Fenna en ik steken ook over en volgend dezelfde route, zij het zonder aarzelen. Hoewel, de teef is loops en staat overal minuten lang te snuffelen. Dan weer links, dan weer rechts van mij. Maar ach, het is haar uitje en niet het mijne. Door al dat gezwabber verdraait het lint van de flexriem. Als perfectionist draai ik het telkens weer recht, maar soms wordt het mij te veel. Ik denk dan maar zo : "Je moet met een loopse teef bij je extra veel geduld en begrip tonen.
Als ik halverwege de wandeling ben, komt opeens die mevrouw van daarnet op haar fiets op mij af. Ze vertraagt en kijkt (weer) verwonderd rond. Ze stopt en stapt af. Ik groet haar en vraag : "Bent u soms op zoek naar iets?"
Ze kijkt me met een wat verlegen glimlach aan en antwoordt : "Meneer, ik ben verdwaald. Ik weet niet waar ik ben." Ik denk gelijk terug aan mijn eigen 'black-outs' toen ik door die donkere tunnel zwalkte. Ik vraag haar ter controle waar ze woont. Ze noemt de straat en het huisnummer. Het is niet ver uit de buurt. Ik wijs haar de weg naar de plek waar ze eerder overgestoken was. Die wist ze zich nog te herinneren. "Na het oversteken linksaf en alsmaar rechtdoor, langs de dreef. Ze denkt zichtbaar na en zegt dan opgelucht : "O ja, nu weet ik het weer!" Ze bedankt me, stapt op haar fiets en verdwijnt langs de bosrand.
Fenna was al die tijd in haar sas. Lekker lang snuffelen, hoera! Ik geef een rukje aan haar riem en zeg : Kom op, lopen, kreng!" Ik zeg dat op een vriendelijke toon en dat vindt Fenna aardig van mij. Soms begroet ik haar ook zo wanneer ik de huiskamer betreed. Fenna ligt dan in haar mand en kijkt mij dan wat slaperig aan. Dan zeg ik, ook op vriendelijke toon, : "Hallo, heeft onze luie teef weer lekker liggen maffen?" En dan kwispelt ze vrolijk met haar staart. Tja, honden. Erg leuk om mee te communiceren. Maar misschien denkt Fenna : "Die baas van mij nis flink de weg kwijt."