Gisteravond, toen ik Fenna uitliet, lagen er drie naaktslakken voor onze deur. Twee ervan waren aan het paren. Nou, da's lekker. Twee slijmballen zo voor de deur. Er was nog een derde. Die lag daar wat toe te kijken. Of op zijn beurt te wachten. Dat zou ook nog kunnen.
Toen Fenna en ik vanmorgen de deur uitgingen voor onze ochtendwandeling, troffen we het trio nog steeds aan. Volgens mijn slecht geheugen in dezelfde opstelling. Ik wist niet dat bij die trage slijmballen ook het paren zo langzaam zou gaan. En die derde maar wachten. Geduldig zijn die slakken wel. Al kan het ook zijn, dat die derde nog steeds aan het bijkomen is van zijn kunstje.