Toen ik de winkel betrad, met mondkapje, was er gelukkig slechts één klant voor mij. Meneer wilde een paar laarzen van een nieuwe voering laten voorzien. Toen hij zijn telefoonnummer moest opgeven, viel het mij op dat de baas zelf geen mondmasker droeg. Zijn personeel wel. Meneer deed nogal kortaf naar de klant, die tot drie keer toe zijn telefoonnummer opzegde. De baas vroeg een paar keer op chagrijnige toon ernaar. De klant antwoorde alle keren rustig en in blokjes van 3 cijfers zijn nummer. Maar om onduidelijke redenen zag ik het baasje niets intoetsen.
Toen ik aan de beurt was groette ik beleefd met een goede morgen. Maar meneer deed alsof ie niets hoorde en keek enkel naar mijn schoenen. Ik gaf aan dat ik graag nieuwe hakken eronder wilde hebben. Ik vroeg hem ook of er vanwege het slijten aan één kant van beide hakken soms ijzertjes of iets dergelijks geplaatst konden worden. Meneer antwoordde wat bottig : "Nee, daar begin ik niet aan jôh!" Ik heb gezien zijn humeur maar niet gevraagd : "Waarom niet?" Ik hield me maar bij mijn leest. Ik was al blij dat ik vandaag niet in zijn schoenen stond. Een medewerker keek van boven zijn mondkapje af en toe met een scheef oog naar mij. Misschien was ie benieuwd naar mijn reactie? Ik heb weinig op met dergelijke baasjes. Iedereen of niemand een mondkapje of vrijwillig. Ik was blij weer buiten te staan.