Ik ben erg te spreken over de extra rijstroken aan de rechter kant van de weg. Die zijn bedoeld voor het langzamer klimmend verkeer. Voor ons dus! Haha. Afhankelijk van het stijgingspercentage sluit ik me rechts aan achter het vrachtverkeer.Niet alleen omhoog ook naar beneden is het oppassen geblazen. Er waren afdalingen waar we zonder gas te geven met gemak 100 km/uur haalden. Maar, zoals je weet : wie zichzelf beheerst, beheerst het allemaal. Het rempedaal heb ik erg weinig gebruikt. Ook weer een kwestie van snelheid doseren.
Ik heb geen moment gedacht aan een zwaardere, sterkere motor. De 2.5 D heeft z'n best gedaan en ik ben tevreden met zijn prestaties. De hele route hebben we de naald van de snelheidsmeter rond de 100 - 110 km/uur gehouden.
Het was voor ons beiden voor het eerst dat we met de auto naar oost Europa gereden. Dat was een hele leerzame en leuke ervaring. De mensen rijden daar toch anders dan we gewend zijn. Ik heb heel defensief gereden en moest veel meer een beroep doen op mijn anticiperend vermogen.
Toen ik in Arad meereed in de auto van onze gastheer, was ik blij de camper in Nadlac te hebben laten staan. Wat een drukte!
De hoge temperaturen met veel zon maakten duidelijk dat de camper een zeer grote voorruit heeft. Het werd behoorlijk warm in de bak. We reden met gekanteld dakluik en de portierramen geopend. Maar het leek alsof de warmte in de bus bleef hangen. Gelukkig hadden we ook een extra ventilator en gebruikte Sonja een brillenkoker om extra rijwind naar binnen te laten stromen. Dat hielp veel.