg ik graag detectives. Ik hou ervan situaties of gebeurtenissen te analyseren en naar oplossingen te zoeken. Puzzels oplossen vind ik daarom ook erg leuk.
Ik kijk ook naar reconstructies van waar gebeurde misdaden. Een paar keer viel mij op, dat de recherche tamelijk onzorgvuldig het werk deed. Ook vandaag. Dit keer ging het om een vermissing van een vrouw. Ze woonde op kamers bij een kennis nadat ze gescheiden was.
Familie van de vrouw wees naar de ex als verdachte. Hij was al een paar keer beschuldigd van huiselijk geweld. Na verloop van tijd en allerlei situaties, werd de auto van de vrouw gevonden. Vlak in de buurt waar ze woonde. Het viel de recherche op, dat de stoel van de bestuurder ver naar achteren geschoven was. De vrouw en haar ex waren beiden 'slechts' 1.70 m lang. Ik dacht direct aan de verhuurder van de kamer van de vrouw. Toen hij in de deuropening stond zag ik dat hij lang van postuur was. Nog langer dan de rechercheurs. Komt bij, dat in het algemeen gebleken is dat de laatste die het slachtoffer gezien heeft vaak meer weet of zelfs de dader is.
Na bijna 10 jaar werd de zaak als cold case weer opgepakt. Pas toen viel het een rechercheur op, dat de verhuurder nooit echt verhoord was en dat hij zelfs een test aan de leugendetector had geweigerd. Een bezoekje aan de man leidde ertoe, dat hij vrij snel bekende de vrouw gedood te hebben en haar ergens op een perceel van zijn ouders had begraven.
Jammer dat zo'n zwak, bijna amateuristisch recherchewerk moest leiden tot 10 jaar wachten op een oplossing van een vermissing.

Een Russische ezel

Zoals je weet kijk ik tijdens de reclameblokken even naar het wk-voetbal. Dat klinkt als weinig kijken, maar er zijn veel en lange reclameblokken op onze zenders. Haha. Tijdens een wedstrijd van Rusland lukte het mij om vijf keer een en dezelfde speler in beeld te zien. Alle keren voor een vrije trap. En alle vijf keren schopte Aleksandr Samedov de bal wild over jan en alleman buiten de lijnen! Al zijn wachtende medespelers voor het doel van de tegenstander keken omhoog om die bal van Samedov te zien overvliegen. De tegenpartij was natuurlijk erg content met de vrije trappen van Samedov. Alsof het een Russisch ei betrof dat telkens overvloog. Na twee keer zo'n trap had ik als coach iemand anders aangewezen. Al was het maar vanwege de ezel en de bekende steen. Maar Samedov mocht doorgaan met zijn miskleunen. Rusland verloor.

Hond op vakantie

Als regel hanteren we al zo'n 40 jaar, dat de hond meegaat op vakantie. Helaas kan dat niet altijd. We hebben een paar keer een vliegvakantie gehouden, waaronder twee van de zaak.  En we hebben een keer een bruiloft bijgewoond. We hadden voor de honden een oppas geregeld. Een keer heeft een hond bij mijn ouders gelogeerd, omdat mijn pa dat leuk vond. Voor de bruiloft hebben we de honden, een bouvier en een bobtail, een nachtje in een pension laten verblijven. De bobtail vond het een feest, de bouvier had heimwee. Dus dat deden we niet meer. Nooit meer. Het gaat niet zozeer om de verzorging en aandacht in zo'n pension, maar meer om de binding die de hond met zijn bazen heeft.
Al onze honden waren / zijn het campingleven gewend. Ze liggen rustig aan de riem of achter een omheining van een gespannen net. Geen geblaf of rukken aan de riem of geknaag. Een keer is een riem doorgebeten. Dat heeft die Friese teef gedaan toen we in Roemenië waren. We bekeken toen een tandartsenpraktijk en Fenna moest even buiten blijven. Maar dat zag de Friezin niet zitten. Logisch, we waren uit beeld en ze bevond zich op vreemd terrein.

Democraten?

Binnenkort hebben we een bbq voor leuke mensen uit de buurt. Ze krijgen allemaal een uitnodiging. Dat is alles. Nee, we gaan niet vooraf vragen op wie of welke politieke partij ze de laatste keer hebben gestemd. En of ze achter de politiek van Trump staan of niet. Die criteria klinken wat raar, maar blijkbaar is dat voor een aantal ondernemers in het grote Amerika wel van belang. Het is een actie die vooral door ondernemers die zich aan de Democraten verbonden voelen of dat zijn. Zij weigeren klanten op grond van hun stemgedrag. De rassenscheiding en discriminatie wordt nota bene door mensen die zichzelf Democraat durven te noemen zodoende weer opgetuigd met een nieuwe insteek : de politiek. Respect voor een andere mening wordt alsmaar minder. Op naar de totalitaire staat? Of gaat men eerst op elkaar schieten? Overigens is het helaas zo, dat ons landje driftig en zonder enig nadenken de maatschappelijke ontwikkelingen van overzee volgt. Maar voor ons maakt dat niets uit. Ook niet wanneer men op de VVD gestemd heeft. Zelfs al zouden mensen op Denk stemmen, ze zijn hier welkom. Al was het maar voor een interessante discussie. De democratie en de vrijheid (in wettelijke gebondenheid) blijven bij ons bovenaan staan.

No Harleys

Ach, het is weer wat anders dan No Surrender. Misschien ook beter. Veel criminelen rijden immers op een HD. De importheffingen van Trump zijn bedoeld om de eigen economie weer aan te zwengelen, binnen het kader van Make America Great Again. Als Trump slim is, en ik verwacht dat van een super-zakenman, dan zou hij de inkomsten van de heffingen (als die er zijn) moeten aanwenden om de eigen economie op te krikken en bedrijven als HD te steunen. Als HD de gestegen exportkosten zou kunnen compenseren, dan blijft de motorenfabriek in de VS.
Wie weet wordt de productie van de HD fiets naar China overgebracht. Harley Davidson, Made in Hong Kong. Haha! Eigenlijk maakt het niet zoveel uit waar naartoe. De Harley is dan geen echte Amerikaan meer. Maar eentje die gedeporteerd is. Een schrale troost : het is vaker verkeerd afgelopen met Harley's.

Persvrijheid?

Het wordt alsmaar onrustiger in ons kikkerlandje. Er twee aanslagen gepleegd op gebouwen van media. Met een raketwerper en een brandende auto. Premier Rutte spreekt er schande van : "Een aanval op de persvrijheid en de democratie!" roept de huichelaar. Aanval op de democratie? Meneer Rutte doet er driftig zelf aan mee. Aan het neerhalen van de democratie. Het is steeds meer de gewoonte om tegenstanders niet via de democratie te bestrijden, maar met andere, ondemocratische middelen. Het lijkt er steeds meer op, dat bepaalde vrijheden voorbehouden zijn aan minderheden. Zelfs wanneer door die vrijheid anderen bedreigd worden.
Wie voor een betere handhaving is, wordt  niet uitgenodigd voor een toelichting of een discussie, maar wordt weggezet als nationalist of mensenhater. De persvrijheid is inmiddels zover, dat er maatregelen genomen worden tegen nepnieuws. Aan de verspreiding ervan maakt menig politicus zich trouwens ook schuldig. Al was het maar door liegen, te zwijgen en/of halve waarheden te vertellen. Politici zijn voor mij al lang ongeloofwaardige sujetten, die steeds vaker te onpas iets uitkramen. En als het te pas is, is het hen te pas. Niet de achterban die zij menen te vertegenwoordigen.

Aanstelleritis

Dat woord gebruikte mijn moeder soms, als we in haar ogen ons aanstelden; jammerden om niets. Daar denk ik aan als ik naar voetbal kijk. Sommige scheidsrechters zijn het meer dan zat, wanneer na een lichte aanraking een voetballer kermend van de pijn over de grond rolt. Uruguay speler aka komediant Cavani begon er de wedstrijd mee, maar de scheids gaf hem gelijk op z'n donder. Hoe anders is het met een sport als rugby gesteld, waar elkaar fysiek flink aanpakken heel gewoon is. Toch is daar nauwelijks sprak van aanstelleritis.
Aanstelleritis komt vooral bij kinderen voor. Ik zag het vorige week nog, toen iemand zogenaamd mank aan kwam lopen. Afgaande op het souvenir op het been, liep ze helaas voor haar met het verkeerde been mank. Haha! Even later zag ik haar buiten rennen. Maar toen ik wat later naar haar been informeerde, liep ze weer mank. Dit keer met het goede. Prachtig! Wie een beetje oplet ziet zo wanneer sprake is van aanstelleritis. Zowel bij kinderen als bij volwassenen. Vaak worden mannen dat gedrag verweten. Mannen wier moeder of vader nooit zei : "Stel je niet zo aan!"

Back in the USSR

Vanwege het WK voetbal 2018 :

Help, mijn vrouw is....

Laatst klaagde iemand over stank in de toiletruimte van zijn caravan. Meneer vroeg naar een oplossing. Ik dacht met mijn ontnuchterende onschuld direct : "Wat dacht je van een kookboek!"
Ik zit nog te wachten op een paar nieuwe tv programma's. Noem ze maar anti-feministische vermakelijkheden. Een programma als "Help, mijn vrouw kookt!" of "Help, mijn vrouw is moeder!" of  "Help, mijn vrouw doet het huishouden!" Het zou allemaal kunnen.
Ik leef in een andere tijd. Een tijd waarin de spinazieacademie verdwenen lijkt. Dat waren nog de echte vrouwen en echte moeders. En wat mij betreft nog de echte vrouwen. Goed geschoold, creatief en gemeend zorgzaam. Tijden veranderen. Het is de tijd van ongeschoolde vrouwen voor wat betreft het runnen van een gezin en alles wat daarmee van doen heeft. Veel jonge vrouwen kunnen niet eens een aardappel koken. Hun jeugd was er een van de pizzadoos en/of de snackbak. En anders een magnetronmaaltijd. Ze kunnen hooguit stress-thee zetten, dankzij Google.
Het huishouden doen is bij hen ook in verval geraakt. Je hoeft enkel naar ramen te kijken. De moederrol denken ze te kunnen overdragen aan een vreemde in een crèche, die daar haar geld verdient. Vaak ook een moeder, die zich aan andermans kindjes ergert. Nee, die huidige moeders gaan liever werken en uit. Zoals in hun tienertijd.
Een tijdje geleden moest ik een vrouwspersoon, die beweert Indisch bloed te hebben uitleggen, wat gado gado is. Ze dacht vast dat het een antieke loopvogel van Papoea Nieuw Guinea is, die op een speciale manier klaargemaakt wordt. Ja mensen, het wordt alsmaar vreemder voor deze oude man. Ik heb een paar keer meegemaakt dat vrouwen mij vroegen of ik ook kon stofzuigen, de was kon doen enz. vanwege mijn doe-het-zelf handigheid. Ik antwoordde, dat ik ook daarvoor mijn hand niet omdraaide. Ze vonden het heel erg knap van mij, dat ik dat huishoudelijk werk ook kon. Ik vind het zelf tamelijk dom werk, waar je niet knap voor hoeft te zijn.  Dus kom achter die make-up tafel vandaan en doe het huishouden! En begin nou niet over vrijheid : 

Fotoalbums maken

Jammer van het mooie weer. Maar ik wil per se nog een paar fotoalbums maken. Dat is meer werk voor dagen met minder goed weer. Het worden weer fotoalbums op mijn manier, dus veel tekst met een paar foto's. Het gaat in beide gevallen over Curaçao. Ik wil een album maken van de periode 1961 tot 1964 toen we op dat eiland woonden en een van het afgelopen verblijf daar. Ik zou ook één groot album kunnen maken en de beide periodes daarin combineren. Dan zou ik willen gaan voor een mix van verhalen en geen deel jaren 60 en een deel 2018. Misschien als concept het jaar 2018 als uitgangspunt met flashbacks naar de jaren 60. Ja, ik denk dat ik het maar zo doe. Scheelt weer ruimte op de boekenplank. Haha! De verhalen pluk ik van de beide blogs. Dat scheelt weer veel denk- en typewerk. Ik ben niet zo'n type dat het wiel wil uitvinden.

Policia Nacional do Brasil

Soms kom ik bij toeval interessante of leuke of ietwat schokkende videootje tegen op YouTube. Zo kwam ik via het zoeken naar wat technische kennis pardoes terecht bij de werkwijze van de Braziliaanse politie. YouTubes wegen zijn ondoorgrondelijk. Die aanpak is heel anders dan die van onze poeslieve Hermandad. Ik geef toe dat er flink geschoten wordt. Over en weer meestal. Maar niet altijd. Wat dacht je van een achtervolging van criminelen, waarbij vanuit een helikopter de vluchtwagen onder vuur wordt genomen? Of een agent, die vanaf zijn motorfiets op vluchtende verkeersovertreders? Agenten controleren je rijbewijs terwijl ze een vuurwapen op je richten. Hatsikidee! Het schijnt daar heel gewoon en vaak noodzakelijk te zijn, vanwege de harde criminaliteit waarbij criminelen vuurwapens gebruiken. Van jankende criminelen ('de politie doet gemeen') heb ik niet gehoord. De gevangenissen in Brazilië puilen uit. Nieuwbouw en het houden van gevangenen is natuurlijk veel duurder dan een beleid met letterlijk 'zand erover' als uitgangspunt.
De aanpak in het land van de carnaval en de samba staat haaks op die van ons. We hebben door onze emoties de politie geboeid in plaats van de criminelen.

Recht in de ogen

Het is een paar keer voorgekomen, dat ik, alvorens antwoord te geven, tegen de vragensteller zei : "Kijk me even recht in de ogen". Het ging om situaties waarin ik ten onrechte beschuldigd werd van iets.
Ergens van beschuldigd worden is wat anders dan wanneer men mij vragen stelt. Ik ben op voorhand een aantal keer van iets beschuldigd. Daar heb ik moeite mee. Het ging in alle gevallen van horen zeggen. Of wel geouwehoer achter mijn rug. Maar ja, dat heb je snel als leidinggevende / verantwoordelijke. Ik deed er zelf in het begin van mijn loopbaan ook soms aan mee. Totdat ik tot inzicht kwam. In bijna alles wat ik doe, bereid ik me eerst voor en doe ik mijn best. Als het dan toch verkeerd gaat, is het gewoon jammer. Spijt ken ik niet of nauwelijks. Ik heb ook niet het gevoel dat ik ergens in tekortgeschoten ben. Ik wil mezelf ook recht in de ogen kunnen blijven kijken. Als eerste. Ik geef toe, het maakt mijn leven leuker. Leuker dan 's nacht te liggen woelen met allerlei vragen aan mezelf; had ik niet beter zus of zo enz. Het is en gaat goed zo. En wat mijn fouten betreft : ik ben ook maar een mens. Of overdrijf ik nu?

VMBO Maastricht -2-

Vanmorgen las ik dat twee bestuurders hun ontslag hebben ingediend naar aanleiding van het feit dat ruim 350 leerlingen opnieuw examen moeten doen. Het zijn vast de twee die al van plan waren op te stappen. Dus geen centje pijn voor de schoolleiding. Nee, alle betrokken docenten en het hele bestuur moeten aangepakt worden. En helaas, de leerlingen moeten alsnog gaan voldoen aan de gestelde eisen. Het is een schande dat de school ervoor pleit de leerlingen alsnog het diploma te geven. Ze bevestigt daarmee nogmaals haar belabberde standpunt, dat de kennis die het diploma vertegenwoordigt van geen belang is. Het lijkt het CBR wel, afgaande op "De slechtste chauffeur van Nederland". Ik reken erop dat de minister geen gehoor zal geven aan deze belabberde oproep.

Een sneue docent

Ik ga weer even terug naar school. Toen ik in 1969 eindexamen gedaan had, kreeg ik van de Culturele Dienst van de Franse ambassade een boek vanwege mijn prestaties met het vak Frans. Dat was een boek van Théophile Gautier, in het Frans geschreven. Ik heb het nooit gelezen, maar toch. Op het www las ik een berichtje, waarin het ook over een boek als prijs ging. Op een school, heeft docent Henk Bolk zijn beste leerling ook een boek cadeau gedaan. Dat lijkt leuk. Helaas was het boek dat Bolk uitreikte bedoeld als flinke steek onder water, of zo je wilt een slag onder de gordel of anders een flinke trap na voor de leerling.
De leerling in kwestie is openlijk aanhanger van de FvD, een democratische politieke partij met een frisse kijk op maatschappij en politiek. Daar is de blijkbaar linkse Bolk (veel docenten zijn links en dat mag, zolang ze dat maar niet uitdragen) niet van gecharmeerd en dus kreeg de leerling en plein publique een terechtwijzing in de vorm van een boek tegen ....  fascisme. Wat een sneue man is meneer Bolk, die overigens blijft ontkennen dat dat de bedoeling was. Iedereen die enigszins politieke partijen die rechts zijn volgt, weet dat aanhangers ervan vaak voor fascisten, vreemdelingenhaters, nationalisten en dergelijke worden uitgemaakt door vooral links georiënteerde mensen. Hulde aan de leerling dat hij het zolang uitgehouden heeft met dit heerschap. Hij vond de actie van zijn docent erg teleurstellend en beneden maats. Maar ja, niet elke leraar is slimmer en/of verstandiger dan een leerling.
Ik ben wel blij met mijn boek. En ik ben ook blij dat boek in 1969 gekregen te hebben, toen er nog sprake was van respect over en weer. Meneer Henk Bolk had mij wellicht een boek gegeven met als titel "NSB'ers in Nederland" of  "Landverraders onder ons" of een ander boek met een titel van soortgelijke strekking. Met de beste bedoelingen uiteraard.

Vogelhuisje met stokje

Aan de oostkant van de muur van het schuurtje hangen vier vogelhuisjes. Twee stuks heb ik zelf gemaakt van afvalhout, bijna conform de richtlijnen. Een (links, met puntdak) hebben we gekregen. Het gat is veel te klein. De ander is van plastic(! O jee!) die uit een winkel komt. Erg onnatuurlijk. Voor de leergierige lezers : Helemaal rechts is een lamp, ook van plastic.
Toen ik die twee kastjes gemaakt had en een van een stokje voorzag, kreeg ik direct commentaar : Dat stokje hoort er niet!" Eerlijk gezegd heb ik nooit een vogel takken zien wegzagen in de buurt van zijn nest. Maar goed, ik zie ook niet alles, dus kan het best zijn dat er een vogel met een takkenzaag rondvliegt. Of dat ze meneer Specht inhuren. Weet ik veel?
Ik kreeg later meer soortgelijke opmerkingen over dat stokje te horen.
Nu is het mij opgevallen, dat van al die kastjes de afgelopen jaren één en hetzelfde favoriet is bij onze gevederde vriendjes : mijn zelfgemaakte kastje met stokje! Op grond van de keus van de eindgebruikers, de vogeltjes, lijkt mij dat het kastje met stokje het meest tegemoet komt aan hun eisen en wensen. Of zouden die vogels dat doen omdat ze zo'n hekel hebben aan al die betweters? Dat zou ook kunnen.
Ik heb beide huisjes ook wat ondieper gemaakt. En dus zijn ze niet meer conform de bouwvoorschriften van de deskundigen. De oude versie was te diep, waardoor het jonge spul niet uit kon vliegen. Met de verhoogde vloer dus wel. Zo zie je maar weer, je moet niet alles geloven wat deskundigen beweren. En van die zwarte kunststof kraai (rechts onder) trekken ze zich ook niets aan. 't Is maar dat je het weet.

Een Velux dakraam

Op de 'grote' zolder hebben we een groot dakraam in het dakbeschot zitten. Het geeft veel licht en frisse lucht. Omdat het raam op het zuiden ligt, staat de zon erop. Die geeft veel warmte op de zolder. Te veel. Dus hebben we zonwering aangebracht. Door Sonja gemaakt van een stuk zonweringsdoek. Als dat doek erop zit, dan is het pikdonker op zolder. Het was geen doen om dat doek telkens te verwijderen of weer te monteren. Dus daar moest iets op gevonden worden. Onlangs zag Sonja een goedkope aanbieding van een zonwering speciaal voor Velux dakvensters. Die heeft ze besteld en ontvangen. Zaterdag hebben wij die samen gemonteerd. Dat klusje stelde weinig voor. Het doek is gemakkelijk op te rollen (rolgordijnsysteem) en laat licht door, zodat de lamp op zolder niet meer telkens aan hoeft.
Eerder heb ik horren gemaakt voor datzelfde kantelraam. Niet alleen om muggen en ander ongedierte tegen te houden. Ook om bij geopend raam de dakhazen buiten te houden. Het dak begint al op huiskamerhoogte, dus is voor katten gemakkelijk te beklimmen. Ik heb twee horren gemaakt, die ik tegen elkaar kan schuiven. Ze sluiten zowel boven als onder en aan beide zijkanten aan op de gordingen en dwarsbalken. Om een goede aansluiting te krijgen heb ik tochtband op het houtwerk geplakt, daar waar de lijst van de horren zit. Dus de boel is hermetisch afgesloten voor kruipende en vliegende beestjes. De horren zijn gemakkelijk te verwijderen en terug te plaatsen voor het geval het raam gezeemd moet worden.
Tja, en dan is er nog een ander soort wezen waartegen maatregelen genomen moesten worden. Het zogenaamde onderwereldsoort. Of wel inbrekers. Ik heb op het raam een veiligheidssluiting gemonteerd. Zo'n kettinkje zoals dat voor deuren gebruikt wordt. Van buitenaf kan het geopend raam (kierstand of iets groter) enkel met grof geweld open gemaakt worden. Als dat zou gebeuren, zal Fenna wel haar bekkie roeren. Hoewel, misschien gaat ze koffie zetten. Ze is vaak zo lief tegen anderen.

VMBO Maastricht

Een echt verdiend diploma

Het is weer zover. De zoveelste keer dat een school zijn plicht verzuimd. Zoals ik al vaker zeg : het onderwijs in ons landje keldert naar een bedenkelijk niveau. Met liegen en bedriegen als hoofdvakken. Helaas zijn de leerlingen vaak de dupe. Er gaan stemmen op de gedupeerden toch maar het diploma te geven. Dat kan natuurlijk niet. De leerling zal dan blij zijn, maar collega-leerlingen die in de juiste examenomstandigheden gezakt zijn en de toekomstige vervolgopleiders en werkgevers van de gedupeerden dus niet, lijkt mij. Als dit feest -toch een diploma- doorgaat zou ik als werkgever even een aantekening maken ten behoeve van het selectieproces. Diploma's moeten nu eenmaal aan eisen voldoen. Er zijn al genoeg valse diploma's in omloop. Diploma's die niet uitgereikt hadden mogen worden en nagemaakte exemplaren.
Nee, de leerlingen en hun ouders /verzorgers zullen het schoolbestuur en de -leiding even flink op hun donder moeten geven. Die mensen hebben gewoon hun huiswerk niet gemaakt. Dus de lat erover. Of had men het te druk met staken? Alle betrokken docenten moeten een slechte aantekening op hun conduite staat krijgen. Controleer gelijk even in hoeverre ze voldoen aan de gestelde eisen voor het docentschap. Voor in het register.

Hij was maar een kamper

Zoals je weet puzzel ik graag. Toen ik met een puzzel bezig was, zag ik op de pagina ernaast een kop die mijn aandacht trok. Ik las het artikel en schudde toen meewarig mijn hoofd. Het betrof een vrouw die volgens haar een leuke, lieve, behulpzame man trof. Stukken beter dan al die andere macho's die bier dronken en verder niet echt in haar geïnteresseerd waren. Maar toen ze bij die aardige man op bezoek ging, liet ze hem weer als een baksteen vallen. Want..... hij woonde in een stacaravan op een park met familie van hem! Ze schaamde zich en weet niet hoe ze zoiets aan haar familie moet verkopen. Aan het eind waagt ze het ook nog om de lezer advies te vragen.
Tja, dan zeg ik : "Misschien helpt dit videootje je op weg." Maar het kan zomaar zijn dat ze ook dit gedrag heel gewoon vindt.

Pechtold is corrupt

Ons land, onze regering dus, is op de vingers getikt vanwege de kwestie Alexander Pechtold. Meneer heeft van een Canadees een appartement cadeau gekregen en heeft dat niet gemeld. Volgens P was dat niet nodig, omdat het een privé schenking zou zijn geweest. Maar ja, wat is privé en wat is zakelijk in zo'n geval met zo'n functie? Het feit dat in eerste instantie een onderzoek afgewezen werd, geeft aan dat de corruptie verder gaat dan enkel meneer P. Anderen zijn blijkbaar bang dat hen ook zoiets te wachten staat. Laten we wel zijn, wie geeft er nou 'zomaar' een flat weg? Niemand, tenzij er iets voor gedaan is of de tegenprestatie nog moet komen. Zou het om het doodslaan van jonge zeehondjes gaan? Of weet P iets pijnlijks van de schenkende Canadees en is dat optrekje een soort zwijggeld? Of is dat flatje bedoeld om illegalen te huisvesten? Het blijft voorlopig giswerk.
 Vooral omdat P de gift stil hield, krijg ik het gevoel dat er sprake is van omkoping. P bedingt vaak als voorwaarde voor een gesprek of uitnodiging dat men over dit onderwerp dient te zwijgen. Nou, dat zegt mij genoeg; P chanteert ook. Ik ben benieuwd hoe de regering reageert. Wordt het zandzakken voor de deur omdat het merendeel zelf ook boter op het hoofd heeft, of reageert ze unaniem met een grondig onderzoek? De tegenstemmers zijn wat mij betreft bij voorbaat ook corrupt.

Naaimachine Toivonen

Het Zweedse elftal beperkte zich tot wat balbezit. Ze hadden niet bepaald de intentie om er even flink tegenaan te gaan en de Duitsers met een nulletje of 4 naar die Heimat te sturen. Toivonen speelde bij de Zweden ook mee. Toen hij hier nog voetbalde kreeg hij de bijnaam De Naaimachine. Toivonen was erg bedreven in het naaien van tegenstanders, die dan gele of rode kaarten kregen. Zo kon PSV menige wedstrijd naar zijn hand zetten. De blonde, oude Naaimachine scoorde, heel beheerst moet ik zeggen, het eerste doelpunt. En daarmee was de wedstrijd voor de Zweden gedaan. Dachten zij, want ze vergaten blijkbaar dat ze te doen hebben met Duitsers. De Duitsers maakten gelijk. Reden voor de Zweedse coach een terrorist (speler met lange baard) in te zetten. Dat pakte wat anders uit. Zeg maar, net als in Zweden zelf.  Duitsers gaan door tot het süsse eind; de overwinning. Dat is algemeen bekend. Je bent pas van die Duitsers af, wanneer je na twee uur of meer weer in de kleedkamer zit. En zo geschiedde het dat in de laatste minuten van de wedstrijd de terrorist een Duitser aan de rand van het strafschopgebied neerhaalde. En ja hoor, de Duitse vrije trap vloog over de al graaiend zwevende Zweedse doelman in het doel : 2-1.
De Naaimachine Toivonen was inmiddels gewisseld, want hij naaide dit keer geen tegenstander en zodoende zijn eigen coach. Dat krijg je met oude Naaimachines.

Echte thee

liegen waar je bij zit

's Middags is het bij ons vaste prik : thee! Ergens tussen half drie en drie uur zetten we het water op. Elektrisch, dus gas-loos. Wij zetten de thee nog op de ouderwetse ik-heb-nog-tijd-en-een goede-smaak manier. Dus thee in een pot. Niet meer met losse thee in een thee-ei, maar met thee in een zakje. Helaas. Ik drink liever geen thee met een chemisch smaakje, zoals al die zogenaamde fruitvarianten. Allemaal onzin. Het lekkerst is de losse thee. Ik heb nog meegemaakt dat die losse thee gewoon in een stenen theepot werd gedaan. Om de blaadjes op te vangen goot men de thee via een theezeefje in het kopje. Zo was het ooit en voor mij de mooist gezette en lekkerste thee. Die thee werd dus heel natuurlijk gezet. De meest natuurlijke manier was die van mijn oma. Die zette geduld-thee. Zij had zo'n kookkachel met gaten en ringen. Daarin liet ze een zwarte ketel met water zakken. En dan wachten tot het water kookte. Dus geduld is ook belangrijk. Eerst werd de theepot omgespoeld met wat kokend water. Vervolgens ging de losse thee in de pot en werd het kokend water erop gegoten. Daarna ging de pot in een theemuts om daar afgesloten van de kou en de rest van de wereld in alle rust te trekken. Later kreeg de theezeef concurrentie van een ei. Het thee-ei. Oké, dat ei kon mijn goedkeuring nog wegdragen.

O ja, de theemuts. Ooit bedoeld om lekkere thee te maken. De theemuts van tegenwoordig maakt aanzienlijk minder lekkere thee. De theemuts van tegenwoordig schenkt heet water in een theeglas (moest zo nodig het kopje vervangen, zodat men kan zien dat er stiekem niet nog meer rommel in de thee zit dan sec chemische) en dompelt er een zakje in en haalt het een paar keer driftig op en neer. Klaar is de stress-thee. Er zijn veel theemutsen tegenwoordig. Heel veel. Door hen zijn velen aan de koffie gegaan. Wel eens in zo'n theezakje gekeken? Nee hè? Moet je ook maar niet doen, dan blijf je geloven dat daar echte theeblaadjes inzitten. Waar denk je dat al dat gewied onkruid naartoe gaat? En die witte balletjes? Dat is volgens mij piepschuim om de boel wat drijvend / zevend te houden. Of is het een schimmel? Maar laat ik geen slapende theehonden wakker maken.
Als ik zo'n doosje thee openmaak, dan ruik ik niet de thee van vroeger. Onze thee lag in een vierkante verpakking in de keukenkast. In de verpakking zat nog een verpakking, van zilverpapier. Ja, toen dacht men ook aan de blinden. Die kregen ook de doppen van de melkflessen.
De thee was zwart van kleur en rook heerlijk! Volgens de verpakking kwam de thee uit het verre Indië. Daar kwam de echte thee ooit vandaan. Tegenwoordig komt die thee uit de supermarkt. Soms doe ik er een echt blaadje in. Munt of brandnetel. Of wat echte citroensap. Heb ik toch nog het gevoel dat het net echte thee is.

ING Oranjerekening wordt Rood

Van de ING kreeg ik een brief waarin gemeld werd, dat mijn rekening nu Oranjerekening heet. Nou en? Wat interesseert mij die naam nou? Voor mijn part heet het KindvandeRekening.
Zo op het oog lijkt het nergens op te slaan, zo'n naamsverandering. Maar vergis je niet. Zo'n bank investeert niet zomaar in een flinke mailing naar al haar rekeninghouders en het wijzigen van de opdruk. Die bank investeert in iets, waarmee ze nog meer geld kan verdienen binnenhalen. Mijn rekening was ooit een betaal- of salarisrekening. Toen verscheen opeens het woord Spaar, dat nu Oranje geworden is.
Het zal wel weer over hogere kosten en lagere rentes gaan. Oranje, dat is bijna Rood. Nog even geduld.

Wat een afknapper

Ik schudde meewarig mijn grijze kop, toen ik een foto voorbij zag komen. De foto toonde een vertegenwoordiging van ons leger, bestaande uit stoere, grote mannen in uniformen. Qua uiterlijk mannen van stavast. Ze werden geïnspecteerd door een paar hoge pieten, die er in hun uniformen nog stoerder uitzagen. Tussen die stoere hoge omes liep een verdwaalde kip. Ja, sorry, zo leek het mij. Die verdwaalde kip bleek onze minister van Defensie Ank Bijleveld te zijn. Die kip is dus de grootste baas van al die stoere haantjes. Zeg nou eerlijk : dat is toch erg lachwekkend? Ik ben best wel voor gelijke behandeling van mannen en vrouwen. Maar Ank Bijleveld wil ik eerst door de modder zien kruipen, een speedmars zien rennen, uit een vliegtuig zien springen (mag zelfs met parachute van mij), een paar terroristen zien doodschieten en het Kanaal over zien zwemmen. Misschien oogt haar blik dan wat stoerder, loopt ze dan ook wat mannelijker en krijgen die witte beentjes van haar dan ook wat kleur. Pas dan, als blijkt dat ze ook  geestelijk daartoe in staat is, mag ze leiding geven aan ons leger. Een soort Kenau dus. Nu was het net alsof iemand zijn moeder had meegenomen om soldaatjes te komen kijken. Wat een afknapper!

Een bekende naam

Op een sociaal medium kwam ik een mij bekende naam tegen. Het betrof een familie in de Resedastraat, waarvan twee van de jongens met ons bevriend waren. Toen ik die naam zag, dook gelijk een levensechte tekening van de kop van een Duitse herder voor mij op. Die tekening hing bij hen in de huiskamer en was door een van de jongens gemaakt. Ik besloot te reageren met de vraag of hij soms familie was van die familie Van W.. Ik kreeg dit keer vrij snel een bevestigend antwoord. Zijn vader, Paul, bleek een van onze jeugdvrienden te zijn. Zijn broers heten Wim en Kees. Wim was de oudste. Kees was jonger dan Paul. Van Pauls hand was de tekening die ik me herinnerde. Hij woont in het ouderlijk huis, tekent nog steeds en houdt nog steeds dieren. Leuk! Ik vertelde over mijn herinneringen en beschreef vrij gedetailleerd hun achtertuin eruit zag.
Hun ouders reden in een Morris Minor, een grijze. In die tijd, de jaren 50, een opvallend voertuig, want in de rest van de straat was toen nog nauwelijks een auto te bekennen. Net als in de Koningstraat, waar alleen Fokkema (rijles en taxi) en een ander gezin een auto hadden.
De heer des huizes was vrachtwagenchauffeur. We leerden daar veel over vogels. Maar ook andere dieren, zoals insecten en reptielen kwamen voorbij. Kees verzamelde vogeleieren. We kregen de strenge instructie, dat we enkel uit een nest met meer dan 3 eieren er eentje mochten pakken. Achteraf gezien een bijzonder mooi uitgangspunt van zo'n jong iemand. Paul kon vrij goed voetballen en speelde later bij RCL.
De kleinzoon waarmee ik contact had stelde me nog gerust, toen ik mijn herinneringen met hem deelde : "Aan uw geheugen mankeert niets!"

Zaterdag

Toen ik nog werkte was ik op zaterdag en zondag ook altijd vroeg op. Vroeg op betekent voor mij een extra lange dag om van te genieten. Nu ik met pensioen ben, is het nog steeds zo. Het is na zo'n 35 jaar werken een gewoonte geworden, denk ik.

Vanmorgen ben ik naar de loods geweest, om daar de kentekenplaatverlichting in orde te maken. De bumper van de Lupo ging er dus weer af. Omdat ik dat klusje eerder gedaan heb, lag ie zo op de grond. Een van de lampjes was blijkbaar slecht aangesloten geweest, want de fitting en de stekker waren deels gesmolten. Daar moest ik een creatieve oplossing voor vinden. Na enig gepiel (excusez le mot) lukte het me ook dat stekkertje op de fitting te drukken. Voor de zekerheid heb ik er een tie rip, of zo je wilt tie wrap,  omheen getrokken, zodat de boel niet los kan schieten. Het klinkt simpeler dan eht was hoor. Ik moest de bumper op hoogte houden, terwijl ik met dat stekkertje bezig was. De bedrading is namelijk nogal kort. Dat kleine bumperbalkje lijkt ook nergens naar. Ook achter de bumper dus gesjoemel door VW. Haha!
Voordat ik de bumper weer monteerde heb ik de beide moeren, die op de carrosserie gelast zijn aangepakt. Ze waren vuil en wat roestig, met gevolg dar de boutjes er niet helemaal ingedraaid konden worden. Ik heb een zelfde bout genomen, maar met een zeskantige kop. Eerst wat WD40 op de moer gespoten en toen met die bout het schroefdraad schoon gedraaid. De montage van de bumper aan de onderzijde was toen vlotjes gedaan. Omdat de achterklep niet meer soepel sluit, zou de wagen eigenlijk op een richtbank gezet moeten worden. Al was het maar om de achterpartij wat naar beneden te trekken.
Ik heb een keer iemand zoiets zelf zien doen. Hij wilde een ingedeukte bumper van zijn auto eruit trekken. Dus ging er een sleepkabel om een lantaarnpaal en werd het uiteinde aan de bumper vastgehaakt. Vervolgens stapte hij in zijn auto en gaf flink gas. Gevolg : een lantaarnpaal die knakte en boven op de auto viel. Ik stond er bij, maar ik heb pas gelachen toen ik uit de buurt was. De eigenaar van die auto was namelijk lid van de Hell's Angels. Die kan je beter toe- dan uitlachen.

Gevaarlijke honden

In de vorige eeuw was het de Duitse herder, later de bouvier, toen de dobermann en de rottweiler en nu de pitbull. Ze kregen stuk voor stuk het stempel 'gevaarlijk' opgedrukt. In wezen gaat het niet om de hond, maar om de baas. Die bazen hadden gebrandmerkt moeten worden als zijnde gevaarlijk en ongeschikt voor het houden / begeleiden van een hond.
Hier in de buurt lopen ook soms honden los. Vaak buiten het gezichtsveld van de eigenaar / verzorger. Soms komt zo'n hond hard op ons afrennen, omdat ze Fenna zien. Ik denk niet dat ze het op Indo's gemunt hebben. Ik ken die honden weliswaar, maar ik vind het toch vervelend. Het gaat hier ook om rassen met een negatieve naam. En ik weet niet wat hun eigenaren met hun hond doen of laten, wat plotseling een eventuele agressie kan oproepen. Gewoon aan de regels houden : aanlijnen. En als ze goed onder appel staan, mogen ze los waar het toegestaan is. Maar zorg er dan ook voor, dat je de hond kunt blijven zien.
Zoals gezegd is Fenna al een keer opgejaagd door twee herdershonden en een paar keer bij haar strotje gegrepen door een kleiner ras. Al met al heeft ze een paar slechte ervaringen opgedaan. Sindsdien is ze alert op dat soort honden, wat z'n weerslag kan hebben op een andere hond.

Mooi en smerig voetbal

Het verschil tussen de Zuid Amerikaanse en zuid Europese teams is klein. Ze hebben alle komedianten die smerige trucjes uithalen. Vooral als hun spel niet meezit. Gisteren waren het de Argentijnen die alerlei smerige overtredingen maakte, zonder een rode kaart op te lopen. De Argentijnen zijn met een Messi in vorm aanzienlijk zwakker. De Kroaten speelden erg goed.
Tijdens Brazilië Costa Rica zag ik ook zo'n voetballende miljonair die er weinig van bakte, Neymar. Meneer Neymar begon daarom maar over te schakelen op klagen en zeuren, inclusief veel theatraal gedrag om een penalty te versieren. Gelukkig is er een video-referee. Gelukkig ook voor Neymar liet de verdediging van Costa Rica hem zijn gang gaan, zodat hij in de slotminuut van de wedstrijd de 2-0 kon scoren. Met dat, overigens zeer eenvoudige, doelpunt redde de sterspeler zijn gezicht. Overigens vond ik de Nederlandse scheids, Björn Kuipers, de wedstrijd goed aanvoelen en leiden.

Soedah la'maar

Of ik mijn leven opnieuw zou willen doen? Ja hoor. Ik heb een leuke jeugd gekend en wat daarna gebeurde was ook erg interessant, leerzaam en te vaak leuk om het niet nog een keer mee te mogen maken. Oké, er waren ook veel mindere momenten en periodes. Maar ook die waren / zijn onderdeel van het leven, want het leven is soms ook hard.

Gisteren had ik het nog over 'soedah, laat maar'. Iemand voelde zich beledigd, omdat iemand anders beweerde dat ze voor iets niet betaald zou hebben. Het betrof iets van 40 cent. Ze had een vriendin het geld gegeven en die heeft het toen voor haar gekocht. Niets aan de hand. Maar mevrouw voelde zich door de beschuldiging in haar eer aangetast. "Zo'n opmerking zegt meer over de maker ervan, dan over jou", zei ik nog. Maar dat was voor haar niet voldoende.
Door het advies van mijn moeder en oma op te volgen, leerde ik als kind het schelden en pesten (bijna) te negeren. Die manier van doen heeft me niet alleen toch wat frustratie, maar ook een dikkere huid opgeleverd. Al moet ik toegeven, dat het inzetten van een dikke stok uiteindelijk een einde maakte aan de pesterijen en en mijn frustratie.
Ja, ik zou mijn leven best opnieuw willen meemaken. Maar dan wel met de kennis, ervaring en vaardigheden van nu. Niet omdat ik op voorhand dingen anders zou doen. Die wens heb ik niet. Maar misschien leer ik er nog meer van. Wie zal het zeggen?

Camper en puzzel

Toen ik een keer een VW kampeerbusje bekeek op een of andere camping, zei de eigenaar grappend : "Voor zoiets kleins moet je wel een heel goede relatie hebben."
Ja, een goede relatie is wel zo handig en kan het leven samen aangenaam maken. Samen in een kleine ruimte leven vraagt het een en ander.
Wij hebben voor of tijdens onze relatie niet echt afspraken gemaakt over ons takenpakket. De verdeling ging haast vanzelf. Ik werkte full time en Sonja deed het huishouden en zorgde voor de kids. Als ik thuiskwam nam ik taken van haar over. Geen pantoffels en een krant. Mijn werk hield dus niet na kantoortijd op. Huishoudelijk werk en zorg voor de kinderen vond ik vrij normaal om  te doen. Al was het maar, omdat we samen bezig waren. Later ging Sonja part time werken. In het begin 's avonds, dan nam ik het roer over. Later overdag, as de kids op school waren.
Al met al is het een kwestie van geven en nemen. En inzien dat je gezamenlijk iets onderneemt. Tot op heden gebeurt het verdelen van taken vanzelf. Als zij ergens mee bezig is, doe ik een ander huishoudelijk klusje. En andersom. We kunnen beiden niet rustig blijven zitten als een van ons aan het werk is. En voor alles geldt, dat we het op onze eigen manier doen zonder de grote lijnen uit het oog te verliezen. Ook voor wat betreft de opvoeding van de kinderen.
Soms blijven klusjes liggen, omdat gedurende de dag andere, belangrijkere en/of leukere zaken bracht. Die andere zaken kunnen dus ook leuke dingen zijn in de ontspannende sfeer. De boog moet niet altijd gespannen zijn. Overigens zijn de meeste klusjes voor mij ontspanning. Ik ervaar andere inspanning echt als ontspanning. Meestal zet ik een cd op en ga dan vrolijk aan de slag. Een opgeruimde omgeving vinden we beiden prettig. Als we weggaan laten we een opgeruimd huisje achter. Dat maakt het thuiskomen extra fijn.
Op veel punten zitten we op één en dezelfde lijn. Ook voor wat betreft de vrijetijdsbesteding. Dat scheelt. Verschillen zijn er natuurlijk ook. Die verschillen hebben meer te maken met het man en vrouw zijn. Die moet je niet proberen te veranderen. Ook al zou je dat soms graag willen.
Een relatie is net een grote puzzel. Elk heeft zijn eigen stukjes ingebracht, met een paar stukjes die niet passen of ontbreken. Daar kan je aan werken of accepteren zoals het is.
Op een puzzel die niet helemaal compleet is raak je niet uitgekeken. Onze puzzel past dus mooi in een kleine camper.

Vliegen

Ik heb gelukkig geen last van vliegangst. Ook al kijk ik geregeld naar docu's over rampen met vliegtuigen. Wat ik wel doe, is van achter het raampje de vleugel en/of motor inspecteren. Ik kijk of alles goed vastzit en functioneert. Gek hè? Het vliegtuig waarin we laatst vlogen had geen zichtbare popnagels, bouten en/of lasnaden op de vleugel. En de motoren waren ook niet te zien. Ik zag alleen de flappen bewegen tijdens het opstijgen en het landen. De vleugel  heeft de hele reis aan het vliegtuig vastgezeten. Al klapperde het wel veel.
Ik had het onlangs over het nummer Ebony Eyes van The Everly Brothers. Dat gaat ook over een ramp met een vliegtuig; een tranentrekker.

 Ebony Eyes.

On a weekend pass I wouldn't have had time
To get home and marry, that baby of mine
So I went to the Chaplain and he authorized
Me to send for my Ebony Eyes

My ebony eyes was coming to me
From out of the skies on Flight 1203
In an hour or two, I would whisper "I do"
To my beautiful Ebony Eyes

The plane was way overdue
So I went inside to the airline's desk and I said
"Sir, I wonder why 1203 is so late"
He said, "Oh they probably took off late
Or they may have run into some turbulent weather and had to alter the course"

I went back outside and waited at the gate
And I watched the beacon light from the control tower
As it whipped through the dark ebony skies if it were searching for
My Ebony Eyes

And then came the announcement over the loudspeaker
"Would those having relatives or friends on Flight number 1203
Please report to the chapel across the street at once"

Then I felt a burning break deep inside
And I knew the heavenly ebony skies
Had taken my life's most wonderful prize
My beautiful Ebony Eyes

If I ever get, to heaven I'll bet
The first angel I'll recognize
She'll smile at me and I know she will be
My beautiful Ebony Eyes
(Ooh)

PostNL!!

Om exact 12.50 uur gooide een postbezorger twee lullige pakjes door de brievenbus. Ze zouden tussen 17.30 en 19.30 uur bezorgd worden. Niet dus. Wat is het toch een zooitje daar bij PostNL. Ik hoefde dus helemaal niet thuis te blijven voor die beide kentekenplaatunits. Ze konden zo door de brievenbus.
Vanwege de propperige verpakking heb ik ze gelijk maar uitgepakt en gecontroleerd. Ze zijn gelukkig in goede staat afgeleverd.

Nog steeds wachten op PostNL

Gisteren is het niets geworden. Niet alleen met de bezorging van het pakketje en met Marokko werd het helaas ook niets. Maar ik blijf erbij, het elftal verdiende wel een volgende ronde. Een pechduiveltje en een scheids voorkwamen dit.
Maar goed, ik kreeg bericht dat het pakketje vandaag binnen dezelfde tijdsspanne (12.30 - 14.45 uur) afgeleverd zou worden. Maar ook dat gaat niet door. Het tijdstip is nu veranderd in 17.30 - 19.00 uur. Wel vandaag. Denk ik. Het wachten is nu op het laatste bericht van PostNL, waarin staat dat ik helemaal geen pakketje krijg. Haha. Ik lach er maar om. Een voordeel is wel, dat ik vandaag nog wat andere dingen buitenshuis kan doen.

Van het gas af

De regering wil van het gas af. Men heeft de provincie Groningen bijna leeggehaald en zal in desolate toestand achtergelaten worden. Net zoals Shell dat deed op Curaçao. De regering wil de dalende belastingopbrengst van het gas compenseren. Om ons te dwingen te stoppen  met het gasverbruik, wordt het vluchtig spul extra zwaar belast. Daar staat tegenover, dat de elektriciteit minder belast gaat worden. Wees niet opgelucht, want per saldo gaan we gewoon nog meer belasting betalen met dat soort ogenschijnlijk leuke maatregelen. Het gat dat ontstaan is vanwege het stoppen met gas, moet wel weer opgevuld worden. Het liefst meer dan dat. De zonnepanelen vormen een groep die nog buitenschot blijft, net als de gewone brandstof voor voertuigen. Het is en blijft schuiven met als enige winnaar de overheid. Let wel, onder Rutte is de belastingdruk toegenomen met ruim 40%.

Een voorbeeld van hoe onze overheid werkt : In de ene kantoorkamer in Den Haag maakt men zich ernstig zorgen over de financiële toekomst van de KLM. In de andere kamer maakt men zich zorgen over het milieu. Dus wordt in de milieu-kamer besloten vliegreizen extra te gaan belasten. En een deel van het milieuprobleem naar Flevoland te verschuiven. De KLM is net als ons leger : overbodig. Beperk ons aandeel tot het beheren van Schiphol als luchthaven en breng onze elite groep Commando's onder bij Duitsland.

Huichelaars

Ja hoor, Nederland heft weer het vingertje op naar anderen. Dit keer naar Amerika, vanwege de manier waarop men daar de illegale immigratie aanpakt. Onze Mark Rutte doet weliswaar verontwaardigd, maar meneer vergeet even in zijn eigen landje te kijken. In ons land is het aantal kwetsbare kinderen door Ruttes politiek met 8%(!) gestegen. Meer dan 320.000 kinderen leven onder de armoede grens. Dus meneer Rutte gedraag je niet als de bekende pot. Waarom hield Rutte (en anderen) zijn mond dicht toen Obama die wet invoerde en klinisch liet uitvoeren?
Als ik het dan toch over huichelen heb, Amerika is uit de VN Mensenrechtenraad gestapt. Trump heeft wel gelijk als je naar die organisatie kijkt en luistert : linkse huichelaars met zelfs landen als lid die bovenaan de lijst staan van landen waar mensenrechten ernstig worden geschonden. Aan de andere kant heeft ook Amerika zich ernstig schuldig gemaakt aan schendingen van mensenrechten. Zoals het martelen van gevangen (gebeurt nog steeds) en het bewust beschieten en bombarderen van burgers (gebeurt nog steeds). Ik hoef enkel de naam Blackwater en Irak te laten vallen. En toch werd Amerika niet uit de raad geschopt. Trump houdt dus wat dat betreft de eer aan zichzelf.

Wolven afschieten

In Denemarken wil men via wetgeving regelen, dat wolven die herhaaldelijk dicht bij mensen komen of door fatsoenlijke omheiningen breken, afgeschoten mogen worden. Op die manier wil men tegemoet komen aan de bezwaren van de bevolking tegen de komst van de moordzuchtige wolf. In ons land is de wolf ook al herhaaldelijk gesignaleerd en hebben de beesten het vooral gemunt op schapen. De deskundigen beweerden, dat de wolf niet meer zou terugkeren naar de plek des onheils. Maar ja, de deskundigen zijn niet meer de deskundigen van vroeger. Dus kwamen de wolven wel weer terug om weer schapen dood te bijten. Het zijn niet de wolven die één verorberen en vervolgens weer verder te trekken, zoals deze deskundigen na jaren van studie dachten te weten. De schapen reageerden met een luid bèèèèèh!
Dat afschieten lijkt een goede oplossing. Maar menige veehouder zal dan eerst fors moeten investeren in hekwerk. Een (stiekeme) kogel is dan goedkoper.

El Paso

Nog zo'n prachtig nummer uit eind jaren 50 met een dito verhaal gekoppeld aan de juiste muziek. Heel anders dan het kale la la la la, dat later door de luidsprekers zou schallen, om van de rap maar te zwijgen. El Paso van Marty Robbins. Ik weet niet meer of het dit nummer of het nummer Ebony eyes van The EB was, waarvan ik als jongeman de Engelstalige tekst begreep. Hoe dan ook, ik vond en vind het nog steeds erg mooi.

Wachten op PostNL

Vandaag zou tussen 12.30 en 14.45 een pakje afgeleverd worden. Maar dat is niet gebeurd. Ik blijf er speciaal voor thuis. Ik ben met pensioen, dus zo'n ramp is het niet. Toch wel vervelend, want ik kan geen andere plannen maken.
Ik heb al twee keer eerder voor joker zitten wachten op PostNL. Ik zag beide keren via Track & Trace, dat het spul al afgeleverd was. Dus ging ik op onderzoek uit. Wat bleek? De postduiven hadden in beide gevallen het pakket achter in de tuin neergelegd. Zonder aan te bellen of zo. Eikels.
Ik verveel me niet hoor. Voor de verandering kijk ik naar een volledige wk wedstrijd. Dit keer Marokko tegen Portugal. De Marokkanen spelen verdomd goed, zeg. Helaas(?) hebben de Portugezen Ronaldo en de scheidsrechter mee. De man in het geel houdt opvallend  vaak de kaarten in zijn zak bij Portugese overtredingen. Marokko is duidelijk de betere ploeg. Ik hoop dat ze minstens gelijk maken en het liefst dat ze winnen. Een overwinning tegen 12 man geeft nog meer glans. Hup Marokko!!
Ik krijg nu een bericht dat het pakket morgen bezorgd zal worden. Rond dezelfde tijd. Weer een middagje wachten, want ik kan het afleveradres niet veranderen. Zucht. Ik ga Fenna uitlaten.

Weer een rapper gedood

In Amerika is weer een rapper omgebracht. Zoals je wellicht weet, zijn de meeste rappers criminelen. Ook deze rapper werd 'omgelegd'. Misschien was het een straf voor zijn miserabel gedrag. Ze doen niet enkel aan muziek. Ze zitten ook in de drugs en de porno. Misschien was vanuit die bezigheden een afrekening gepland. Wie zal het zeggen?
Mensen uit zijn omgeving beweren dat dit heerschap net zijn leven aan het beteren was. Net te laat dus.

Een hondse behandeling

We hebben al vanaf 1976 honden in huis gehad. Het zijn prachtige beesten, omdat ze mensen in hun waarde laten en erg trouw zijn. En ze houden mij fit en alert. Honden zijn net kinderen, die kinderen blijven. Maar ze zijn wel anders.
 Ik heb geen hond horen klagen, omdat hij  het pensstaafje te klein vond. Ze vroegen ook nooit : "Mag ik er dan twee?" Honden zijn gewoon dankbaar en tevreden als ze iets krijgen. Als we naar het strand of bos geweest zijn, zitten ze niet op de achterbank te janken. Ze zijn wel moe, maar tevreden.
Als mens en baasje mag ik fouten maken, zonder dat daar door de hond dagen zo niet weken of zelfs maanden lang over wordt nagezeurd. Vergeten en vergeven.
Over mijn beperkingen heb ik ook nooit iets gehoord. Ze nemen mij zoals ik ben. Elke keer als onze Fenna mij ziet, is ze heel blij. Zelfs als ik alleen maar even naar de schuur geweest ben. Ze vindt het geen probleem wanneer ik witte sokken draag of ik me een dag niet scheer.
Soms ben ik boos op haar. Maar zonder nagesprek, tekst en uitleg of excuses blijf ik in haar beleving toch haar beste vriend. En baasje. Ik geniet van haar hondse behandeling.

Weg met de regeltjes

Er zijn mensen, die willen dat regeltjes t.a.v. onze taal komen te vervallen. Ze nemen het op voor de landgenoten, die geen zin hebben in onderwijs en zodoende kansloos zijn. Als het aan hen ligt, mag je dus ik wort schrijven. Het gebruik van lidwoorden wordt wat hen betreft ook vrijgegeven. Dus is de huis ook correct of  korrekt.
Mijn eigen landgenoten breken de taal ook al af. Zij spreken over me in plaats van mijn en hullie of hun in plaats van zij.
Het streven is (denk ik) dat iedereen taalvaardig kan worden (of woorden?). Er zijn al veel mensen die geen hoofdletters en leestekens meer gebruiken. Hun verhaal is één zin zonder kop of staart, maar wel met veel taalfouten. Met het loslaten van de regeltjes kunnen vreemden gemakkelijker voor onze taal slagen en landgenoten gemakkelijker een diploma krijgen.
Hier en daar druppelen de veranderingen op taalkundig gebied al wat door. Zoals bij de Volkskrant, waar men beweert dat Trump geen olie meer op het vuur gooit, maar kolen. Is de olie soms al op? Of is de verandering bedoeld om de Limburgse lezers tegemoet te komen?

Avonturiers de boot in

Er was weer eens ophef over een boot met 'vluchtelingen' of zoals de liefhebber hen liever noemt 'mensen', die ergens voor de Italiaanse kust dobbert. Veel ach en wee natuurlijk, want dat is standaard. Maar de Italianen zijn de stroom gelukszoekers meer dan zat. De boot wordt naar Spanje gedirigeerd. Maar de 'Spanjolen' zien al dat volk ook niet zitten. Wie de beelden van de opvarenden heeft gezien, weet dat het om Afrikaanse jongelui gaat. Niks geen vluchtelingen, maar gewone avonturiers die op goed geluk naar Europa zijn vertrokken. Ze zagen er stuk voor stuk goed gekleed en doorvoed uit. Ze willen liever niet hun eigen vaderland opbouwen of ervoor vechten.
Zo zachtjes aan begint de politiek ook wat bij te draaien. De EU wil de stroom Europa-gangers buiten de grenzen (! net zoals o.a Hongarije dat wil) opvangen en daar een schifting aanbrengen, om zo de echte vluchtelingen te kunnen onderscheiden van de rest, waaronder echte migranten, gelukszoekers en criminelen.
Meer dan 80% van de illegalen blijft hier rondhangen. Dat gebeurt al decennia lang. Logisch, want alles ligt hier voor het grijpen; geld, goederen, woningen (desnoods gekraakt) en zelfs meisjes / vrouwen.
Een dwaze meneer van Groen Links (natuurlijk) heeft medelijden met illegalen in onze gevangenissen. Hij gelooft al hun zielige verhalen, terwijl ze uitgezet worden vanwege het vernietigen van identiteitsdocumenten, het vertellen van leugens, plegen van oorlogsmisdaden en/of crimineel gedrag. Politici hebben geen geweten en laten te gemakkelijk tuig op ons los.
Mevrouw Merkel schijnt het normaal te vinden dat een uitgewezen immigrant een van haar landgenoten verkracht en vermoordt. Ik bedoel, het is toch zeker haar schuld? Merkel is hoofdverantwoordelijke voor de chaotische instroom en heeft niet goed op de 'vuiligheid' en verplichte uitstroom gelet. Als ik Merkel was zou ik even gaan praten met de nabestaanden. Lijkt mij wel zo fatsoenlijk. Na de aanslag op de kerstmarkt vorig jaar moest ze ook door nabestaanden gedwongen worden om haar gezicht te laten zien.

Verwarde militairen

In het Nieuwsblad van het Noorden las ik een opvallend artikel over een rechtszaak tegen een paar militairen. Ik heb veel geintjes, grappen en grollen meegemaakt tijdens mijn diensttijd. Maar in geen van die gevallen werd met het leven van een collega gespeeld. Oké, soms dreigde het uit de hand te lopen. Maar dan grepen we in. We beschermden elkaar, want we waren van elkaar afhankelijk.
Onder bedwelming van alcohol (toen was van drugsgebruik in het leger nauwelijks sprake), deden sommigen weliswaar rare, maar geen levensgevaarlijke dingen. Het lijkt erop alsof door gebrek aan personeel Defensie de wervings- en selectie-lat aanzienlijk lager gelegd heeft. Aan de andere kant is het tegenwoordig zo, dat vernielingen, mishandelingen, brandstichtingen enzovoort ook onder kattenkwaad valt. Althans, dat beweren veel aso's.