Gisteravond zat ik weer eens naar een eredivisie voetbalwedstrijd te kijken. Hij werd uitgezonden op een moment waarop veel andere zenders voor de zoveelste keer een herhaling van eerdere herhalingen uitzonden.
Ik zag een ambitieloos PEC Zwolle verliezen van een gemotiveerd Willem 2. De winst voor de Tilburgers was logisch, want zij voetbalden in tegenstelling tot hun tegenstander vooruit. Het spelletje gaat immers nog steeds om meer doelpunten maken dan de opponent.
Opvallend vond ik het spel van een PEC speler met rugnummer 17. Die jongeman deed alsof het een partijtje straatvoetbal was, waarin je met (zinloze) trucjes moest laten zien hoe goed je bent. Met als klap op de vuurpijl de zinloze terugspeelbal, die in een tegendoelpunt resulteerde. Als trainer had ik het joch allang gewisseld, vanwege een totaal verkeerde wedstrijd mentaliteit. Als trainer had ik meer geoefend op het in tempo vooruit voetballen. En op techniek. Niet eerst de bal aannemen, dan klaarleggen en vervolgens (het liefst na een aanloop) willen schieten, met verdedigers om je heen. Gewoon : knallen! Kansrijke uitvallen van PEC, draaide uit op gepingel in en buiten de 16. Dat schoot ook niet op. Nee, Willem 2 was wel goed voorbereid op het begin van de nieuwe competitie. Een goed begin, is het halve werk. Dat is gebleken.