Dus kwam ik vanmorgen terecht bij een klein bedrijf, waarvan de eigenaar mij vriendelijk te woord stond. Hij vertelde, dat hij eerder voor een groter bedrijf had gewerkt als gediplomeerd automonteur en apk-meester. Helaas voelde hij zich daar niet gewaardeerd en moest hij vaak een beroep doen op zijn creativiteit. Want de baas hield de hand op de knip en faciliteerde het personeel nauwelijks. De auto van de baas stond vaak op de brug, voor allerlei snufjes. Dat dus wel.
Een voor mij zeer bekend verhaal, want ik ben ook een paar omhooggevallen baasjes tegengekomen. Toen ik hem vroeg hoe dat baasje reageerde toen hij zijn ontslag indiende, zei hij dat hem opeens van alles en nog wat beloofd werd. "Maar over de waardering zoals jij die zocht werd met geen woord gerept?", vroeg ik. Hij schudde lachend zijn hoofd.
Gedurende mijn dienstverband bij die betreffende baasjes was ik in hun ogen maar een medewerker. Een die niet gewaardeerd werd. Toen ik mijn ontslag indiende, werd mij opeens van alles en nog wat beloofd. Tot zelfs 500 euro salarisverhoging per maand! Zo'n domme baas begrijpt niet, dat de knop dan al om is. Zijn brevet van onvermogen bleek ook uit zijn handelwijze. Hij dacht dat ik hem chanteerde en dat hij mij kon (om)kopen. Met geld en/of een mooie telefoon of grotere auto. Zoals de waard is, denk ik dan.
Een paar keer werd mij ook gratis opleidingen aangeboden. Normaal creëerde ik een studieschuld als ik een opleiding ging volgen, maar toen dus niet. Die opleidingen hadden die baasjes beter aan zichzelf kunnen besteden. Maar of het zin gehad zou hebben? Nee, want bij die baasjes was helemaal geen potentie aanwezig om leiding te geven en/of te managen. Die zitten er louter voor zichzelf. Niet voor de zaak. Want een goede manager weet dat de zaak het personeel is.