De zon scheen op mijn bolletje en ik had de wind mee. Het laatste betekende dat ik op de terugweg flink zou moeten trappen. Maar ja, een beetje inspanning is ook ontspanning. En.... het is goed voor mijn conditie en gezondheid. Zeggen ze. Wat het laatste betreft : ik fietste wel parallel aan de zeer drukken N307 in de uitlaatgassen. Maar daar heb ik afgelopen decennia al zoveel van binnen gekregen.
Ik had ook een route door het bos kunnen nemen. Die loopt parallel aan de Hanze spoorlijn van Lelystad via Dronten en Kampen naar Zwolle. Maar die route is nogal eenzaam en verlaten. Het is een rare wereld tegenwoordig en dan ga ik liever geen onnodige risico's nemen. Misschien lijk ik op iemand die 'toevallig' op een dodenlijst staat en kom ik een rapper tegen. Je weet maar nooit.
Bij de Roggebotsluis aangekomen heb ik wat foto's gemaakt. De sluis vormt een bottleneck voor het verkeer ter plaatse. Het herzien van de wegen daar heeft doel Kampen gemakkelijker bereikbaar te maken. Volgens mij is het slechts een onderdeel van een groter plan : de aansluitingen tussen de A28 / N en A50 en de A7 (via Enkhuizen en Lelystad) en die van de A27 bij Almere
Op de terugweg was het dus flink trappen geblazen. Vlak voor Dronten begon het zowaar te regenen. Maar ik was weer thuis voordat de echte bui losbarstte. Daar wachtte een geduldige Fenna mij op. Ze kwam zoals gewoonlijk vrolijk uit haar mandje; hoera, de baas is weer thuis! Ik dacht hetzelfde.